ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 864

นี่เป็นภรรยาของเขาเชียวนะ ยังเป็นแม่ของลูกเขาอีกด้วย แม้ว่าจะยังจำไม่ได้ แต่อันที่จริงก็ดูแลเขามานานขนาดนี้ เขาจะเลือดเย็นไร้หัวใจเช่นนี้หรือ?

ม็อกโกยากที่จะเชื่อ “ไม่ใช่สิ รัก นายจะไปแบบนี้นะหรือ? นาย....จะไปไหน?”

“มีธุระ!”

ช่างเป็นผู้ชายที่ไม่แสดงความรู้สึกแม้สักนิด หลังจากทิ้งคำพูดอันเย็นชาสองคำไว้เช่นนี้ พริบตาเดียว เขาก็หายไปในทางเดินแล้ว

แยกกันไปนานแล้ว แต่ทางเดินนี้ยังเหมือนรู้สึกได้ถึงจิตใจที่เหี้ยมเกรียมของเขา

สถานการณ์เช่นนี้ ช่างทำให้คนเป็นห่วงเสียจริง

ไพบูลย์มองเห็นเช่นกัน เขารีบเตือนสติทันที : “ม็อกโก คุณจะบอกเรื่องนี้ให้คุณปู่ของคุณทราบไหม? ผมว่าเขาแลดูน่ากลัวนะ เขาจะกลายเป็นบ้าอีกไหม?”

เขายังคงห่วงเรื่องนี้

ม็อกโก : “……”

ไม่กี่วินาทีจากนั้น เขาจมอยู่กับความวุ่นวายที่ยังไม่เคยปรากฏมาก่อน

แต่ท้ายที่สุด เขายังคงโทรศัพท์ไปหาไชยันต์ มิใช่เพื่ออย่างอื่นใด แต่เพื่อว่าหากเรื่องนี้ทำให้แสนรักกลายเป็นบ้าไปจริงๆแล้วละก็ เขาเกรงว่าเขาเองจะไม่สามารถควบคุมได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังดึงตระกูลไวท์เข้ามาเกี่ยวด้วย

เดอะวิวซี

เมื่อไชยันต์ได้รับโทรศัพท์นี้ เขาก็เพิ่งได้ทราบข่าวคราวที่แสนรักหายตัวไปจากค่ายทหาร ถึงกับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

พลันได้ฟังว่ามีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง!

“เขารู้ได้ยังไงว่าคิตตี้ไปที่บ้านของลูกชายไวท์รอน? เขาไม่ใช่อยู่ที่ค่ายทหารหรอกหรือ? พวกช่องทางข่าวสารต่างๆชั้นก็ตัดทิ้งไปหมดแล้ว เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”

“……..”

ผ่านไปหลายวินาที ม็อกโกเดิมทีก็ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้

เพราะว่า เขาก็ไม่รู้แน่ชัด

ดังนั้น คนผู้นี้ ท้ายที่สุดแล้ว เป็นคนที่ลึกจนไม่อาจหยั่งและน่าหวาดกลัวคนหนึ่ง ผู้ใดก็ไม่สามารถรู้ได้

ไม่รู้ว่าความแกร่งของเขาจริงๆแล้วแกร่งเพียงใด ยิ่งไม่รู้ว่าทักษะฝีมือของเขามีมากน้อยแค่ไหน สิ่งของที่ยังซ่อนอยู่นั้นคืออะไร? ทั้งหมดทั้งมวลนี้ไม่มีผู้ใดรู้อย่างแน่ชัดเลย

เพียงสิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือ หลังจากผ่านประสบการณ์เหล่านี้มา คนผู้นี้ ไม่สามารถตอแยตามอำเภอใจได้!

หากทำให้ขุ่นเคืองแล้วละก็ เขาสามารถพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดินได้เลย เชื่อหรือไม่?

ไชยันต์นั่งไม่ติดแล้ว “พรึบ”หลังจากลุกจากเก้าอี้และยืนขึ้น เขาก็รีบออกจากประตูไป

แต่ไม่คาดคิดเลย ต่อให้เป็นเช่นนี้ ตระกูลไวท์กลับยังไม่ปล่อยพวกเขาตระกูลเทวเทพ

“เขาคงจะจับตามองเขาตั้งแต่แรกแล้ว”

“หมายความว่าอย่างไรครับ?”

รองผู้นำเดชาหน้าถอดสีทันที

ไชยันต์หัวเราะอย่างเย็นชา “สิ่งที่ไวท์รอนกลัวที่สุดคือการที่ตระกูลเทวเทพของเราพุ่งทะยานสู่ขอบฟ้า แต่โกและวุฒิพลหลายปีมานี้ เป็นแบบนั้นมาโดยตลอด ต่อให้โกยังคงหนุ่มแน่นตลอดยังนับว่าโดดเด่น แต่หากจะให้รับผิดชอบภาระอันยิ่งใหญ่ของตระกูลเทวเทพ ทำให้แข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว กลับไปรุ่งโรจน์เหมือนสมัยแรกเริ่ม ยังต้องการอีกระยะหนึ่ง ดังนั้น เขาไม่ได้รีบ ฉันจะค่อยๆขัดเกลาเอง”

“…….”

ผ่านไปไม่กี่วินาที รองผู้นำเดชาจึงเข้าใจในที่สุด ถึงได้ฟังก้นบึ้งของหัวใจที่อดทนของตนถามอย่างประหลาดใจว่า : “ดังนั้น ความหมายของท่านคือ....ความโดดเด่นของคุณชายเล็ก ทำให้เขารู้สึกว่าเป็นภัยอันตรายหรือครับ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว เขาเปิดฉากสู้ก็ทำลายวุฒิพลเลย ยิ่งอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นโรคจิตเภท อาศัยกำลังของตนทำลายหลักประกันของตระกูลเทวเทพของเรา ความสามารถเช่นนี้ มีไม่กี่คนหรอกที่ทำได้”

“…….”

“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ดูแล้ว ถ้าชั้นเดาไม่ผิดละก็ เจ้าทรพีนี่ มันเริ่มลงมือกับคนของตระกูลไวท์แล้ว ที่ศักดาตายอย่างกะทันหัน ต้องเกี่ยวกับมันแน่ๆ!”

ไชยันต์เมื่อคิดถึงตรงนี้ แวบหนึ่ง ก็โมโหจนอยากจะไปลากเจ้าสารเลวนั่นมาทันที จากนั้นก็เฆี่ยนอย่างโหดเหี้ยม

ไอ้ทรพีนี่ สักวันเขาจะต้องโดนมันยั่วโมโหจนตายแน่!