ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 796

น่าจะประมาณชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดเธอก็มาถึงสนามบิน

“ฮัลโหล ฉันถึงแล้วนะ พวกคุณถึงแล้วหรือยัง?”

“ถึงนานแล้วคุณหนูใหญ่ คุณคณาธิปกระชับพวกเราว่าให้พวกเรารอคุณมาก่อนแล้วค่อยออกมา คุณรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวพวกเราไปเอาตัวคุณรินจังออกมาให้ค่ะ”

คนที่อยู่ในสายได้ยินเสียงของเธอก็ดีใจยิ่งนัก เธอบอกว่าเธอกำลังอยู่ข้างนอกสนามบิน พวกเธอเลยเอาเด็กออกมาทันที

ที่แท้คนพวกนี้ก็เป็นคนของคณาธิป

แสงดาวเลยเอารถจอดรอที่ปากประตูทางออก

แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิดไม่ถึงสิบนาที คนที่สวมใส่ชุดพยาบาลก็อุ้มเด็กน้อยออกมา

“รินจัง”

แสงดาวเห็นเลยรีบเปิดประตู แล้วเดินเข้าไปรับอย่างดีใจ

ตอนนี้หนูรินจังตื่นขึ้นเรียบร้อยแล้ว พอออกมาก็เห็นป้า ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้าง “ป้าเป็นป้านั่นเอง….”

เธอดีใจสุดขีด แสงดาวยังไม่ทันใดได้เข้ามา เธอก็อ้าแขนน้อยๆเนื้อจ้ำๆที่อยู่ในมือของพยาบาลทั้งสองคนกางออก

แสงดาวเห็นก็วิ่งเข้ามาอุ้มเธอ!

“อึ้บ! หลานสาวของป้า ป้าคิดถึงหนูจังเลย มาให้ป้าหอมหน่อย!” หลังจากนั้นหันไปหอมที่ใบหน้ากลมๆขาวนุ่มของเธอแรงๆ

หนูรินจังหัวเราะชอบใจ……

นี่เป็นป้าของเธอ เธอหอมเธอ เธอย่อมต้องดีใจแน่นอน

สองคนป้าหลานได้แสดงความรักกันเรียบร้อยแล้ว แสงดาวเลยหันมามองที่พยาบาลสองคนที่มาส่งเธอ

“แม่ของเธอที่อยู่ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”

“ดีมากเลยค่ะ เมื่อวานทำผ่าตัดรักษารอบสองประสบความสำเร็จมาก ต่อจากนี้ก็รอให้บาดแผลหาย อีกไม่นานค่ะ ส่วนการผ่าตัดสองครั้งสุดท้ายนั้นเป็นการผ่าตัดเล็กไม่มีอะไรแล้วค่ะ”

คนทั้งสองกลัวว่าแสงดาวจะกังวลใจ จึงรีบรายงานการผ่าตัดของเส้นหมี่ให้เธอ

ตรงหน้านั้นไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ยังไงก็ต้องระมัดระวังเอาไว้เป็นดี

แสงดาววางใจ อุ้มเด็กเตรียมเดินออกไป

“เออ คุณหนูใหญ่คะ คุณผู้ชายของพวกเรายังมีเรื่องให้พวกเราต้องพูดกำชับคุณค่ะ”

“ว่าไงนะ?”

แสงดาวได้ยินดังนั้นก็ให้รู้สึกไม่พอใจ เธอหยุดเดินด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์

เธอไม่ชอบที่เจ้านั่นมาสั่งมาสอนเธอ ก็เห็นชัดๆอยู่แล้วว่าเธอเป็นพี่ แล้วต้องตกเป็นหน้าที่เขามาสั่งสอนเธอเมื่อไหร่กัน

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพยาบาลสองคนกลับพูดขึ้นว่า

“คุณหนูใหญ่ คุณผู้ชายบอกว่าคนตระกูลเทวเทพ พวกเราควรจะพูดให้น้อยลงหน่อย พวกเขาไม่เหมือนคนธรรมดา คุณอยู่ที่นี่ถ้าขืนพูดมากเกินไปจริงๆ พวกเขาไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”

“……”

ตอนนี้จ้องมองแสงดาวที่จากไปแล้วถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ

ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงหน้าสลวยที่นั่งอยู่เบาะหลังพูดด้วยเสียงเยือกเย็นขึ้นว่า

“แสดงว่ามันต้องมีอะไรน่ะสิ”

“แล้ว….เธอจะทำยังไงต่อ?”

คุณหนูคนนี้ ถูกเธอหัวเราะใส่จนรู้สึกขนหัวลุก

เธอเป็นอะไรไป?

ทำไมหัวเราะเสียงดังน่ากลัว?

เธอหันมามองเธอ

“สืบสิ! เธอช่วยฉันหานักสืบส่วนตัวที่เก่งๆ แล้วสืบความสัมพันธ์ของเด็กนี่กับผู้หญิงคนนั้นให้ฉัน ฉันจะดูสิว่าแสงดาวใส่หน้ากากอะไรไว้กันแน่?”

เด็กผู้หญิงคนนี้พูดอย่างไม่ปกปิดความร้ายกาจ

น่ากลัวเสียจริง

เพราะดวงตาเดิมที่อ่อนโยนน่ารัก ในเวลานี้ก็เปลี่ยนเป็นความร้ายกาจเฉียบคม มองแล้วชวนให้รู้สึกขนลุก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เธอมองรถของแสงดาวเคลื่อนจากไป…..