อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1132

ในตำหนักเฟิงหยี

ราชินีให้กู้ชูหน่วนเข้าพบโดยมีผ้าม่านคั่นอยู่ระหว่างกลาง

กู้ชูหน่วนเอ่ยด้วยท่าทางจริงใจ “ทูลฝ่าบาท อาการของคุณชายเย่สาหัสเกินไป กอปรกับมีพิษหลายชนิดแทรกซึมอยู่ในร่าง กระหม่อมจำใจต้องทุบกระดูกหัวเข่าของเขาให้แตก หวังว่าจะขับพิษและรักษาชีวิตของเขาเอาไว้ได้”

“เท่านี้เองหรือ” ราชินีพูดเอื่อยๆ ฟังอารมณ์ไม่ออก

“พ่ะย่ะค่ะ หากเป็นไปได้ กระหม่อมก็อย่างรักษาขาของคุณชายเย่ให้เป็นปกติ การที่โรคของคุณชายเย่เกิดขึ้นกะทันหัน เป็นเพราะพิษในร่างกายเขาสูญเสียความสมดุล ขอเพียงใช้ตัวยาหนึ่งชนิด อาการบาดเจ็บของคุณชายเย่ก็จะดีขึ้นพ่ะย่ะค่ะ”

“ยาในวังหลวงไม่พอให้เจ้าใช้หรือ”

“ยาตัวนี้มีแต่อ๋องเฉินเท่านั้นที่มีพ่ะย่ะค่ะ”

“อ๋องเฉิน?” เสด็จอาของข้า?

“พ่ะย่ะค่ะ”

“ในจวนอ๋องเฉินมีตัวยาชนิดหนึ่งเรียกว่ากล้วยไม้น้ำค้าง ได้ยินว่าสามร้อยปีออกดอก สามร้อยปีออกผล แคว้นน้ำแข็งอันกว้างใหญ่ จวนอ๋องเฉินเพิ่งจะมีเพียงต้นเดียว ล้ำค่าเป็นอย่างมาก”

“เจ้าต้องการกล้วยไม้น้ำค้าง?”

สายตาฮัวอิ่งเย็นชาบางส่วน

“กระหม่อมมิกล้า กระหม่อมทราบว่าหากต้องการกล้วยไม้น้ำค้าง เกรงว่าอ๋องเฉินจะไม่ยินยอม และฝ่าบาทก็จะลำบากพระทัยด้วย กระหม่อมต้องการใช้แค่ยางของกล้วยไม้น้ำค้างผสมยาเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าให้เขาส่งกล้วยไม้น้ำค้างมาก็ได้”

“กล้วยไม้น้ำค้างเติบโตยาก มีความจำเพาะกับเรื่องดินฟ้าอากาศ หากออกจากจวนอ๋องเฉิน เกรงว่ากล้วยไม้น้ำค้างอาจร่วงโรย หากฝ่าบาทเชื่อใจกระหม่อม ก็อนุญาตให้กระหม่อมไปที่จวนอ๋องเฉินสักครั้ง หากกระหม่อมได้ยางผสมยาแล้ว จะกลับวังทันที”

กู้ชูหน่วนกลัวว่าฮัวอิ่งไม่ตกลง จึงเสริมอีกประโยค “หากได้ยางจะต้องผสมกับยาทันที มิเช่นนั้นจะไม่มีประสิทธิภาพ หวังว่าฝ่าบาทจะทรงอนุญาตพ่ะย่ะค่ะ”

ฮัวอิ่งนิ่งงัน

เนิ่นนานก็ไม่พูด

ภายในตำหนักบรรทมเงียบจนน่ากลัว

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าราชินีจะรับปากเงื่อนไขของนางหรือไม่

นางรู้สึกว่ามีสายตาเย็นเยียบกำลังพิจารณานางอยู่ตลอด

หลังจากผ่านไปนาน ฮัวอิ่งก็พูดขึ้นช้าๆ

“ได้”

ง่ายอย่างนี้เชียว

“อย่าลืม ข้าต้องการดวงตาของเขา”

“พ่ะย่ะค่ะ...”

กู้ชูหน่วนควบม้าเร็วลงแส้ออกจากวังหลวงด้วยความฉงนใจ โดยมีราชองครักษ์นำส่งสองคน

กู้ชูหน่วนเดินทางไปถามไป

“พี่ชายทั้งสอง พวกท่านรู้หรือไม่ว่าฝ่าบาทประสงค์ให้ข้านำดวงตาของใครกลับมา”

“เรื่องนี้ข้าก็ไม่แน่ชัด รู้แต่ว่าคนผู้นั้นคือผู้ที่เป็นตัวอัปมงคล ดวงตาทั้งสองข้างไม่เหมือนกัน”

“หมอจิน เจ้าเคยเห็นคนที่สีดวงตาทั้งสองข้างไม่เหมือนกันหรือไม่”

“ไม่เคยเห็น”

“คนที่สี่ตระกูลใหญ่จะบูชายัญ ดวงตาทั้งสองข้างมีสีไม่เหมือนกัน ผู้ที่เป็นตัวอัปมงคลเป็นสิ่งต้องห้ามที่สุดของทวีปปิงหลิงเรา ดังนั้นสี่ตระกูลใหญ่จึงต้องเผาเขาให้ตาย”

“แค่สีของดวงตาทั้งสองข้างไม่เหมือนกันก็ต้องเผาให้ตายทั้งเป็นแล้วหรือ เช่นนี้เขาเคยก่อกรรมทำเข็ญหรือไม่”

“เรื่องนี้...ตอนนี้ยังไม่ได้ทำ แต่ต่อไปต้องทำแน่ เมื่อก่อนที่แคว้นน้ำแข็งเราเกือบต้องล่มสลาย เพราะมีผู้ที่เป็นตัวอัปมงคล ที่มีดวงตาแปลกถือกำเนิดนั่นแหละ”