นางตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล กลายเป็นคุณหนูสามของตระกูลมู่อย่างอธิบายไม่ได้ ทั้งยังมีท่านพ่อที่รักและเอ็นดูนางอีกผู้หนึ่ง
แม้ว่าทุกอย่างจะเป็นความแปลกหน้า แปลกหน้าซะจนราวกับว่านางเพียงแค่ยืมใช้ร่างกายของคุณหนูสามตระกูลมู่เท่านั้น แต่ที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ ตระกูลมู่ล้วนปฏิบัติต่อนางอย่างสุดหัวใจ
รวมทั้งอารองและอาสามของนางที่จับจ้องนางมาโดยตลอด
วันนั้นขณะที่นางถูกคนทั้งโลกหล้ารุมประณาม เจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามก็พยายามปกป้องนาง โดยไม่สนใจอะไรเลย
สถานการณ์ความรู้สึกที่แท้จริงสามารถเห็นได้ในยามลำบากเท่านั้น
ในขณะนั้น กำแพงใจในของนางที่มีต่อเจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามเพิ่งจะถูกทำลายลง ยังไม่ทันได้พูดจาดีๆกับพวกเขา พวกเขาก็ถูกฆ่าปาดคอแล้ว
ท่านปู่ของนางก็คือเจ้าบ้านมู่ แม้ว่าจะไม่ได้ยืนออกมาปกป้องนาง แต่นางรู้ดี เจ้าบ้านมู่เป็นหัวหน้าแห่งตระกูล เขาจำเป็นต้องแบกรับชีวิตความเป็นตายของทุกคนในตระกูลมู่ หากว่าทำได้ เขาก็จะปกป้องนางเช่นกัน
ท่านพ่อของนางก็ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงแล้ว
ความรักที่เขามีต่อนางนั้นมาจากก้นบึ้งของจิตใจ มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ
ทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตเหมือนยังคงเป็นเมื่อวาน แต่ตอนนี้ทั่วทั้งตระกูลมู่นอกจากเลือดแล้วก็คือซากศพ
เลือดหยดในหัวใจของกู้ชูหน่วน
นี่เป็นครั้งแรกที่นางเข้าใจถึงรสชาติของความเจ็บปวดใจว่าเป็นเช่นไรหลังจากที่ฟื้นขึ้น
ทันใดนั้นลูกศิษย์ของพรรคไห่เทียนก็ปรากฏตัวขึ้น เห็นการตายของเจ้าบ้านมู่ แต่ละคนล้วนตกใจจนสีหน้าซีดเผือด
“นังปีศาจ คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะไม่เว้นแม้แต่คนในครอบครัวของตัวเอง นึกไม่ถึงว่าจะใช้วิธีที่อำมหิตขนาดนี้ฆ่าล้างคนในครอบครัวของตัวเอง เจ้ามันคลั่งจนเสียสติไปแล้วจริงๆ”
“หึ เป็นเช่นนี้ก็ดี ตระกูลมู่แต่ละคนล้วนเป็นปีศาจ ควรจะตายไปตั้งนานแล้ว พวกเราจะได้ไม่ต้องลงมือ”
“นังปีศาจอยู่นี่ พวกเรามาฆ่านางพร้อมกัน ขจัดหายนะให้โลกซะ”
พวกเขาทุกคนกวัดแกว่งมีด เหยียบย่ำไปบนศพเลือดเนื้อและกระดูกของตระกูลมู่
ตระกูลมู่ถูกฆ่าล้างตระกูล ทั้งยังเป็นวิธีที่อำมหิตเพียงนี้อีก กู้ชูหน่วนที่มีความไฟโทสะเต็มท้องอยู่แล้วในเดิมที ตอนนี้เมื่อเห็นพวกเขาไม่มีความเคารพต่อผู้ตายเช่นนี้ ความเดือดดาลจึงพรั่งพรูออกมา
สีหน้าของนางดุร้าย ริมฝีปากบางๆเม้มไว้สนิท แย่งมีดในมือของลูกศิษย์คนหนึ่งในนั้นมา เมื่อมือยกขึ้นดาบก็ฟาดลงไปอย่างไร้ความปรานี
ทุกดาบที่เข้าไป ล้วนเป็นหนึ่งชีวิต
เงาร่างเพรียวบางอรชรพุ่งพรวดไปมาอยู่ท่ามกลางเหล่าลูกศิษย์หลายสิบคน แม้ว่าจะถูกล้อม ก็ไม่ได้มีท่าทีจะพ่ายแพ้ใดๆ กลับยังฆ่าจนลูกศิษย์เหล่านั้นมือเท้าสั่นไม่หยุด
“ใครเป็นคนสังหารคนทั้งของตระกูลมู่ของพวกข้า พูด......”
ดาบเล่มหนึ่งของกู้ชูหน่วนปาดไปที่คอของลูกศิษย์คนหนึ่ง ตะคอกขึ้นด้วยความโกรธแค้น
ท่าทางที่โหดร้ายเช่นนั้น ทำให้ลูกศิษย์ที่เหลือกลัวจนไม่กล้าก้าวขึ้นไปด้านหน้า
“นังปีศาจ เจ้าฆ่าผู้บริสุทธิ์ไม่เลือกหน้า ประมุขพรรคของเราจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไป”
“คนทั้งโลกจะไม่ปล่อยเจ้าไป”
“ข้าไม่ฆ่าพวกเจ้า พวกเจ้าปล่อยข้าแล้วงั้นหรือ? ปล่อยคนในครอบครัวของข้าไปแล้วงั้นหรือ? ข้าจะถามอีกครั้ง เป็นใครที่มาฆ่าล้างตระกูลมู่ของข้า?”
“คนทั้งตระกูลมู่ล้วนสมควรตาย”
ประโยคเดียวกระตุ้นให้กู้ชูหน่วนเดือดดาลโดยสมบูรณ์แล้ว
ใบหน้าของนางเย็นชา ร่างกายกลายเป็นห่านป่าที่โบยบินด้วยความตกใจ สังหารพวกเขาทั้งหมดไปโดยตรง
“ติ๋ง......”
มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากปลายดาบ
เลือดในห้องลับไหลนองเป็นแม่น้ำ ศพแต่ละศพปะปนอยู่ด้วยกัน
ลูกศิษย์จากพรรคอื่นๆก็ถูกดึงดูดเข้ามาเช่นกัน รวมทั้งเจ้าหน้าที่จากทางการด้วย
“นังปีศาจ เจ้ากล้าฆ่าคน รับความตายไปซะเถอะ ให้คนมา ยิงธนู”
คำว่ายิงธนูคำหนึ่ง นักธนูหลายสิบคนล้วนโก่งคันธนู ฝนธนูเนืองแน่นดั่งฝนดาวตกยิงไปทางกู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนพลิกดาบยาวทันที ทำให้ธนูที่ยิงเข้ามาทั้งมดแยกออก
มีธนูมากเกินไป นางใช้ดาบยาวค่อนข้างเปลืองแรง กู้ชูหน่วนหมุนร่างกายอย่างสวยงามปลดเสื้อคลุมของนางออก เอากำลังภายในไปไว้บนเสื้อคลุม
เสื้อคลุมเป็นเหมือนกำแพงเหล็ก ดาบธนูฟันแทงไม่เข้า ลูกธนูที่ยิงเข้ามาไม่เพียงแค่ถูกนางแยกออกจากกันเท่านั้น กระทั่งยังถูกยิงสะท้อนกลับไปอีก นักธนูเหล่านั้นที่ตายก็ตาย ที่บาดเจ็บก็บาดเจ็บ
แทบจะในเวลาเดียวกัน ประมุขของพรรคใหญ่ๆไม่กี่พรรคบางพรรคก็ฟาดฝ่ามือลงไปอย่างรุนแรง บ้างก็ใช้ค้อนตีลงไปอย่างรุนแรง บ้างก็ใช้อาวุธลับโจมตีไปที่ดวงตาและเบื้องล่างของนาง
ใบหน้าอันเย็นชาของกู้ชูหน่วนตั้งตรง รับมือกับสงครามอย่างเคร่งขรึม
นอกจวนมู่
เมื่อเห็นเซียวหยู่เซวียนยิ้มเยาะ ไม่ได้เห็นพวกเขาในสายตาโดยสิ้นเชิง
หัวโจกของพรรคไม่กี่พรรคต่างตะโกนว่า “เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ทุกคนมาฆ่าเขาพร้อมกัน”
“กึก” เสียงหนึ่ง ร่างของเซียวหยู่เซวียนก็กลายเป็นธนูขนนก มาถึงเบื้องหน้าของเขาในพริบตา บิดคอของเขา คนที่รุมโจมตีก็ถูกเขาใช้หอกเงินกวาดไป บาดเจ็บล้มตายทั้งผืน
“วุ่นวาย”
เซียวหยู่เซวียนพ่นประโยคออกมาซอกฟัน สังหารเป็นเส้นทางเลือดต่อไป พุ่งไปทางจวนมู่
สิบกว่าวันก่อน เขาถูกคนของเวินเส้าหยีไล่ฆ่า แทบจะต้องทิ้งชีวิตไป
สิบกว่าวันนั้น เข้าต้องใช้ชีวิตอยู่ในภูเขารกร้าง
ไม่ง่ายกว่าจะลงเขามาได้ กลับได้รับรู้ว่ามู่หน่วนถูกพรรคต่างๆทั่วโลกรุมประณาม
เขาคาดเดาได้ว่ามู่หน่วนจะต้องกลับมาที่จวนมู่รอบหนึ่งอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงได้เสี่ยงอันตรายในการเปิดโปงตัวตนของเองเพื่อมาที่จวนมู่
คิดไม่ถึงว่าอยู่ไกลๆก็สามารถได้กลิ่นคาวเลือดอย่างรุนแรงแล้ว
ในที่สุด......
เขาก็พุ่งสังหารเข้ามาในจวนมู่แล้ว
สิ่งแรกที่ได้เห็นเมื่อเข้าไปก็คือศพที่มีอยู่เต็มพื้น
ศพเหล่านั้นทั้งหมดล้วนเป็นคนตระกูลมู่
มีเจ้าบ้านรอง เจ้าบ้านสาม ลูกพี่ลูกน้องของมู่หน่วน
ยังมี......ศพของมู่ซินที่อยู่ด้านข้างอีกด้วย
ก่อนที่มู่ซินจะเสียชีวิตได้เผชิญกับความทรมานอย่างโหดเหี้ยม เป็นการตายทั้งเป็น
แล้วมองไปกู้ชูหน่วนอีกครั้ง ทั้งร่างกายของนางอาบไปด้วยเลือด กำลังฆ่าฟันอยู่ ด้านข้างเป็นลูกศิษย์ของแต่ละพรรค รวมทั้งศพของเจ้าหน้าที่ทหารด้วย
เซียวหยู่เซวียนไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนต่อสู้กับพวกเขามานานแค่ไหน แต่รู้เพียงว่านางตอบโต้กลับดั่งเครื่องจักร ร่างกายถูกแทงทะลุนับไม่ถ้วน แต่นางกลับไม่รู้ เพียงแค่กัดฟันต่อสู้อย่างลำบาก ราวกับว่าถ้าไม่ฆ่าพวกเขาให้หมด ก็จะไม่หยุด
นอกวงการต่อสู้ พรรคใหญ่แต่ละพรรครวมทั้งตระกูลใหญ่ไม่กี่ตระกูลล้วนเฝ้ามองดูอยู่ด้านข้าง
เซียวหยู่เซวียนตะโกนอย่างเฉียบขาดคำหนึ่ง “รังแกกันมากเกินไปแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...