แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1598

ขณะที่ฝ่ามือของเฉินโม่สัมผัสไปบนร่างกายของหยางหมิงหยู่ เสียงของหยางหมิงหยู่สงบลง และเบิกตากว้าง

ดวงตาของเขามองดูลำแสงสีทองปกคลุ่มร่างของตัวเอง มองดูมือของตนเองหยดลงเหมือนดั่งของเหลว เนื้อและเลือดไหลลงไปบนพื้น กระเด็นไปทั่ว

จากนั้นก็คือแขน เท้าทั้งสองข้าง ขาทั้งสองข้าง หน้าอก......

ร่างกายของเขาละลาย!

“อ๊า !!!” หยางหมิงหยู่ร้องโอดครวญอย่างทุกข์ทรมาน ร่างกายและจิตวิญญาณต่างก็ได้รับความทุกข์ทรมานที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เฉินโม่หยุดการลงมือ มีเพียงเนื้อก้อนหนึ่งที่น่าสะอิดสะเอียนกองอยู่บนพื้น

"อ๊า! คุณชาย! เมื่อได้ยินเสียงร้องที่ทุกข์ทรมานของหยางหมิงหยู คนใช้รีบวิ่งเข้ามาดูสถานการณ์ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นพอดี ทันใดนั้นตกใจจนฉี่รดกางเกง วิ่งออกไปข้างนอกอย่างลนลาน วิ่งพลางตะโกนพลาง : “คุณชายตายแล้ว! มีคนฆ่าคุณชาย!......”

ขณะที่เฉินโม่ออกจากห้องของหยางหมิงหยู่ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคืออาวุธรบครบครันของตระกูลหยาง ปืนยาวระเบิดสั้นหลากหลายชนิดและผู้บำเพ็ญยอดฝีมือ

“เฉินโม่เองหรือ!”

“เฉินโม่!”

“ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของรายชื่อเทพ!”

“เฉินไต้ซือ! ทำเช่นไร!”

“รีบรายงานผู้นำตระกูลให้ไว!”

เมื่อเห็นว่าผู้ที่ฆ่าคุณชายของพวกเขาเป็นเฉินโม่ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ทันใดนั้นคนเหล่านี้ถกเถียงเสียงดังขึ้นมา ไม่รู้ว่าตนควรกักกันเฉินโม่ไว้หรือไม่

“เฉินไต้ซือ!” หลังจากที่ถกเถียงกันสักพัก ในที่สุดก็มีคนลุกขึ้นมา พูดกับเฉินโม่ด้วยความเคารพ : “พวกเราไม่รู้ว่าเหตุใดเฉินไต้ซือจึงฆ่าคุณชายของตระกูลเรา พวกเราก็ไม่กล้าลงมือกับเฉินไต้ซืออย่างหุนหันพลันแล่น แต่ในฐานะที่พวกเราเป็นคนใช้ของตระกูลหยาง ก็ยิ่งไม่กล้าปล่อยเฉินไต้ซือไป ได้โปรดเฉินไต้ซือรอสักครู่ ประเดี๋ยวผู้นำตระกูลก็มา”

……

ผู้นำตระกูลหยางมาถึงที่อยู่อาศัยของหยางหมิงหยู่ ที่หน้าประตูแขวนโคมไฟสีขาวไว้ วางเรือใบสีขาว เมื่อผลักประตูออกสิ่งที่เห็นคือห้องไว้ทุกข์ หน้าห้องไว้ทุกข์มีของสักการะบูชาหลากหลายชนิด อลังการมาก ทั้งยังมีขนมพายเนื้อที่เขียนคำว่าควังตัวใหญ่ ๆ อีกด้วย

“ลูกชายของผม......จริง ๆ ด้วย” ผู้นำตระกูลหยางเศร้าใจขึ้นมา ทันใดนั้นน้ำตานองหน้า พุ่งเข้าไปในห้องไว้ทุกข์ ขณะที่กำลังจะร้องไห้โฮออกมา ทันใดนั้นก็เห็นว่ามีคนคนหนึ่งยืนอยู่ในห้องไว้ทุกข์ เขากำลังปักธูป

“เฉินโม่!” ผู้นำตระกูลหยางชี้ไปที่หลังของเฉินโม่พูดด้วยความโกรธเคือง : “นายฆ่าลูกชายของผมแล้วยังมีหน้ามาปักธูปอีกงั้นหรือ! ทหาร! ฆ่าเขาซะ!”

เฉินโม่ปักธูปลงไปเรียบร้อย จึงหันกลับไป จ้องมองผู้นำตระกูลหยางแล้วพูดว่า : “นายคิดว่านี่คือห้องไว้ทุกข์ของลูกชายนายหรือ? ลูกชายของนายฆ่าถานชิวเซิงสหายที่ดีที่สุดของฉัน นายคิดว่าฉันจะทำห้องไว้ทุกข์ให้เขางั้นหรือ? ฉันจะบอกนายให้! เห็นพายเนื้อเหล่านี้หรือไม่? นี่ก็คือหยางหมิงหยู่ลูกชายที่แสนดีของเจ้า!”

“ว่าไงนะ!” ผู้นำตระกูลหยางแทบจะกระอักเลือดออกมา ห้องไว้ทุกข์ที่อยู่ในบ้านของตนไม่ใช่ตระกูลหยางไม่ว่า ลูกชายของตนยังถูกนำมาทำเป็นพายเนื้อเป็นของสักการะบูชาผู้อื่น!

“ฆ่าเขาเสียเดี๋ยวนี้! ฆ่าเขาเสีย! ฆ่าเขาเสีย!” ผู้นำตระกูลหยางตะโกนอย่างบ้าคลั่ง