ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 952

คนขับรถ "คุณหมายถึงอะไร คุณหนูใหญ่"

"ไอ้แก่นั้นไม่ใช่ให้นังสารเลวนั่นเป็นสะใภ้ตระกูลเทวเทพแล้วหรอ งั้นงานนี้ก็รอดูวิธีการจัดการปัญหาของเธอในงานนี้สักหน่อย โอกาสนี้หายากมาก ตายทีเดียวถึงสองคน ถ้าเธอจัดการมันได้ก็จะเป็นตำนานแน่นอน"

เธอเล่นสร้อยข้อมือหยกที่ข้อมือซ้ายของเธออย่างช้าๆ และคิ้วของเธอซึ่งคล้ายกับวุฒิพลมากก็เต็มไปด้วยร่องรอยมืดมน

คนที่ขับรถเห็นใบหน้านี้ในกระจกมองหลัง และทันใดนั้นขนหัวเขาก็ลุก

นี่เรียกโอกาสที่หายากหรอ

การตายของคนสองคนในเรด พาวิเลี่ยนเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับตระกูลเทวเทพ ตอนนี้ทั้งครอบครัวเทวเทพกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วเธอจะพูดได้อย่างไรว่านี่เป็นโอกาสที่หายาก

คำอธิบายเดียวคือเธอต้องการใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้คือดึงผู้หญิงคนนั้นลงมา

นอกจากนี้ ในสถานการณ์ปัจจุบัน หากสมรมณ์วัลย์ ต้องการกลับไปสู่ความรุ่งโรจน์ และครอบครองสิทธิในตระกูลเทวเทพ นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะได้รับแรงสนับสนุนจากภายใน

ในเวลานี้ เมื่อไชกุและภรรยาของเขาเสียชีวิต พลังจากสายตรงก็ลดลงครึ่งหนึ่งเช่นกัน

ถ้าเส้นหมี่ถูกดึงลงมาอีก ไชยันต์ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกคนที่อยู่ลำดับต่อมา ในเวลานั้นสมรมณ์วัลย์จะเป็นหนึ่งในตัวเลือกนั้น

ในที่สุดคนขับก็เข้าใจ เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม "แต่พิมเจ้า อยู่ที่นั่น ฉันเกรงว่าเธอจะช่วยเธอถ้าเกิดอะไรขึ้น"

"พิมเจ้า"

หญิงวัยกลางคนเยาะเย้ยอีกครั้ง "เธอจะทำอะไรได้ เธอก็แค่แสร้งทำเป็นอ่อนแอและรับใช้ผู้อื่นได้ ไอ้แก่ไม่ยอมตายนั่นถึงได้เรียกเธอไปที่เดอะวิวซี เธอคิดว่าเธอจะควบคุมปัญหาใหญ่ได้จริงหรอ"

คนขับรถ "..."

หญิงวัยกลางคน "คอยดูนะ การแสดงวันนี้จะน่าตื่นเต้นมาก มันคือไฮไลท์เลย!"

ในท้ายที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็พูดประโยคนี้ออกไปอย่างร้านกาจ จากนั้นเธอก็ปล่อยให้คนขับรถขับออกไป

สู้รบปรบมือกับนีรวรรณ？

พูดตามจริง ถ้าไม่ใช่เพราะถูกหมูโง่ๆอย่างทรงกลดลากลงมา ด้วยความสามารถของเธอ เธอคงจะฆ่าสุนัขชายหญิงคู่นี้ไปนานแล้ว!

——

เส้นหมี่และพรรคพวกกำลังจะมาถึงเรด พาวิเลี่ยน

แต่ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น...

"ฮัลโหล สามี"

"คุณไปทำอะไรที่เรด พาวิเลี่ยน กลับมาเดี๋ยวนี้!"

เสียงของผู้ชายจากโทรศัพท์มือถือนั้นดูโกรธอย่างเห็นได้ชัด และสั่งให้เธอกลับเดอะวิวซีทันที

เส้นหมี่ตกตะลึง

หลังจากได้สติ เธอด็รีบหยิบโทรศัพท์ เหลือบมองชายชราที่นั่งข้างหน้าเธอ และเด็กๆข้างๆ จากนั้นก็ลดเสียงของเธอลง "สามีฉันกลับไปไม่ได้ เป็นคุณท่านกมลภพที่อยากไปเรด พาวิเลี่ยน"

"!!!"

เมื่อไชยันต์เห็นรถออฟโรดสีเขียวทหารที่คุ้นเคยเข้ามาใกล้รถ ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย และใบหน้าที่แก่ของเขาก็ดีขึ้นมากเช่นกัน

"ว้าว แด๊ดดี้มาแล้ว หม่ามี๊ แด๊ดดี้มาแล้ว"

"แด๊ดดี้-"

เด็กน้อยน่ารักสามคนก็เห็นรถของแด๊ดดี้จากในรถด้วย และทุกคนก็ส่งเสียงเชียร์ราวกับเป็นนกตัวน้อย

เส้นหมี่ก็เห็นเช่นกัน และในทันทีเธอเปิดประตูรถและรีบออกไป

"สามี คือ...รองผู้นำเดชามาหาฉัน เขาบอกว่าคุณท่านต้องการไปที่เรด พาวิเลี่ยน เขากังวลว่าอาการจะไม่ดีเลยมาขอให้ฉันไปด้วย"

เธอวิ่งเหยาะๆไปที่รถออฟโรด และก่อนที่ชายคนนั้นจะลงจากรถ เธอเริ่มอธิบายอย่างรีบร้อนที่หน้าต่างรถ

เธอกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด

เหตุผลก็เพราะความคับข้องใจระหว่างพ่อแม่ของไชกุกับเขา เธอกลัวว่าเขาจะไม่ชอบที่เธอไปช่วยงานศพพวกเขา

แต่หลังจากพูดจบ เขาก็ลงจากรถ และไม่พูดอะไรเลยนอกจากเปิดประตูท้ายรถออฟโรด และอุ้มเธอเข้าไปในรถ

"สามี!!!"

"อยู่ข้างในรอผม!" ใบหน้าหล่อเหลามืดมน เขาไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับเธอจึงปิดประตู ‘ปัง’ และเดินออกไป

เส้นหมี่นิ่งอึ้ง