ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 816

“คุณนายใหญ่ท่าน....ท่านก็มาด้วยเหรอ”

เมื่อคนใช้เห็นเธอก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก เพราะว่า ในเวลานี้ไชกุก็อยู่ที่นี่ด้วย อีกทั้งยังกำลังถูกคุณท่านด่าอยู่ในห้องหนังสือ

แต่ คุณนายใหญ่ท่านนี้กลับไม่สนใจด้วยซ้ำ เธอพุ่งเข้ามา และถามขึ้นมาอย่างโผงผาง : “ผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อแสงดาวล่ะ? หล่อนอยู่ไหน?”

เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ น้ำเสียงฟังดูดุดันจนน่ากลัว!

คุณแสงดาว?

พวกคนใช้ได้ยินแล้วว่าคนที่เธอต้องการคือคนคนนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย : “คุณแสงดาวเธออยู่ที่สวนดอกไม้ กำลังรดน้ำกล้วยไม้สองกระถางนั้นให้คุณท่านค่ะ”

“รดน้ำ?”

มินตราได้ยินดังนี้ ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

คุณท่านเป็นคนที่ชอบต้นไม้ดอกไม้มากคนหนึ่ง โดยเฉพาะหลังจากที่เขาเกษียณ หากไม่มีอะไรทำ ก็ชอบที่จะทำสิ่งพวกนี้ด้วยตัวเอง

และกล้วยไม้คือสิ่งที่เขาชอบมากที่สุด บนเขาภูตานั่น ที่ปลูกไว้ก็คือดอกไม้ชนิดนี้

เขากลับปล่อยให้ผู้หญิงชั้นต่ำนี้ไปช่วยเขารดน้ำดอกไม้?

นั่นแม้แต่คนใช้ในบ้านก็ไม่สามารถแตะต้องได้

มินตราก็ยิ่งเชื่อคำพูดของหลานสาวเธอ เธอเดินมายังสวนดอกไม้ด้วยท่าทีดุดัน : “แสงดาว แกออกมาเดี๋ยวนี้นะ แสงดาว!!”

แสงดาวที่กำลังยืนรดน้ำดอกไม้อยู่ไม่ไกลนัก : “..........”

ใครกันที่มาเห่าหอนอยู่ที่นี่แต่เช้าตรู่?

เธอวางบัวรดน้ำลงตั้งไว้ มองไปยังทิศทางที่มาของเสียง

กลับคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เธอชะเง้อมองไปแล้ว เมื่อชำเลืองดูก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึมดุดัน ผู้หญิงคนนี้ อายุประมาณห้าสิบปี แต่งตัวหรูหรา และแต่งหน้าอย่างละเอียดและประณีต

เพียงแต่ว่า ใบหน้าของเธอนั้น.......

ในใจของแสงดาวรู้สึก “ตึ้กตึ้ก” นิดหน่อย

“คุณนายมินตรา คุณ....มาได้อย่างไรคะ?”

“ฉันมาได้อย่างไร? เธอว่าฉันมาได้อย่างไรล่ะ? แสงดาว เธอเก่งกาจมากนะ แอบทำเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ลับหลังฉันโดยไม่บอกอะไรสักคำ ทำไม? เธอคิดว่าเธอเป็นมิตรกับเดอะวิวซีแล้ว ลูกชายของฉันจะตกเป็นของเธออย่างแน่นอนแล้ว ใช่ไหม?”

มินตราพุ่งมาด้านหน้าของเธอ ตอนที่ด่าอย่างมืดฟ้ามัวดิน สีหน้าท่าทางนั้น คือดูดุร้ายน่ากลัวเป็นอย่างมาก

แสงดาวได้ยินแล้ว ก็รู้สึกตื่นตระหนก

สำหรับเรื่องนี้ ที่เดอะวิวซีเธอสามารถแสดงความรู้สึกของเธอต่อม็อกโกได้โดยไม่ต้องกังวลใดๆ ก็จริง แต่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ทำไม่ได้ เธอไม่กล้าเสียมารยาท

เพราะว่า เธอคือคุณแม่ของเขา

แสงดาวผู้ที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไร เป็นครั้งที่เริ่มเสียความมั่นใจ

“ไม่ใช่ค่ะ คุณนายมินตรา คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้คิดอะไรกับลูกชายของคุณค่ะ”

“ไม่มีอะไร?”

“บอกว่าเป็นคางคก ตระกูลหิรัญชาของฉันจะเทียบเคียงกับตระกูลโชคศักดาพวกคุณได้อย่างไร? ตระกูลหิรัญชาของฉันอย่างน้อยก็ยังมีบริษัทเมืองหลวงที่ติดอันดับต้นๆของโลก เลี้ยงดูสนับสนุนหน่วยงานรัฐบาลในประเทศไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แล้วตระกูลโชคศักดาของคุณล่ะ? มีอะไร? ก็แค่พึ่งใบบุญผู้คนที่ใกล้หมดสมัยไม่กี่คนเหล่านั้นที่ปู่ของคุณสั่งสมมา?”

“แก—-“

มินตราคิดไม่ถึงเลยว่ายายจิ้งจอกคนนี้จะพูดมาแบบนี้ ทันใดนั้น เธอก็โกรธจนหน้าขาวซีดอยู่ตรงนั้น

จากนั้น นี่ยังพูดไม่จบ

แสงดาวคนนี้ จุดเด่นที่สุดของเธอก็คือ ใครดีมาดีตอบ ใครร้ายมา ขอโทษค่ะ.......

ต่อให้เป็นเทพแห่งสวรรค์ลงมา เธอก็จัดการอย่างไม่ไว้หน้า!

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า เธอก็ไว้หน้าหล่อนแล้ว

“อีกอย่าง ในการสร้างความสำเร็จส่วนบุคคล ฉันสามารถดูแลหิรัญชากรุ๊ปมาแล้วตั้งหลายปี จนถึงตอนนี้ ทรัพย์สินในมือของฉันอีกนับหมื่นล้าน ขอถามคุณนายมินตราหน่อยว่า ก่อนที่คุณแต่งงาน คุณมีอะไร? มีแค่ปากที่สามารถเกลี้ยกล่อมผู้ชายหลงจนเงยหัวไม่ขึ้นใช่ไหม?”

“แสงดาว!!!”

ประโยคสุดท้ายนั้น ไม่ได้แค้นที่สุด มีแต่โหดเหี้ยมมากกว่า

เหมือนเกือบว่า ณ ตอนนั้น ผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้ตะโกนส่งเสียงแหลมออกมาจากในคอ : “ฉันจะฆ่าแก!”

จากนั้นคนงี่เง่าคนนี้ก็ยกกระถางดอกไม้ด้านข้างกระถางหนึ่งทุบมาทางแสงดาว

แสงดาว : “........”

คนที่เคยฝึกมา เห็นเข้าแบบนี้ ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณแล้ว แน่นอนว่าคือรีบหลบออกให้พ้น