ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 84
จู่ๆคิวคิวก็นึกขึ้นได้
จริงด้วย ครั้งที่แล้วตอนที่คณาธิปมา เคยพูดกับเส้นหมี่ว่า ถ้าต่อไปเธอจะหางานล่ะก็ ก็ไปทำงานบริษัทเขา
ชินจังได้ยิน ก็ปฏิเสธอย่างเฉียบขาดทันที：“ไม่ได้！หม่ามี๊จะไปทำงานของคุณอาคนอื่นไม่ได้！”
เด็กผู้ชายคนนี้ จู่ๆก็พ่นประโยคยาวๆออกมาได้
คิวคิวตะลึงเล็กน้อย：“งั้นจะทำไง？หม่ามี๊ว่างมากเลย ไม่มีอะไรทำ เธอต้องไปหางานทำแน่”
“งั้นก็ไปทำงานที่บริษัทแด๊ดดี้！”
“อ๋า？บริษัทแด๊ดดี้？”
“อือ ฉันจัดการเอง！”
จากนั้นเด็กชายคนนี้ก็วางสายไปอย่างเท่ๆ
ถูกต้อง ถ้าจะทำงาน หม่ามี๊ไปได้แค่บริษัทของแด๊ดดี้ พวกเขาจะให้แด๊ดดี้อยู่ดัวยกันกับหม่ามี๊ แล้วจะไปให้หม่ามี๊ไปทำงานของบริษัทคนอื่นได้ไง？
ชินจังตัดสินใจว่าพอแด๊ดดี้กลับมาแล้ว จะคุยกับเขาเรื่องนี้
แต่ที่เขาไม่รู้คือ ในวันนี้ตอนเย็น เพราะว่าเรื่องที่โรงเรียนอนุบาลพังอีกครั้ง แป้งร่ำก็ไปหาแสนรักที่บริษัท
——
“คุณแป้งร่ำ ในที่สุดคุณก็มาแล้วเหรอ？นานมากแล้วไม่ได้เจอคุณ นี่จะไปไหนเหรอ？”
“ใช่ คุณแป้งร่ำ ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงคุณจะแย่”
“……”
พอเธอมา ต่างกับตอนที่เส้นหมี่เข้ามาโดยสิ้นเชิง เส้นหมี่ไม่ใช่แค่ไม่มีใครสนใจ แต่พนักงานเพียงคนเดียวที่เข้ามาหาเธอ ยังคิดว่าเธอเป็นพี่เลี้ยงของชินจังด้วยซ้ำ
แต่พอผู้หญิงคนนี้เข้ามา ก็ได้รับคำชมเชยเหมือนดาวล้อมเดือนทันที คนของหิรัญชากรุ๊ป ไม่ว่าจะเป็นพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์ หรือพนักงานบริษัทที่เพิ่งเดินผ่านตรงนี้
ต่างเข้ามาล้อมเธอไว้
ก็ใช่ ห้าปีมานี้ เธออยู่ข้างกายของแสนรัก เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าเป็นคุณหญิงของประธาน
แป้งร่ำหลงใหลการเชิดหน้าชูตาเช่นนี้ก็พอใจอย่างมาก แต่ว่า เพื่อไม่ให้ตัวเองมีความสุขมากเกินไป และยังมีสิ่งเลวร้ายที่จะเกิดขึ้นหลังจากขึ้นไป ดังนั้นเธอยังคงรักษาอารมณ์หดหู่นั้นไว้
พอขึ้นไปแล้ว ก็จริงด้วย คนในห้องประธานเห็นเธอ ก็แสดงความนับถืออย่างยิ่ง เอาแต่พูดคุณแป้งร่ำ
เธอพยักหน้า ถามไปว่า：“ประธานแสนรักของพวกคุณ……อยู่ที่ห้องทำงานไหม？”
“อยู่ค่ะ คุณแป้งร่ำมาหาประธานแสนรักมีอะไรไหมคะ？ฉันจะได้บอกท่านประธาน”
น่าเสียดาย ที่ตอนนี้ไม่ใช่แบบเมื่อก่อนแล้ว
แสนรักละสายตากลับคืนไปอย่างเยือกเย็น：“นี่คือเหตุผลที่คุณปัดหนีเหรอ？ชินจังเป็นคนอย่างไร คุณดูแลเขามาห้าปีเต็มๆ คุณไม่รู้เหรอ？อีกอย่าง ชื่อเสียงของบริษัทผม ต้องการให้คุณมาปกป้องที่โรงเรียนอนุบาลด้วย？”
เสียงของแสนรักหม่นลงสุดขีด เหมือนน้ำลึกอันเยือกเย็น และยังมีความเฉยเมยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
น้ำใสๆในเบ้าตาแป้งร่ำไม่อาจไหลลงมาได้อีกทันที ใบหน้านั้น ซีดจนดูน่ากลัว
“ไม่……ไม่ใช่แบบนี้ รัก ฉัน……”
“แป้งร่ำ เรื่องนี้ ผมไม่ได้เอาความคุณ ที่จริงคุณน่าจะรู้ดีแล้วว่า อย่างน้อย ผมก็ไว้หน้าคุณมากพอแล้ว คุณรู้ไหมที่ผมยกโทษให้คุณไม่ได้เลยคืออะไร？”
จู่ๆสายตาของแสนรักก็มองมา เยือกเย็นและหม่นลงไป มองดูแล้วทำให้คนรู้สึกหนาวไปหมด
แป้งร่ำตัวสั่นทันที พูดอะไรไม่ออกอีก！
“คือลูกชายผม ที่จริงเรื่องนี้เส้นหมี่พูดถูกมาก ถ้าคุณเห็นเขาเป็นลูกของตัวเองจริง ก็จะไม่ไปคิดเรื่องอื่น ตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บแน่ รีบสร้างภาพลักษณ์ให้ตัวเองดูเป็นคนดี แป้งร่ำ คุณไม่รู้สึกว่าคุณจอมปลอมเลยเหรอ？”
ประโยคสุดท้ายนี้ เรียกได้ว่าแทงใจจริงๆ！
และแทบจะในทันที แป้งร่ำยืนอยู่ตรงนั้นหลังจากรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าใส่แรงๆ หน้าเธอก็แดงและซีดขาว ขาวและยังดูเหยเก เยี่ยมยิ่งกว่าถูกซึมซับไปตามสภาพแวดล้อมเสียอีก
เส้นหมี่！เส้นหมี่อีกแล้ว！！
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก