แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 296

"ชิวเซิงได้ยินหูเจี้ยนหวาบอกว่านายไปที่อู่โจว เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? นายรีบเล่าให้พวกเราฟัง บางทีพวกเราอาจช่วยได้!" สวีจื่อหาวไม่ได้สตาร์ทรถทันที แต่มองถานชิวเซิงด้วยท่าทางกังวลและเอ่ยถาม

เฉินโม่มองถานชิวเซิงด้วยความอยากรู้เช่นกัน แต่เขาเดาคร่าว ๆ ได้แล้ว

ถานชิวเซิงเหลือบมองทั้งสองคน สีหน้าของเขาก็มืดมนอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม อารมณ์ของวัยรุ่นและความเย่อหยิ่งเมื่อสักครู่ ตอนนี้ได้หายไปนานแล้ว

"เรื่องเหล่านี้ไม่สามารถพูดให้เข้าใจได้ในประโยคเดียว!"

"พวกนายสองคนรู้ว่าครอบครัวของฉันเปิดโรงแรมเหมือนกัน และเป็นศัตรูตัวฉกาจของครอบครัวหูเจี้ยนหวาช่วงก่อนพ่อของฉันได้ยินมาว่า หูเหวินเหว่ยพ่อของหูเจี้ยนหวาได้ไปขยายธุรกิจที่อู่โจว ดังนั้นจึงรีบตามไปด้วย"

"อำเภอเฟิ่งซานของพวกเราเป็นอำเภอเล็ก ๆ ถ้าตระกูลหูได้รับการสนับสนุนจากคนใหญ่โตของอู่โจวแล้ว งั้นตระกูลถานของพวกเราจะต้องจบเห่อย่างแน่นอน ฉันได้ยินว่า หูเจี้ยนหวาไปที่อู่โจว ดังนั้นฉันจึงคิดว่าจะลองไปเสี่ยงดวงที่อู่โจวด้วย เพื่อดูว่าจะสามารถเข้าไปอยู่ในแวดวงลูกเศรษฐีของอู่โจวได้ไหม และหาผู้สนับสนุนด้วย"

"แต่......"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของถานชิวเซิงเต็มไปด้วยความอัปยศอดสู และยากที่จะพูดออกมา

เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "พวกเขาล้วนเป็นเพื่อนสนิท ไม่มีใครหัวเราะเยาะนายหรอก มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ"

"เสี่ยวโม่ นายไม่รู้ อย่ามองว่าฉันคนที่มีหน้าตาในอำเภอเฟิ่งซาน แต่ตอนที่ฉันขับรถออดี้ เอ6 ไปที่บาร์เพื่อพบคุณชายใหญ่ของตระกูลจิน แล้วฉันยังเตรียมของขวัญมูลค่าสองหมื่นหยวนไปด้วย นายรู้ไหมว่าคุณชายจินและลูกเศรษฐีในเมืองอู่โจวพูดอย่างไร?"

"พวกเขาบอกว่าฉันเป็นคนบ้านนอก และคนอย่างฉันยังอยากจะเข้าไปอยู่ในแวดวงของพวกเขา ไม่ส่องกระจกดูเงาตนเอง แล้วบอกให้ฉันนำของขวัญขยะนั้นกลับมาด้วย อย่ามาอับอายขายหน้าอยู่ที่นี่!"

"นายวางใจเถอะ ฉันจะไปหาตระกูลจิน แล้วขอให้พวกเขาให้กับคำอธิบายกับนาย!" สีหน้าของเฉินโม่เย็นชา หากไม่ใช่เพราะคนที่ล่วงเกินถานชิวเซิงเป็นตระกูลจิน เฉินโม่จะสั่งให้เฉินซงจื่อจัดการถึงที่ทันที

ถานชิวเซิงรู้สึกตกใจและรีบกล่าวว่า "เสี่ยวโม่ อย่าบุ่มบ่าม ลูกเศรษฐีพวกนั้นไม่ใช่คนที่พวกเราจะสามารถล่วงเกินได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตระกูลจิน! เรื่องนี้พวกนายไม่สามารถฉันได้หรอก ฉันไม่อยากให้พวกนายต้องมาเดือดร้อนด้วย!"

เฉินโม่มองถานชิวเซิงและรู้สึกโมโหเล็กน้อย "นายกลัวว่าพวกเราจะเดือดร้อน ดังนั้นนายถึงได้เลิกเป็นเพื่อนกับพวกเราใช่ไหม? นายจะให้ฉันด่าว่านายอะไรดี?"

ถานชิวเซิงก้มศีรษะด้วยความละอายใจ "ฉันไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ จึงต้องทำเช่นนี้ ฉันรู้ดีว่าถ้าพวกนายรู้ว่าเกิดเรื่องกับฉัน พวกนายจะต้องพยายามช่วยฉันอย่างแน่นอน แต่พวกนายไม่สามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้หรอก การเข้ามายุ่ง มีแต่จะทำให้พวกนายเดือดร้อน!"

"พวกนายไม่รู้ว่าตระกูลจินนั้นแข็งแกร่งมากเพียงใด ถ้าหากตระกูลจินสนับสนุนตระกูลหูจริง ๆ ครอบครัวของฉันจะต้องจบเห่อย่างแน่นอน พวกนายเป็นเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของฉัน แล้วฉันจะลากพวกนายเข้ามาเดือดร้อนได้อย่างไร?"