ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 984

เคมีไม่ค่อยเข้าใจ

แต่เขาคือเจ้านาย เจ้านายจะยกเลิก เลขาอย่างเขาก็ทำได้เพียงแค่ทำตาม

"จริงสิ ทางด้านคุณหนูเป็นยังไงบ้าง? กลับมารึยัง?"

"ยังครับ" เคมีที่กำลังจะเดินออกไปหยุดฝีเท้าอีกครั้ง

"เธอบอกว่า เธอจะต้องเจรจาธุรกิจนี้ให้สำเร็จ ดังนั้นหลังจากที่เจ้าของบริษัทแหล่งพลังงานใหม่ไปเมืองC เธอก็บินตามไปด้วย ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไรครับ"

เคมีอธิบายข้อมูลการเดินทางของแสงดาวให้ฟัง

ความจริงแล้วหลังจากที่แสงดาวกลับจากเมืองหลวงแล้วกลับมาทำงานที่บริษัทใหม่อีกครั้ง เธอก็เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับงาน ไม่ต้องพูดถึงคณาธิป แม้แผนกการขายทั้งบริษัทก็ไม่มีใครเห็นแม้แต่เงาของเธอ

ทั้งๆที่เธอเป็นหัวหน้าแผนกที่ใหญ่ที่สุด

คิ้วของคณาธิปเริ่มขมวดขึ้นเรื่อยๆ

"ตามหาทั้งสองคน อย่าปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ จริงสิ ครั้งที่แล้วที่นายพูดกับฉันที่บอกว่าจารุณีอยากจะขอแต่งงานให้หลานสาวเธอ ที่พูดถึงคือตระกูลไหน?"

จู่ๆเขาก็พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

เคมีชะงักไป

จารุณี? เขาหมายถึงป้าเขาเหรอ? ซึ่งก็คือแม่ของคุณชายมาร์ติน?

เคมีเหงื่อไหลอย่างประหม่า "เอ่อ...ผมไม่มีเวลาไปถาม ครั้งที่แล้วที่ผมบอกคุณ คุณปฏิเสธคำขาด ผมเลยไม่ได้ถามอีก"

เขาอธิบายอย่างอึดอัดเล็กน้อย

ความจริงตอนที่จารุณีโทรมาคุยเรื่องนี้ เขาก็บอกไปตามความจริง ตอนนั้นเขาตอบโต้ด้วยความเกลียดชัง

เขาไม่เพียงปฏิเสธ แต่ยังด่าจารุณีอย่างโกรธเคืองด้วย

บอกว่าเรื่องของตระกูลหิรัญชา ต่อให้ธนากรจะตาย ก็ไม่จำเป็นต้องให้เธอมายุ่ง ฝันไปเถอะว่าจะให้คนในตระกูลหิรัญชาสร้างผลประโยชน์ให้กับตระกูลโรแกนของเธอ

ผลคือตอนนี้ต้องถามอีก?

"งั้นก็ไปถามว่าเป็นใคร? ถ้าเป็นไปได้ก็ให้ทั้งสองได้เจอกัน"

"!!!!"

แม่เจ้า!

นี่ตกลงจะให้คุณหนูนัดบอดแล้วเหรอ?

เคมีตกใจอยู่พักหนึ่ง

แต่สุดท้ายเขาก็รับคำแล้วหันหลังเดินจากไป

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ การรับปากให้คุณหนูดาวนัดบอด มันช่างน่าแปลกใจจริงๆ

เพราะในปีนี้ตั้งแต่ที่คณาธิปเข้ามาดูแลหิรัญชากรุ๊ป เขาไม่เคยยื่นมือเข้าไปยุ่งหรือสนใจเรื่องที่เกี่ยวกับแสงดาวพี่สาวต่างมารดาของเขาเลย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหตุการณ์สำคัญชั่วชีวิตของเธอ

ตอนที่จารุณีป้าของพวกเขามาพูดเรื่องนี้ ก็ถูกเขาไล่ไปแบบนี้

ดังนั้นการที่จู่ๆเขากระตือรือร้นที่จะเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา แล้วยังบอกว่าเมื่อจำเป็นสามารถจัดแจงให้ทั้งสองคนเจอกันได้ มันช่างเหลือเชื่อเกินไป

เคมีกลับบ้าน

คืนนี้เป็นคืนที่จันทร์กระจ่างไร้ดาวอีกคืน ผ่านไปปีกว่าแล้ว เคมีนึกว่าเขาคงจะไม่มีอารมณ์จะชื่นชมค่ำคืนแบบนี้อีก แต่คืนนี้ตอนที่เขากลับไป เขาเงยหน้าขึ้นมองหลายครั้ง

แต่ที่เขาไม่รู้คือตอนที่ทางฝั่งเขาหยุดการติดต่อ ทางฝั่งของคณาธิป ผู้หญิงคนนี้โกรธสุดจึงกดโทรหา

"ฮัลโหล?"

"คณาธิป!!"

ในสายหญิงตวาดทันทีที่อ้าปาก "แกกล้าดียังไงที่กล้าสั่งให้ฉันไปนัดบอด? คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ถึงกล้ามาถึงเรื่องของฉัน?!"

เสียงตวาดดังมากจนคณาธิปที่อาบน้ำนอนอยู่บนเตียงแล้ว ต้องย้ายโทรศัพท์ออกให้ไกลหน่อย

"พี่คิดผิดแล้ว มันไม่ใช่เรื่องของฉัน"

"ไม่ใช่แก?"

"แน่นอน อย่างที่พี่พูด ฉันเป็นใครกันถึงกล้ามาจัดแจงเรื่องของพี่ นี่มันเป็นเรื่องที่จารุณีป้าของพี่เป็นคนจัดแจง เธอบอกว่า พ่อพี่ตายแล้ว เธอเลยต้องกังวลเรื่องของพี่ ถ้าพี่อยากด่า ก็ไปด่าเธอเถอะ"

เขาไม่ยุ่งแม้แต่นิดเดียว หลังจากมอบความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับยายแก่สกุลหิรัญชา เขาตอบกลับเรียบๆ

แสงดาวสำลักเมื่อได้ฟัง

เธอสามารถด่าผู้ชายคนนี้ได้ แต่สำหรับจารุณีเธอไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ ยังไงซะยายแก่คนนั้นคือป้าที่มีความเกี่ยวข้องกับเธอทางสายเลือด

"งั้นฉันก็ไม่ไป!"

สุดท้ายเธอก็ทิ้งท้ายประโยคไปดื้อๆ

คณาธิปยิ้มบางๆ "ตามใจ แต่ฉันต้องขอเตือนพี่ ไม่ต้องนึกถึงทางตระกูลเทวเทพแล้วนะ เท่าที่ฉันรู้เทปกล่องนั้น ม็อกโกไปเอาเทปต้นฉบับที่ซีจาร์กลับมาแล้ว ซึ่งหมายความว่าเขารู้อยู่แล้วว่าเป็นพี่ แต่สองวันมานี้ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ มันหมายความว่ายังไงล่ะ?"

"..."

ในที่สุดปลายสายก็เงียบสนิท