อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 635

“สามวันหลังจากนี้ เป็นวันครบรอบอายุหกสิบปีของข้า ข้ารู้ว่าหยู่เฉิง หยู่โหลว หยู่เซวียน และหวั่นเอ๋อร์ล้วนกำลังวางแผนการทำให้ข้าประหลาดใจอยู่ น่าจะกำลังคิดช่วยข้าจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดรอบหนึ่ง”

“ท่านจะรอจนถึงสามวันหลังจากนี้ได้หรือไม่ สามวันหลังจากนี้ข้าจะควักหัวใจออกมาคืนให้ท่านด้วยตัวเอง”

แม่ทัพใหญ่เซียวใช้คำว่าคืน และเป็นท่าทางการขอร้อง

กู้ชูหน่วนดึงสติกลับมาไม่ทันชั่วขณะ

“ท่านแม่ทัพใหญ่.....”

“นี่เป็นสิ่งที่พวกข้าติดค้างท่าน สิบปีก่อนหน้านี้ ข้าก็ควรจะตายแล้ว เพราะยู่เฟยทนเห็นประชาชนแคว้นเย่เดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้าไม่ได้ และทนเห็นข้าตายไม่ได้ จึงได้หลอมมุกมังกร ฉีดเข้าหัวใจของข้า ทำให้การเต้นของหัวใจข้าฟื้นตัวได้ ข้าสามารถมีชีวิตมาได้สิบกว่าปีนี้ ก็เป็นความเมตตาของสวรรค์แล้ว”

“หลายปีมานี้ ข้าได้ตามหาเผ่าหยกมาตลอด ข้าอยากควักหัวใจของตัวเองออกมาคืนให้พวกเขา น่าเสียดาย ข้าหามาหลายสิบปี ก็หาคนเผ่าหยกไม่พบ ยิ่งกว่านั้นก็หาทางเข้าเผ่าหยกไม่พบด้วย”

แม่ทัพใหญ่เซียวมองไปที่ใบหน้าอันงดงามเป็นเลิศงามล่มเมืองของกู้ชูหน่วนอย่างฉับพลัน โฉมหน้าที่งามเลิศล้ำที่สุดในแผ่นดิน รวมถึงดวงตาสุกสกาวที่ดำดั่งหมึกของนาง แล้วพึมพำกับตัวเอง

“ข้าควรจะคิดได้ตั้งนานแล้ว ดวงตาของท่านกับนางเหมือนกันขนาดนั้น....ข้าควรคิดได้ตั้งนานแล้ว”

“เหมือนผู้ใด?”

“อาหน่วน ข้าขอเรียกท่านเช่นนี้ได้หรือไม่?”

“ได้แน่นอน”

“ท่านรับปากข้า ไม่ว่าอย่างไรก็จะต้องรวบรวมมุกมังกรให้ครบเจ็ดเม็ดให้ได้ แก้คำสาปโลหิตให้เผ่าหยก นั่นเป็นสิ่งที่ยู่เฟยเหนียงเหนียงต้องการทำให้สำเร็จในตลอดชีวิตของนาง”

“นั้นแน่นอนอยู่แล้ว จุดประสงค์อันยิ่งใหญ่ที่สุดที่ข้ามีชีวิตอยู่ ก็คือแก้คำสาปโลหิตของเผ่าหยก แม่ทัพใหญ่ ข้าขอโทษ เพื่อชีวิตนับพันหมื่นของประชาชนเผ่าหยก ข้าทำได้เพียง......”

“ท่านไม่ต้องพูดแล้ว ข้ายืนหยัดอย่างลำบากมาโดยตลอดจนถึงวันนี้ ก็เพราะคิดจะใช้ร่างกายของตัวเลี้ยงบำรุงมุกมังกร จะได้คืนให้เผ่าหยก แม้ว่าท่านจะไม่เอ่ยปาก ข้าก็จะอุทิศตัวด้วยตัวเอง ท่านอย่าได้......โทษตัวเองเด็ดขาด”

“บุรุษหลายคนในแคว้นเย่ถูกนางดึงดูด รวมทั้งอดีตฮ่องเต้ด้วย นางเป็นเหมือนเทพนารีแห่งเก้าสวรรค์มาจุติบนโลก งดงามจนไม่อาจล่วงละเมิดได้”

กู้ชูหน่วนเหลือบมองแววตาของแม่ทัพใหญ่เซียว อดนึกสงสัยขึ้นมาในใจไม่ได้

หรือว่า เขาก็ชอบยู่เฟยเช่นกัน?

“ยู่เฟย เป็นเสด็จแม่ของเย่จิ่งหาน?”

แม่ทัพใหญ่เซียวตกตะลึงครู่หนึ่ง ไม่ช้าก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว

“ก็สามารถพูดเช่นนี้ได้เช่นกัน แต่.....ด้านในนั้นมีเรื่องราวซับซ้อนมากมาย ความจริงไม่ได้เป็นเหมือนที่ท่านเห็นอย่างผิวเผินเช่นนั้น......”

แม่ทัพใหญ่เซียวยังพูดไม่จบ ฮัวฉีหลัวก็ตัดบทเขาแล้ว “โอ๊ย พวกท่านพูดถึงเรื่องของยู่เฟยอะไรมาตลอดทาง น่าเบื่อหรือไม่ พวกท่านพูดมากเพียงใด นางก็ไม่สามารถปีนขึ้นมาจากในโลงศพได้หรอกนะ คิดหาอาหารอะไรดีๆกินยังจะดีซะกว่า”