อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 73

“คุณหนูสามกู้ นี่คือแกงเม็ดบัวที่ข้าใช้ให้คนต้มมาให้ ดับร้อนภายในได้ดี ลองชิมดูสิ”

องค์หญิงตังตังถือแกงเม็ดบัวหนึ่งถ้วยมาตรงหน้ากู้ชูหน่วนกะทันหัน ฉีกยิ้มกว้างร่าเริง

ทุกคนต่างตะลึงกันหมด

เมื่อกี้องค์หญิงตังตังยังทะเลาะกับคุณหนูสามกู้อยู่เลย ตอนนี้มาส่งแกงให้นาง เปลี่ยนหน้าเร็วเกินไปแล้ว

เซียวหยู่เซวียนที่นั่งข้างกู้ชูหน่วนก็ขมวดคิ้ว แล้วเอาพัดขวางแกงเอาไว้ “องค์หญิง ในแกงเม็ดบัวนี้ คงไม่ได้ใส่เครื่องปรุงอย่างอื่นลงไปหรอกนะ”

“เรื่องก่อนหน้านั้น ข้าผิดเอง ไม่ควรหาเรื่องเจ้าแบบนั้น ดังนั้นข้าให้คนต้มแกงถ้วยนี้มาให้ อยากจะรักษาความสัมพันธ์ของเจ้ากับข้าไว้ คุณหนูสามกู้ เจ้าใจกว้างเช่นนี้ น่าจะไม่โกรธข้าหรอกนะ”

องค์หญิงตังตังหน้าตาน่ารัก ทำปากจู๋ออดอ้อน ดูไร้เดียงสาไม่มีพิษมีภัย ถ้าไม่รู้มาก่อนว่านางมีนิสัยหยิ่งผยองโอหัง เกรงว่าทุกคนคงได้หลงเสน่ห์กับรูปลักษณ์ภายนอกของนางแน่นอน

กู้ชูหน่วนมองดูแกงเม็ดบัวในมือนาง หรี่ตามองด้วยแววตาเย็นชา แล้วมองไปทางกู้ชูหยุนที่อยู่ตรงมุมทิศตะวันออกเฉียงใต้ กู้ชูหยุนกำลังมองมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

นางรับแกงเม็ดบัวมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “องค์หญิงไร้เดียงสาและมีเมตตา ข้าจะโกรธเจ้าลงได้ยังไงกัน”

ว่าแล้ว นางก็ยกช้อนขึ้นมา ตักเข้าปากไป

ทันใดนั้น เย่เฟิงที่เงียบไม่พูดไม่จาก็พูดขึ้นว่า “แกงเม็ดบัวเย็นแล้ว ระวังจะท้องเสียนะ”

กู้ชูหน่วนกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วพูดว่า “เสี่ยวเฟิงเฟิงกำลังเป็นห่วงข้าเหรอ?”

นางพูดแล้ว ก็ดื่มแกงเม็ดบัวช้อนลงไป ปากก็พูดว่า “อืม ไม่เลวเลย รสชาติหวานดี”

กู้ชูหน่วนเหลือบตามองสายตาของทุกคน

เซียวหยู่เซวียน หลิวเยว่ อวี่ฮุยลุกขึ้นห้ามอย่างร้อนรนใจ

เย่เฟิงหายใจเร็วขึ้น ยกมือขึ้นอยากจะห้ามนางไว้

องค์หญิงตังตังทั้งดีใจทั้งตกใจทั้งหวาดกลัว

กู้ชูหยุนกระตุกมุมปากขึ้นอย่างสะใจ

รวมไปถึงพวกนักเรียนในห้องก็ต่างมองนางด้วยแววตาที่ตะลึง

“อึก” เสียงกลืนน้ำแกงดังขึ้น กู้ชูหน่วนดื่มน้ำแกงทั้งถ้วยลงไป เหมือนยังไม่พอใจ “ยังมีอีกไหม?”

องค์หญิงตังตังอึ้ง พูดอย่างไม่พอใจว่า “ไม่มีแล้ว”

ดื่มเข้าไปทั้งถ้วยเลยเหรอ?

ยังโง่ไปหน่อยนะ

“ยัยขี้เหร่ เจ้าไม่เป็นไรจริงๆนะ?”

“ไม่เป็นไร เจ้าคงไม่ได้โทษข้าที่ไม่ได้เหลือไว้ให้เจ้าหรอกนะ?”

“……”

เซียวหยู่เซวียนมองค้อนนางอย่างไม่พอใจ

“กินๆๆ เจ้าเป็นผีอดยากกลับชาติมาเกินหรือไง? อะไรก็กล้ากินไปหมด เจ้าไม่กลัวจะโดนวางยาหรือไงกัน”

กู้ชูหน่วนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ แล้วหันไปมองเย่เฟิงที่เย็นชาไม่พูดไม่จา

ทั้งสองสบตากัน แววตาของทั้งสองต่างก็เหมือนกำลังสืบหาความจริง

“เสี่ยวเฟิงเฟิง เจ้าเป็นคนที่ไหน?”

เย่เฟิงก้มหน้า เปิดหนังสือโดยไม่สนใจนางอีก