อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 106

“เจ้าเย่เฟิงเนี่ยเจ้าอย่ามองว่าปกติเขาเป็นคนเย็นชา แต่จิตใจเขาดีมาก ไม่กี่เดือนก่อนเขาเดินผ่านหมู่บ้านของเราพร้อมกับยายที่ป่วยหนัก เห็นอยู่ว่าหิวจนไส้กิ่ว ไม่มีแรง พวกเราเห็นก็สงสาร เลยเอาหมั่นโถวให้ลูกหนึ่ง ทีแรกเขาปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายพอเห็นยายตัวเองจะตายเพราะหิว เขาจึงรับหมั่นโถวให้ยายกินอย่างไม่เต็มใจ”

“แต่เจ้ารู้มั้ย?เพราะหมั่นโถวลูกนั้นลูกเดียว หลายเดือนที่ผ่านมานี้ เขาดูแลแปลงผักของเราหมดเลย แล้วยังซ่อมหลังคาให้พวกเราด้วย เมียข้าคลอดลูกยาก ก็เป็นเขาอีกที่แบกฮูหยินข้าไปหาหมอตำแย จึงช่วยชีวิตเมียและลูกข้าเอาไว้ได้”

กู้ชูหน่วนที่กำลังกินก๋วยเตี๋ยวหยุดชะงักไป

ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวพูดจริงๆ เย่เฟิงก็เป็นคนที่จิตใจดีใช้ได้เลย

“เย่เฟิงเป็นคนดี เขาไม่เพียงแต่ช่วยพวกเรา แต่ยังช่วยงานคนในหมู่บ้านอีก เพียงแค่เป็นเรื่องที่เขาทำได้ เขาก็จะพยายามช่วยอย่างเต็มที่ คนในหมู่บ้านของเราทุกคนก็ชอบเย่เฟิงทั้งนั้น”

“ท่านบอกว่าไม่กี่เดือนก่อนเขามาที่หมู่บ้านกับยายหรือ?ถ้าอย่างนั้นนอกจากยาย เขาก็ไม่มีญาติคนอื่นแล้วหรือ?”

เถ้าแก่ส่ายหัว “ไม่มีแล้ว ได้ยินว่าเขาอาศัยอยู่กับยายมาตั้งแต่เล็ก แล้วหมู่บ้านของเขาก็เกิดภัยพิบัติ เขาจึงเดินทางมาที่หมู่บ้านของเรา ตอนนั้นที่พวกเราเห็นเย่เฟิงครั้งแรก ร่างกายของเขามีรอยแผลเต็มไปหมด เห็นแล้วก็ตกใจ อีกทั้งยังมีรอยแส้และรอยไหม้มากมาย ไม่รู้ว่าระหว่างทางที่มาเขาต้องทุกข์ยากแค่ไหน”

รอยแส้?

รอยไหม้?

นึกถึงตอนอยู่ที่หอโคมเขียวอู๋โยว รังสีสังหารที่เย่เฟิงปล่อยออกมา รวมไปถึงเสียงโจมตีของหนุ่มน้อยยอดฝีมือที่คาดเดาไม่ได้เมื่อครู่

กู้ชูหน่วนไม่เชื่อว่าคนธรรมดาจะสามารถทำร้ายเขาได้

“ท่านรู้ไหมว่ายายของเขาป่วยเป็นอะไร?”

“แต่จะเป็นพิษชนิดใด เขาก็ไม่สามารถวินิจฉัยได้ ทุกครั้งที่พิษของยายเขากำเริบ ก็เป็นช่วงเวลาที่เขาเจ็บปวดทรมานที่สุด พวกเราเห็นเขาไปแอบร้องไห้อยู่หลายครั้ง”

“แอบร้องไห้?” กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว

“ก็ใช่สิ เขาตัวอยู่ในมุม เขากอดเข่าร้องไห้เสียงอู้อี้ ทำให้ผู้คนที่พบเห็นปวดใจมาก”

“เย่เฟิงสุขภาพไม่ค่อยดี พวกเราจึงตุ๋นเนื้อให้เขา แต่เจ้ารู้ไหมว่าเขาพูดว่าอย่างไร เขาบอกว่าเขาไม่กินเนื้อ กินแต่มังสวิรัติ”

“ตอนแรกพวกเราคิดว่าเขาตัดใจใช้เงินซื้อเนื้อกินไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงอ้างว่าไม่กินเนื้อ หลังจากนั้นต่อมาอีกหลายครั้ง หมู่บ้านของเราจัดงานแต่งงาน เราจึงเชิญเขาไปดื่มเหล้ามงคล เขาไม่กินเนื้อเลยสักคำ พวกเราถึงได้รู้ว่าเขาไม่กินเนื้อจริงๆ”