ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 855

สีหน้าของคุณครูเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที!

อันที่จริงเธอเป็นแค่เพียงคุณครูชั้นประถมธรรมดาคนหนึ่ง วิธีการสอนก็คือตามแผนการสอน ไม่เคยคิดถึงปัญหานี้เลยแม้แต่น้อย และยิ่งไม่ได้สงสัยเลยว่า แผนการสอนจะมีอะไรที่ผิดพลาดได้?

แต่ในตอนนี้ เด็กคนนี้ที่ดูเหมือนอายุจะยังไม่ถึงเจ็ดขวบ กลับสั่งสอนเธอต่อหน้าคนมากมาย

คุณครูรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย : “ฉันไม่ได้บอกว่าสิ่งที่ฉันสอนจะถูกต้องชัวร์ แต่โจทย์เหล่านี้ พวกเราก็สอนกันมาแบบนี้ตลอด”

“ใช่เหรอ? งั้นก็น่าเสียดายนะ เพราะตอนที่ผมกับน้องสาวของผมเรียนที่เมืองนอก เขาไม่สอนแบบนี้น่ะสิ”

“อะไรนะ?”

เมื่อคำพูดนี้พูดออกมา ทั้งสถานที่แห่งนั้นก็ต้องตกตะลึงอ้าปากค้างกันอีกครั้ง

เรียนที่เมืองนอก?

เขาบอกว่าพวกเขาเหล่านี้ไม่ได้เรียนในประเทศ?

ในที่สุดกลุ่มคนเหล่านี้ก็หมดความมั่นใจ รวมทั้งคุณครูคนนี้ด้วย เพียงด้วยตาเปล่าก็ยิ่งเห็นได้ชัดว่าประหม่าทำตัวไม่ถูก สีหน้าเปลี่ยนเป็นสีขาวบ้างแดงบ้าง

“ผมจะบอกพวกคุณให้นะ ตอนที่น้องสาวผมเรียนอยู่เมืองนอก คุณครูบอกว่าเธอคือเด็กที่ฉลาดที่สุด ความคิดของเธอโลดแล่น แต่มองสิ่งต่างๆ นั้นกลับเรียบง่ายที่สุด เด็กแบบนี้ ต่อไปจะสามารถปลูกฝังได้ง่าย ทำไมพอมาพวกคุณที่นี่ถึงกลายเป็นคนโง่คนหนึ่งไปได้ล่ะ?”

“……”

ผ่านไปหลายวินาที คนในเหตุการณ์ต่างไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูด

ชินจังเห็นแล้ว รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าก็ยิ่งชัดขึ้น

คุณครูคนนี้ไม่มีคุณสมบัติที่เป็นครูเสียเลยด้วยซ้ำ

เพราะว่า อย่าเพิ่งพูดถึงวิธีการสอนของเธอว่ามีปัญหาหรือไม่ เพียงแค่ปัญหานี้ที่เธอมีต่อหนูรินจัง เธอก็ขาดคุณสมบัติขั้นพื้นฐานที่สุดของการเป็นคุณครูแล้ว

นักเรียนมีข้อสงสัยต่อการสอนของตัวเอง

มีที่ไหนกันที่รับมือด้วยวิธีแบบนี้? เธอเสียหน้าไม่ได้? หรือว่าเธอคนนี้เดิมทีเป็นคนใจร้ายแบบนี้คนหนึ่ง?

สุดท้ายชินจังชี้แจงกับโรงเรียนแห่งนี้อย่างชัดเจนว่า เขาไม่ต้องการเห็นคุณครูคนนี้อยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้อีกต่อไป

ผู้บริหารโรงเรียน : “.........”

“ไม่เป็นไร ถ้าหากพวกคุณอยากจะให้เธออยู่ต่อ ผมสามารถกลับไปขอคำแนะนำ แล้วให้พวกคุณออกไปพร้อมกันกับเธอก็ได้”

ในช่วงเวลาสำคัญ รปภ.ของตระกูลลเทวเทพสองสามคนนี้ก็พูดออกมา

ทันใดนั้น เมื่อสิ้นเสียงคำพูดนี้ ผู้บริหารโรงเรียนเหล่านี้ก็ไม่กล้าแม้แต่จะผายลม สั่งให้ครูคนนี้ออกไปจากโรงเรียนแห่งนี้อย่างรวดเร็ว

ผ่านไปนานมาก ก็ยังได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของคุณครูคนนี้อยู่

คุณครูถูกไล่ออกไปแล้ว ถัดมา เพื่อประจบประแจงเอาใจชินจัง ดังนั้นพวกผู้บริหารโรงเรียนเหล่านี้ก็เข้ามาแสดงความกระตือรือร้น จะจัดคุณครูคนใหม่ให้กับหนูรินจัง

อีกทั้งยังให้เธอเรียนในชั้นเรียนที่ดีที่สุด

แต่คู่ฝาแฝดในเวลานี้.......

“พี่ ผมว่าให้น้องสาวไปเรียนกับพวกเราที่คิวเอสวายเถอะ”

“อืม”

ชินจังผู้ซึ่งกลับสู่ความเย็นชาเหมือนเดิมเห็นด้วยกับความคิดนี้

มันน่าจริงๆ คนที่รอมาเป็นวันไม่ฟื้น แต่ในเวลานี้ กลับขยับหนังตา และเห็นว่าเขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

“คือ…...คุณ?”

เป็นไปตามคาด ชายหนุ่มที่เพิ่งตื่นขึ้นมาก็จำเธอได้

เส้นหมี่โค้งตัวลงไป หยิบหูฟังแพทย์ที่คล้องคออยู่ขึ้นมาแล้ววางลงบนหน้าอกของเขา

“ใช่ เป็นฉันเอง คุณไวท์รอน คุณรู้สึกยังไงบ้าง? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” เธอไม่คิดจะพูดถึงเรื่องที่ผ่านมา แต่หลังจากที่เห็นว่าเขาฟื้นแล้ว ในขณะที่ทำการตรวจอาการเขา ก็เลยถามถึงว่าเขารู้สึกยังไงบ้าง

การฟื้นหลังการผ่าตัด ความรู้สึกของตัวผู้ป่วยนั้นสำคัญเป็นอย่างมาก

ไวท์รอนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าไม่สบายมาก เพราะบนหน้าผากดูขาวซีดจนเกือบจะโปร่งใส จนสามารถเห็นเหงื่อบางๆที่ไหลออกมาได้อย่างชัดเจน

“เจ็บ.....”

เส้นหมี่ : “........”

ชั่วครู่นั้นก็ไม่รู้จะปลอบอย่างไรดี

เพราะว่าสำหรับผู้ป่วยเช่นเขา เมื่อยาตัวใดตัวหนึ่งหมดฤทธิ์แล้ว ก็ย่อมที่จะหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดนั้นไม่ได้

เส้นหมี่จึงทำได้เพียงแค่ก้มศีรษะลง หยิบเข็มเรียวเล็กอันหนึ่งออกมาจากในตัว จากนั้นเปิดผ้าห่มเขาออก แล้วแทงเข็มลงบนหน้าอกและหน้าท้องของเขาไปสองสามตำแหน่ง

“อันนี้จะช่วยได้เพียงแค่บรรเทาอาการปวดของคุณได้สักพัก หลังจากช่วงเวลาเจ็บปวดที่สุดผ่านไปแล้ว คุณก็น่าจะดีขึ้นบ้าง”

“......ครับ ขอบคุณครับ”