อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 563

กู้ชูหน่วนหลบซ่อนอยู่ที่มุมอยู่เป็นเวลานาน ก็ยังรอไม่ข่าวคราวใดๆ

แล้วในเวลาที่นางรอต่อไม่ไหว ขณะที่คิดต้องการจะไปสืบความจริง แสงสว่างสีเหลืองทองก็ที่เล็กมากจนแทบจะมองไม่เห็นก็ส่องมาจากเบื้องหน้าทางด้านซ้ายอย่างฉับพลัน

จากแสงสว่างที่กะพริบขึ้น กุญแจรูปดาวและเข็มทิศเปิดฟ้าบนตัวของนางก็มีปฏิกิริยาอย่างคาดไม่ถึง

กู้ชูหน่วนลูบแหวนมิติในมือ มองไปในทิศทางที่จอมมารจากไปด้วยความกังวลเล็กน้อย

ผ่านไปสักพักหนึ่งนางจึงได้กัดฟัน ไปเสาะหาตรงทางแสงสว่าง

ช่างเถอะ อย่างน้อยซือโม่เฟยก็เป็นถึงเจ้าแห่งเผ่าปีศาจ แม้ว่าจะถูกพบเข้า ก็จะน่าไม่มีอันตรายถึงชีวิต

ผู้อาวุโสสวีบอกว่า รองหัวหน้าเผ่าซือคงชอบฮองเฮาฉู่ เช่นนั้นในเวลาอันสั้นนี้ ฮองเฮาฉู่ก็คงจะไม่มีอันตรายอะไร

มุกมังกรเป็นสิ่งสำคัญ ประชาชนนับพันหมื่นของเผ่าหยกยังรอนางอยู่

พี่เฉินเฟยก็กำลังรอนางให้ช่วยชีวิตอยู่

กู้ชูหน่วนวนซ้ายวนขวา กลับวนกลับมาที่ปากทางเส้นทางลับแล้ว

นางงงงัน

แสงสว่างส่องมาจากเส้นทางลับจริง หรือว่าในเส้นทางลับนี้จะมีความลับเกี่ยวกับมุกมังกรอยู่?

กู้ชูหน่วนเปิดประตูลับบานใหญ่ กระโดดลงไป

ในนี้มืดสนิททั้งผืน ไม่ต่างอะไรไปจากตอนที่นางเพิ่งจะเข้ามา

หลังจากเข้าสู่ทางลับแล้ว แสงก็หายไป เข็มทิศเปิดฟ้าและกุญแจรูปดาวก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆอีก

ถ้าไม่ใช่เพราะเข็มทิศเปิดฟ้ายังมีอุณหภูมิอยู่ นางก็เกือบจะคิดว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเพียงมายาเท่านั้น

“เจ้าสำนัก ท่านกลับมาแล้ว จอมมารและฮองเฮาฉู่ล่ะ?”

“อาโม่ไปหาฮองเฮาฉู่แล้ว อีกครู่ก็คงจะกลับมาแล้ว ผู้อาวุโสสวี เมื่อครู่มีคนเข้ามาหรือไม่?”

ผู้อาวุโสสวีตกใจ “นอกจากเจ้าสำนักแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดเข้ามาอีก ทำไมขอรับ เส้นทางลับถูกเปิดโปงแล้วใช่หรือไม่?”

“เปล่า ข้าแค่ถามเฉยๆ เช่นนั้นเมื่อครู่ในเส้นทางลับนั้นมีอะไรผิดปกติหรือไม่ หรือว่ามีแสงสว่างออกมาหรือเปล่า?”

“ไม่มี ที่นี่ปกติทุกอย่าง”

นางออกแรงผลักกำแพงหิน ภายใต้การผลักของนางกำแพงหินในเดิมทีที่ควรจะมั่นคง กลับพังถล่มอย่างคาดไม่ถึง ปรากฏห้องลับขนาดมหึมาห้องหนึ่งออกมา

ความหนาของกำแพงหินนี้มีเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น แม้จะเป็นเด็ก เพียงแค่ออกแรงผลัก ก็ผลักออกได้

ห้องลับกว้างขวาง มีเตียงน้ำแข็งเตียงหนึ่ง บนเตียงน้ำแข็งมีชายผู้หนึ่งนอนอยู่

ชายหนุ่มสวมผ้าชีฟองผู้หนึ่ง

ชายคนนั้นสวมหน้ากากผีเสื้อ มองไม่เห็นใบหน้า แต่ผิวของเขาขาวกระจ่างเรียบเนียน ยังมีน้ำมีนวลยิ่งกว่าผิวของผู้หญิงซะอีก

กู้ชูหน่วนเดินเข้าไปมองใกล้ๆ เลือดกำเดาไหลก็แทบจะไหลออกมาแล้ว

ผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่คนอื่น ก็คือเวินเส้าหยี

และเวินเส้าหยีสวมเพียงผ้าชีฟองชิ้นเดียว เห็นได้รางๆ จุดที่ควรจะปิดไว้ก็ปิดไว้ไม่อยู่

สีหน้าของเขาซีดขาว ทั้งร่างไม่มีการเคลื่อนไหว แต่ดวงตาคู่นั้นกลับเพ่งมองมาที่นางด้วยความร้อนใจ คอและหูล้วนแดงไปหมด

มองออกได้ว่า เขาก็อายมาก