อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1072

เมื่อเห็นว่าแรงกำลังของกู้ชูหน่วนจะยืนหยัดไว้ไม่ไหวแล้ว ทั้งยังถูกพวกเขาร่วมมือกันรุมล้อมสังหารอีก

เซียวหยู่เซวียนพลิกหมุนหอกเงิน รวบรวมกำลังภายใน กระบวนท่าสายรุ้งทอดยาวทะลวงพระทิตย์ท่าหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะฝืนทำลายค่ายกลร่วมกันโจมตีของประมุขพรรคไม่กี่พรรคได้แล้ว

“ฟู่ว......”

“ฟู่ว......”

“ฟู่ว......”

ประมุขพรรคไม่กี่พรรคต่างลอยกระเด็นออกไป กระอักเลือด

แต่สถานการณ์ของเซียวหยู่เซวียนและกู้ชูหน่วนก็ไม่ได้ดีไปกว่าเท่าไหร่

การโจมตีครั้งนี้แทบจะกินพลังยุทธทั้งหมดของเซียวหยู่เซวียนไป ทำให้เขาแทบจะยืนได้ไม่มั่นคงเล็กน้อย แต่เขาก็ยังอุ้มกู้ชูหน่วนที่ล้มลงพื้นไปเอาไว้

“ยัยอัปลักษณ์”

เซียวหยู่เซวียนตะโกนด้วยความกังวลใจ เกรงว่าผู้หญิงที่อาบเลือดไปทั้งร่างกายเบื้องหน้านี้จะหายตัวไปอย่างสมบูรณ์

ตอนที่กู้ชูหน่วนไม่หยุดก็ยังดี ทันทีที่หยุดลงแรงทั้งหมดในร่างกายก็เหมือนถูกสูบไปจนหมดเกลี้ยงเช่นนั้น

ในความเลือนราง นางเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจของเซียวหยู่เซวียน

บนร่างกายของเซียวหยู่เซวียนถูกแทงทะลุเป็นรูเลือดอยู่หลายรู ดวงตาทั้งคู่ของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย ก็ไม่รู้ว่าไม่นอนหลับให้ดีๆมานานเพียงใดแล้ว ใบหน้าที่สง่างามเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและความกังวลใจ

“เป็นเจ้า......เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง”

“ยัยโง่ เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าก็ต้องมาหาเจ้าเป็นธรรมดา”

“ทำไมทุกครั้งที่เห็นเจ้า เจ้าจะต้องมีบาดแผลไปทั้งตัวด้วย”

“เจ้าก็ไม่ดีกว่าถึงไหน”

เซียวหยู่เซวียนกอดร่างอันเพรียวบางของนางไว้ มืออันเรียวยาวลูบผมที่ขมับของนาง บนใบหน้าเผยความอ่อนโยนออกมา

“ขอโทษ ข้ามาสายไปแล้ว”

กู้ชูหน่วนกัดฟัน บังคับให้ตัวเองมีสติหน่อย นางทุ่มเทใช้แรงทั้งหมดของร่างกาย พยายามลืมตาขึ้น

แต่กลับเห็นคนที่อยู่ล้อมรอบอย่างเนืองแน่นนั้นคิดต้องการที่จะฆ่านางทิ้งไปซะ

กู้ชูหน่วนยกมือขึ้นด้วยความยากลำบากคิดจะผลักเซียวหยู่เซวียนออกไป

“เจ้ารีบไปซะ นี่เป็นเรื่องของพวกเขากับข้า”

“ข้าไม่ไป”

กู้ชูหน่วนที่อ่อนแอเช่นนี้เป็นสิ่งที่เซียวหยู่เซวียนไม่เคยเห็นมาก่อน

เซียวหยู่เซวียนรู้สึกปวดร้าวในตาทันที

ถูกฆ่าล้างตระกูล นี่เป็นความเจ็บปวดระดับใด

เซียวหยู่เซวียนแทบไม่อยากจะจินตนาการว่า เวลานี้ในใจของกู้ชูหน่วนจะมีความปวดร้าวเพียงใด

“ข้ารู้ เจ้ายังมีข้า ข้าเคยบอกแล้ว เพียงแค่ข้ายังมีลมหายใจ ก็จะอยู่เป็นเพื่อนเจ้าไปตลอด ปกป้องเจ้า”

“อืม......”

“เซียวหยู่เซวียน ข้าเห็นแก่ที่เจ้ามีสติปัญญาไม่เลว หากว่าเจ้ายอมกลับตัวหลังจากที่หลงทางผิด บางทีพวกข้าอาจจะลงโทษสถานเบาได้” อาจารย์วิทยาลัยอี้เหอพูดโน้มน้าวอย่างมีพลัง

เซียวหยู่เซวียนหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง ในตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

เขากวาดตามองไปทางฝูงชนที่พลุกพล่าน ปราศจากความกลัวในสายตาของเขา “เป็นผู้ใดที่ฆ่าล้างตระกูลมู่”

ทั้งเหตุการณ์ไม่มีใครตอบ

แต่กลับมีคนพูดขึ้นว่า “ขณะที่พวกเรามาถึงตระกูลมู่ก็ถูกฆ่าล้างตระกูลแล้ว และในจวนมู่ก็มีมู่หน่วนแค่คนเดียว นอกจากนาง ยังจะมีใครฆ่าล้างตระกูลมู่ได้อีก”