ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 840

นี่เป็นผลลัพธ์ที่ใครต่างก็คิดไม่ถึงมาก่อน รวมถึงไชยันต์ด้วย

“คุณท่าน งั้นคุณนายใหญ่เธอ......?”

“ออกไปให้หมดซะ！！”

เขาคำรามออกมาอย่างโมโหจนฟิวส์ขาด ในที่สุดแล้วช่วงนี้ก็ยังไม่ได้ลงโทษมินตรา

สีหน้าของแสนรักดูไม่ดีเป็นอย่างมาก เขาตามหลังม็อกโกไป ดวงตาคู่นี้มองไปยังชายชราคนนี้อย่างดุร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะว่ารองผู้นำเดชาห้ามเอาไว้ เกรงว่าทั้งสองคงจะทะเลาะกันขึ้นมาอีก

เส้นหมี่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

เธอก็คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะกลายเป็นแบบนี้ เธอเองคิดว่า เพื่อจะปกป้องความปลอดภัยของเด็กๆ จึงนำเอาฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังหลอกล่อออกมา

ที่เธอทำไม่ผิดหรอก

แต่ว่า ในตอนที่เธอมองเห็นชายหนุ่มคนนี้เพราะว่าม็อกโกโศกเศร้าเสียใจด้วยความเจ็บแค้น หลังจากที่เขาแบ่งบุคลิกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงอารมณ์ออกมาขนาดนี้อีกทั้งโมโหออกมาอย่างมาก

ทันใดนั้น เธอกำลังสงสัยว่า สิ่งที่ตัวเองทำ ถูกต้องหรือเปล่า?

“หม่ามี๊ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

อิคคิวสังเกตเห็นความผิดปกติ หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว ดึงแขนเสื้อของเธอแล้วถามออกมา

เส้นหมี่ก้มหน้าลงไปมองลูกชาย ผ่านไปสักพัก เธอก็ส่ายหน้า

“ไม่เป็นไร คุณพาน้องสาวไปเล่นด้านนู้นก่อนดีไหม หม่ามี๊ขึ้นไปดูแด๊ดดี้ที่ข้างบนสักหน่อย”

“ได้ครับ”

อิคคิวที่ว่าง่าย ทันใดก็พาน้องสาวยังมีพี่ชาย ไปเล่นที่ด้านนอกด้วยกันแล้ว

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ในตอนที่เส้นหมี่ขึ้นมาที่ชั้นสาม ปรากฏว่า เธอเห็นว่าประตูห้องนอนห้องนี้ถูกปิดลงอย่างสนิท

เส้นหมี่：“……”

ต้องใช้ความกล้าอย่างมาก ถึงได้ยื่นมือออกมาเคาะประตู：“คุณแสนรัก คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า ฉันเอาของกินมาให้คุณนิดหน่อย”

เธอก้มลงไปมองโจ๊กข้าวฟ่างที่อยู่ในมือที่ตั้งใจยกขึ้นมา

แต่ว่า ไม่มีเสียงตอบกลับ

ในห้องนอนที่ถูกล็อกประตูเอาไว้จากด้านใน เงียบสนิทเหมือนกับว่าไม่มีคนอยู่

ภายในใจของเส้นหมี่ยิ่งไม่ดีขึ้นมาแล้ว

เธอยืนอยู่หน้าประตูกัดริมฝีปากเอาไว้ ถามต่อ：“คุณแสนรัก ต้องขอโทษด้วย เรื่องนี้ฉันหุนหันพลันแล่น ไม่ควรที่จะรีบบอกกับคุณท่าน ทำให้ผลลัพธ์ที่ออกมากลายเป็นแบบนี้ ฉันควรจะบอกกับคุณก่อน ให้คุณมาจัดการ คุณแสนรัก ฉันต้องขอโทษจริงๆ......”

เธอที่อยู่หน้าประตูจึงกล่าวขอโทษออกมาเลย

ก็หวังว่าจะสามารถทำให้เขาไม่ขังตัวเองเอาไว้ด้านใน เขาเป็นแบบนี้ ทำให้เขาเธอสงบลงไม่ได้จริงๆ

คำพูดนี้พูดออกมา ด้านใน ก็ยังคงไม่มีปฏิกิริยาใด

ความหวังสุดท้ายในแววตาของเส้นหมี่ได้เริ่มมืดมัวลงแล้ว

ดูแล้ว เขาคงจะโมโหจริงๆแล้ว

เธอจึงหันหลังกลับ เตรียมเดินออกไปอย่างคอตก......

อีกทั้งในขณะเดียวกัน ม็อกโกที่ออกมาจากเดอะวิวซี ก็ไปที่เขาภูตาทันที หลังจากนั้นบนยอดเขาในห้องเก็บของด้านข้างของบ้านไม้หลังเล็กๆหลังนี้ มองเห็นแม่ของเขาที่ถูกขังอยู่ด้านใน

นี่พูดขึ้นมาก็รู้สึกแทงใจ

เดิมที ในตอนที่ไชยันต์มาพักอยู่ที่นี่ ทุกคนในตระกูลเทวเทพต่างสามารถขึ้นมาพักอยู่ที่นี่กับเขาได้อย่างภาคภูมิ

รวมทั้งมินตรา

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อเธอถูกอนุญาตให้มาพักที่นี่ได้แล้ว กลับกลายเป็นนักโทษที่สามารถถูกจัดการได้ทุกเมื่อ！

“ลูกชาย！ลูกชาย！！แม่อยู่นี่ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว ลูกชายของฉัน......”

มินตราที่ถูกขังเอาไว้ในห้องเก็บของ วินาทีนั้นที่มองเห็นม็อกโกปรากฏตัวขึ้นมา ทันใดนั้น เธอก็เหมือนกับว่าได้คว้าฟางเส้นสุดท้ายในการรอดชีวิตเอาไว้ ทั้งตะโกนและร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ

ม็อกโกมาแล้ว

สีหน้าของเขายังคงขุ่นเคือง หลังจากออกมาจากเดอะวิวซี ยังคงไม่ลดน้อยลงเลย

มองดูแม่ที่หลังจากได้เห็นเขาแล้ว ตะโกนออกมาอย่างเสียงดังจากห้องเก็บของที่ทั้งคับแคบทั้งยังรกและสกปรก เขาหรี่ตาลง นิ้วมือกำแน่นจนเห็นกระดูกสีขาวๆ

“ทำไมคุณถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ หรือว่าความเป็นอยู่ในบ้านตอนนี้ยังไม่เพียงพอสำหรับคุณอีกเหรอ”

เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่ ในที่สุดก็ถามออกมาอย่างดุดัน

ทันใดนั้นมินตราเหมือนกับถูกน้ำเย็นหนึ่งกะละมังราดลงมา！

ไม่ใช่ เขาเป็นลูกชายของเธอ เขาไม่ได้จะมาช่วยชีวิตเธอเหรอ? ทำไมถึงได้ถามอย่างสงสัยแบบนี้?