แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 294

"คนไร้ประโยชน์อย่างเขา ยังคิดจะจีบดาวประจำโรงเรียนของพวกเรา มันเหมือนหมาวัดอยากจะเด็ดดอกฟ้า!"

"มีเพียงคุณชายหูเท่านั้น ที่คู่ควรดาวประจำโรงเรียนของพวกเรา!"

หูเจี้ยนหวาหัวเราะ แล้วยื่นมือไปโอบเอวของฉีหยู่เหมียนเอาไว้ และมองไปทางเฉินโม่ "สายตาพวกคุณไม่เลวนี่ เพราะตอนนี้ หยู่เหมียนเป็นแฟนของผมแล้ว!"

"ว้าว คุณชายหูเยี่ยมมาก!"

"ดาวประจำโรงเรียนยืนอยู่ข้างคุณชายหู หนุ่มหล่อและสาวสวย เป็นคู่ที่สวรรค์สรรค์สร้างจริง ๆ!"

เพื่อนนักเรียนหลายคนประจบสอพลอ

หูเจี้ยนหวาแสดงความรักต่อหน้าทุกคน ทำให้ฉีหยู่เหมียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืน ใบหน้าของเธอกลับแสดงความเพลิดเพลินออกมา

สวีจื่อหาวมองเฉินโม่ด้วยความประหม่า และเมื่อเห็นสีหน้าที่ราบเรียบของเฉินโม่แล้ว เขาถึงได้รู้สึกโล่งอก

เมื่อมองหูเจี้ยนหวากับฉีหยู่เหมียนแสดงความรักต่อหน้าทุกคน เขากล่าวเยาะเย้ยว่า "เฉินโม่ ผู้หญิงที่โลภและฟุ้งเฟ้อแบบนี้ โชคดีที่ตอนนั้นนายจีบเธอไม่สำเร็จ มิเช่นนั้น ต่อไปเธอจะต้องสวมเขาให้นายอย่าแน่นอน!"

ประโยคนี้ ทำให้ฉีหยู่เหมียนโกรธจนหน้าขาวซีด เดิมหูเจี้ยนหวาที่จับมือ ฉีหยู่เหมียนเอาไว้ และเขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยมือเธอ

ฉีหยู่เหมียนสามารถรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของหูเจี้ยนหวา เธอจ้องสวีจื่อหาวด้วยสายตาดุดัน และรีบอธิบายว่า "เจี้ยนหวาอย่าไปฟังเขาพูดจาเหลวไหล ฉันรักเดียวใจเดียวต่อคุณอย่างแน่นอน!"

และขณะนี้ ในที่สุดถานชิวเซิงก็มาถึงแล้ว

เมื่อเขาเห็นเฉินโม่และสวีจื่อหาว ทำให้ถานชิวเซิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาซับซ้อนเล็กน้อย

หูเจี้ยนหวาเห็นถานชิวเซิงเป็นคนแรก และกล่าวเยาะเย้ยว่า "โอ้ คุณชายถานทำไมนายเพิ่งมาล่ะ? เพื่อนสนิทสองคนนี้ของนายมาสักพักแล้ว และพวกเขากำลังสอบถามผมเกี่ยวกับเรื่องของนายที่อู่โจว?"

ถานชิวเซิงเดินเข้ามา แล้วมองไปที่เฉินโม่และสวีจื่อหาวด้วยความเย็นชา "พวกนายมาได้อย่างไร? พวกนายไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน!"

สีหน้าของถานชิวเซิงเปลี่ยนทันที จ้องหูเจี้ยนหวาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

สวีจื่อหาวตะโกนว่า "ถานชิวเซิงเรื่องถึงขนาดนี้แล้ว นายยังจะคิดเสแสร้งอยู่อีกหรือ? พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปีแล้ว ไม่มีใครรู้จักนายดีไปกว่าพวกเราหรอก นายคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะสามารถปิดบังฉันกับเสี่ยวโม่ได้หรือ?"

สีหน้าของถานชิวเซิงเต็มไปด้วยความจำใจ เขาหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด เขารู้ว่าคำโกหกของตนเองถูกเปิดเผยแล้ว เขามองเฉินโม่และสวีจื่อหาวแล้วก้มหน้าลงด้วยความละอายใจ

"เสี่ยวโม่ จื่อหาวขอโทษด้วย!"

ทันใดนั้นถานชิวเซิงก็เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ "พวกนายอย่าเข้าไปยุ่งกับเรื่องระหว่างฉันกับหูเจี้ยนหวา! เชื่อฉันสิ เพราะฉันทำเพื่อประโยชน์ของพวกนาย!"

สวีจื่อหาวเดินไปข้างหน้า ต่อยไปที่หน้าอกของถานชิวเซิงและตะโกนด้วยความโมโห "ถานชิวเซิง ฉันขอถามนายหนึ่งประโยค พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันหรือไม่?"

ถานชิวเซิงพยักหน้าด้วยความละอายใจ