หน้าจอยังอยู่หน้าที่เมื่อคืนเธอส่งข้อความเสียงออกไป สี่สิบวินาทีเต็ม แสดงเวลาที่ส่งออกไปคือ ตอนกลางคืนเก้านาฬิกาสามสิบนาที
เก้านาฬิกาสามสิบนาที ความจริงแล้ว ยังไม่ถือว่าดึกมาก
ตอนนั้น เด็กๆทั้งสามก็พึ่งจะเข้านอน ชายหนุ่มคนนั้นหลับไปแล้วเหรอ? เธอจำได้ว่า เมื่อก่อนเขาเคยบอกว่า สถานที่แบบนั้นพวกเขามีเวลาเข้านอนคือ22นาฬิกานะ
22นาฬิกา หรือว่าเวลาผ่านไปนานขนาดนั้น เขายังไม่มีเวลาตอบกลับวีแชทเธออีกเหรอ?
เส้นหมี่มองดูโทรศัพท์หน้านี้ ทันใดนั้น ภายในใจของเธอเหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งออกมา!
พอดี น้าแจ๋วคนนี้ก็ขึ้นมาอีกแล้ว
“คุณผู้หญิง ฉันยกโจ๊กหวานมาให้อีกถ้วย เมื่อสักครู่คุณไม่ทานข้าว งั้นทานโจ๊กนี้สักหน่อยเถอะนะคะ”
สาวใช้คนนี้ยังคงเป็นห่วงเธอ เมื่อสักครู่ข้าวเหล่านั้นเธอไม่ยอมทาน ยังตั้งใจต้มโจ๊กหวานมาให้อีก
เส้นหมี่:“……”
อยู่ที่นี่บีบโทรศัพท์อันนี้เอาไว้ ในที่สุด น้ำเสียงของเธออ่อนโยนลง อยู่ในห้องถามออกมา:“วันนี้ใครเป็นคนไปส่งพวกเด็กๆ?”
“พ่อบ้านสินค่ะ”
“งั้นเขารู้หรือเปล่าว่าวันนี้ต้องประชุมผู้ปกครอง? คืนก่อนพวกเขาบอกกับฉันว่า วันนี้ที่โรงเรียนต้องการให้ผู้ปกครองทุกคนเข้าร่วม”
“คุณท่านทราบแล้วค่ะ เขาจะจัดการเอง”
น้าแจ๋วรีบปลอบใจหนึ่งประโยค
เส้นหมี่คาดเอาไว้แล้วว่าเธอต้องพูดแบบนี้ ตอนนี้ อยู่ด้านในถามต่อออกมาอย่างไม่รีบร้อนมาก:“งั้นคุณให้ฉันโทรหาพวกเขาหน่อย คืนวันนั้นฉันรับปากพวกเขาเอาไว้ ไม่ไปอย่างกะทันหัน พวกเขาจะผิดหวังอย่างมาก”
“นี่......”น้าแจ๋วลังเลแล้ว
แต่สุดท้ายแล้ว หัวอกคนเป็นแม่เหมือนกัน จึงลงไปช่วยเธอขออนุญาตจากไชยันต์
หลังจากนั้นไม่นาน เส้นหมี่ที่ถูกขังอยู่ในห้องนี้ จึงมองเห็นสาวใช้คนนี้ถือโทรศัพท์ไร้สายแบบเก่าแก่มา
“คุณผู้หญิง ให้คุณค่ะ”
“……”
เส้นหมี่ที่ถูกขังอยู่ในห้องนี้ แสดงสีหน้าผิดหวังและหดหู่ใจออกมาทางหน้าต่าง หยิบโทรศัพท์เก่าแก่เครื่องนี้เข้าไป หลังจากนั้นเธอก็โทรหาโทรศัพท์นาฬิกาของลูกชายต่อหน้าเธอ
“ตืด......ตืดตืด.......”
“ฮัลโหล?”
ไม่กี่นาที ในสายโทรศัพท์ ก็มีเสียงสดใสของเด็กน้อยดังออกมาแล้ว
เส้นหมี่เหมือนกับว่ารีบคว้าฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ เธอกำโทรศัพท์แน่น:“อิคคิว หม่ามี๊เอง หม่ามี๊มีเรื่องจะบอกกับคุณเรื่องหนึ่ง วันนี้เกรงว่าจะไม่สามารถไปเข้าร่วมประชุมผู้ปกครองได้แล้ว”
”
“ทำไมเหรอ?”
ปรากฏว่า อิคคิวที่อยู่ในสายโทรศัพท์ได้ยินคำพูดนี้ของหม่ามี้ น้ำเสียงของเด็กน้อยก็เสียงสูงขึ้นมามาก
เธอไม่สามารถพูดออกมาอย่างโจ่งแจ้งได้ กลัวว่าสาวใช้ที่รออยู่ด้านนอกจะรู้เข้า
อิคคิวเข้าใจทันที เขามองไปหาพี่ชายในทันใด ส่งสัญญาณหลังจากนั้นก็หยิบแท็บเล็ตออกมาจากโต๊ะเรียน เจ้าเด็กน้อยสองคนนี้แม้ว่าจะอายุยังน้อยแต่ก็กลายเป็นแฮ็กเกอร์มือฉมังแล้ว หลังจากนั้นก็จัดการอย่างรวดเร็ว
ปรากฏว่า เมื่อชินจังใช้แท็บเล็ตค้นหาตำแหน่งโทรศัพท์ของหม่ามี๊ กลับไม่เห็นแม้แต่น้อย
ไอ้พวกคนชั่ว กล้ามาตัดสัญญาณโทรศัพท์หม่ามี๊!!
ชินจังโมโหแล้ว มือสวยน้อยๆจัดการไปบนแท็บเล็ตอย่างรวดเร็ว ทันใด ทางด้านเส้นหมี่ก็รู้สึกได้ว่าโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นขึ้นมาแล้ว
สัญญาณของเธอ ก็กลับมาเป็นปกติแล้ว
“คุณผู้หญิง เสร็จหรือยังคะ? คุณท่าน.....ยังรอฉันลงไปเดี๋ยวจะหัวขาดเอานะคะ”
ตอนนี้พอดี น้าแจ๋วที่รออยู่ด้านนอกสักพักแล้วก็รีบเร่งเธอขึ้นมาแล้ว
เส้นหมี่วางสายไป ยื่นโทรศัพท์ออกมาทางหน้าต่าง
“คุยเสร็จแล้ว”
“ค่ะ งั้นไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ? ถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันลงไปแล้ว ใช่แล้ว คุณผู้หญิง คุณอย่าลืมทานโจ๊กถ้วยนี้ด้วย คนจะไม่ทานอาหารไม่ได้นะคะ คุณไม่ใช่เพราะว่าโกรธคุณท่าน แล้วจะมาทำร้ายร่างกายตัวเอง นี่ไม่คุ้มกันเลย”
สาวใช้คนนี้ ก่อนจะเดินจากไป ยังไม่ลืมที่จะกล่าวตักเตือนเธอ
เส้นหมี่ซาบซึ้งใจเล็กน้อย พยักหน้าแล้ว จับรับโจ๊กถ้วยนี้เข้ามา หลังจากนั้นรอให้สาวใช้เดินจากไป จึงหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากนั้นก็อดใจไม่ไหวที่จะติดต่อกับลูกชายขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก