ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 798

“อร่อยมั้ยเจ้าหนู?”

“อร่อยค่ะ”

ก้อนแป้งน้อยที่กำลังอ้าปากและยัดกุ้งกลืนใส่ลงไป พยักหัวน้อยๆ เสียงนั้นนุ่มนิ่มฟังดูน่ารัก

ไชยันต์ที่มองอยู่ฝั่งตรงข้ามก็อดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นรอยยิ้มออกมา

เขาไม่ได้กินข้าวด้วยกันกับเด็กอย่างนี้มานานมากแล้ว ยังจำครั้งนึงได้ตอนที่ม็อกโกเป็นเด็ก

ไชยันต์ก็คีบเกี๊ยวน้ำมาวางไว้ในจานที่อยู่ตรงหน้าเด็กอีก

แสนรักกับแสงดาวคนทั้งสองเดินเข้ามาเห็นฉากนี้เข้า แสนดาวก็เอ่ยปากพูดขึ้นก่อนว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าคุณท่านจะชอบเด็ก”

ไชยันต์ “…….”

ยังไม่ทันพูดอะไร หนูรินจังที่กำลังคีบเกี๊ยวกินได้ยินเสียงของป้าก็มองมาด้วยความดีใจทันที

“คุณอา เย้ในที่สุดก็ได้เจออาแล้ว รินจังคิดถึงอา!!”

เธอไม่กงไม่กินมันแล้ว หลังจากที่ขาน้อยๆไต่ลงเก้าอี้ก็วิ่งโผเข้าไปหาแสนรัก

นี่เป็นแดดดี๊ของเธอ เธอได้เจอเขา ทำไมเธอจะไม่ดีใจ?

แสงดาวที่อยู่ข้างค่อยๆถอยห่าง ตาแดงกล่ำ

แต่แสนรักน่ะหรอ?

เมื่อเขาเห็นเจ้าหนูน้อยคนนี้วิ่งเข้ามาหาตัวเองก็ให้โค้งตัวลงอัตโนมัติ แล้วคว้าตัวเธอขึ้นมาไว้ก่อน “ช้าๆ ระวังล้ม”

เจ้าเด็กยิ้มอย่างมีความสุข

เธอไม่ล้มลงหรอก

เขาเป็นแดดดี๊จะปล่อยให้ลูกของเขาล้มได้ไง?

ก้อนแป้งน้อยก็ได้ถูกอุ้มอยู่ในอ้อมกอดแดดดี๊ แขนน้อยที่มีเนื้อจ้ำๆก็เหมือนกับปลาหมึกที่กอดคอเขาเข้าไว้ไม่ยอมปล่อย

ไชยันต์ “……..”

เจ้าเด็กนี่ใจดำนักไม่ให้รู้เลยว่าเมื่อกี้ใครเป็นคนทำอาหารให้เธอกิน

เขาให้รู้สึกไม่พอใจ!

แสนรักอุ้มเธอวางให้นั่งลง “ใครเป็นคนมาส่งเธอ แล้วแม่ของเธอล่ะ?”

“อะไรนะ?” ไชยันต์ที่เพิ่งยกตะเกียบขึ้น ได้ยินคำพูดนี้ก็ให้ชะงัก

“ฉันจะไปรู้ได้ไง? ฉันไม่ได้ไปเจแปนด้วยตัวเองนิ จะว่าไปแกว่ามั้ยว่ามันดูแปลกๆ ก่อนหน้านี้แกไม่ได้ชอบเธอเลยไม่ใช่หรอ เอะอะอะไรก็จะออกเดอะวิวซี ทำไมตอนนี้ถึงเป็นห่วงอย่างนี้ละ?”

ไชยันต์โกรธจนถึงขีดสุด แล้วซักข้อสงสัยนี้ขึ้นมา

แสนรักสีหน้าอึมครึมทันที!

กำลังจะปะทะกัน ขณะนั้นเองแสงดาวที่เห็นท่าไม่ดีก็เข้ามาขวาง

“คุณท่าน เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องความมีน้ำจิตน้ำใจ ก่อนหน้านี้แม่ของเด็กก็เป็นหมอของครอบครัวเขา ดูแลเขามานานอย่างนั้น และในสายตาเด็กก็ตัวเล็กออกอย่างนี้จะต้องเป็นห่วงก็ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา”

“ในอนาคตม็อกโกเป็นคนสืบถอดมรดกของตระกูลเทวเทพ ตำแหน่งนี้มีแค่คนที่พื้นเพฐานะเบื้องหลังสูสีกันกับตระกูลเทวเทพ ถึงจะมีคุณสมบัติเป็นผู้หญิงของเขา คุณนายที่น่าเคารพเลื่อมใส พี่เป็นลูกสาวพ่อค้าเล็กๆ พี่คิดว่าพี่จะไต่เต้าได้มั้ย?”

คำพูดสุดท้ายนั้น ผู้ชายคนนี้พูดออกมาเหมือนเหยียดหยาม

แสงดาวได้ยินอย่างนั้น สีหน้าก็เลยซีดเซียวลงไป

นั่นสิ หลายวันมานี้เธอดื่มด่ำกับความสมปรารถนาที่ได้มาอยู่ที่นี่ แต่ในความเป็นจริงความแตกต่างและช่องว่างพวกนี้มันยังคงมีอยู่ เพียงแค่เธอไม่ยอมคิดถึงมันเท่านั้นเอง

และในปีนั้นน้องชายคนนี้ก็ได้ห้ามในตอนที่มีสติอยู่ก็เพราะเหตุผลนี้

แสงดาวก้มหน้า แล้วให้รู้สึกเสียใจอยู่ข้างในลึกๆ

“เธอวางใจได้ พี่ไม่ได้หวังจะแต่งงานกับเขาหรอก เขาเองก็ไม่ได้ชอบพี่ ตอนนี้พี่แค่อยากได้คุยกับเขาให้มาก มองเขาให้เยอะตอนที่เขายังไม่ได้แต่งงานเท่านั้นเอง”

“……”

ผ่านไปอยู่นาน เขาก็เก็บสายตาแล้วกัดฟันพูดออกมา “โง่!”

แสงดาว “…….”

โง่ก็โง่ ยังไงเธอก็เป็นแบบนี้จริงๆ

แสงดาวลงมาชั้นล่าง

แล้วก็จริงๆ ตอนที่เธอออกมาจากในลิฟต์ก็เจอกับม็อกโกที่เข้ามาพอดี

“ม็อกโกมานี่ ฉันมีเรื่องคุยกับคุณ”