แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 295

ที่ร้านอาหารข้าง ๆ ไม่รู้ว่าใครร้องเพลงพวกเราไม่เหมือนกัน

เป็นเพื่อนสนิทมากันหลายปี มีใครรู้จักคุณดีไปกว่าฉัน

มีเรื่องมากมายที่ไม่ธรรมดา ขัดเกลากาลเวลาและอารมณ์

ชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไปแล้ว ยังมีงานเลี้ยงที่ยังไม่จบ

เพียงเพราะพวกเรายังอยู่ ใจของพวกเรายังอยู่ที่เดิม

การเปิดใจต้องใช้ความกล้าหาญมากแค่ไหน

ปัญหานี้ พวกเราฟันฝ่าด้วยกัน

พยายามเพื่อวันพรุ่งนี้ที่พวกเราต้องการ

ความสัมพันธ์ดี ๆ นี้ ต้องรักษาหวงแหนให้ดี........

เสียงที่ลึกและผันผวนของนักร้องนำแทรกซึมเข้าไปในจิตวิญญาณของทุกคน ทุกคนต่างมีกาลเวลาที่ตื่นเต้น ทุกคนต่างมีชีวิตวัยรุ่นที่เบิกบาน ทุกคนต่างมีเพื่อนสนิทสองสามคนที่สามารถตายแทนกันได้

ถานชิวเซิงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น แล้วมองไปที่สวีจื่อหาวด้วยน้ำตานองหน้า

"จื่อหาวฉันผิดไปแล้ว!"

สวีจื่อหาวตบไหล่ถานชิวเซิงอย่างแรง และแสดงรอยยิ้มปลอบโยน

"พวกเราเป็นเพื่อนสนิท เรื่องที่นายทำนั้นพวกเราสามารถเข้าใจได้"

เฉินโม่ยืนอยู่ข้างพวกเขาสองคนตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้ มือของเขาแตะไหล่ของถานชิวเซิงเบา ๆ ราบเรียบแต่หนักแน่น

"เมื่อก่อนนายเป็นคนที่คอยช่วยเหลือพวกเรามาโดยตลอด ทุกครั้งที่ชกต่อยกัน นายจะอยู่ข้างหน้าเสมอ ตอนนี้นายเดือดร้อน ถึงเวลาที่พวกเราจะช่วยเหลือนายแล้ว"

ในที่สุดถานชิวเซิงก็อดไม่ได้และร้องไห้ออกมา

"เอาล่ะ อย่าให้ขยะพวกนั้นหัวเราะเยาะ ยืนหยัดขึ้น!" เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

ถานชิวเซิงใช้แขนเสื้อปาดน้ำตา พร้อมยิ้มด้วยรอยยิ้มจริงใจที่สุด

"ถานชิวเซิงนายมีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น นั่นคือเป็นสุนัขของฉัน และฉันสามารถขอร้องให้พ่อของฉันปล่อยตระกูลถานไปได้!"

สีหน้าของถานชิวเซิงเต็มไปด้วยความโกรธ หันไปชี้หูเจี้ยนหวาและด่าว่า "หูเจี้ยนหวาตอนนี้ฉันปลงแล้ว โชคชะตาฟ้าลิขิต ถึงแม้ว่าตระกูลหูมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลจิน และตระกูลถานของฉันสู้พวกคุณไม่ได้ แต่ถ้าอยากทำลายตระกูลของฉัน มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!"

"วันนี้ฉันขอประกาศสงครามกับนายอย่างเป็นทางการ!"

สวีจื่อหาวหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า "ชิวเซิงทำได้ดีมาก!"

ใบหน้าของหูเจี้ยนหวาเคร่งขรึม และกล่าวเยาะเย้ย "โอเค ในเมื่อนายมองข้ามความหวังดีของผู้อื่น งั้นก่อนที่พ่อของฉันจะยึดครองตระกูลถานของพวกคุณ จะทำให้พวกคุณไม่มีที่ยืนอยู่ในอำเภอเฟิ่งซานเสียก่อน!"

"ฉันจะคอยดู!" ถานชิวเซิงจ้องหูเจี้ยนหวาด้วยสายตาที่หนักแน่น

มือข้างหนึ่งของถานชิวเซิงจับมือสวีจื่อหาว ส่วนมืออีกข้างหนึ่งจับมือเฉินโม่เอาไว้ และกล่าวว่า "จื่อหาว เฉินโม่ พวกเรากลับกันเถอะ!"

แล้วพวกเขาทั้งสามคนเดินออกไป เช่นเดียวกับเพื่อนสนิทอย่างเล่าปี่ กวนอูและเตียวหุยที่ถูกฮ่องเต้บีบคั้น หลังจากสามวีรบุรุษทำสงครามกับหลู่ปู้แล้ว

พวกเขาขึ้นรถของสวีจื่อหาว โดยมีสวีจื่อหาวเป็นคนขับ ส่วนถานชิวเซิงและเฉินโม่นั่งอยู่ที่แถวหลัง