แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 31

ถ้าหากเจิ้งหยวนฮ่าวคนกลุ่มนั้นพูดแบบนี้กับโจวหาว โจวหาวจะต้องนั่งก้มหน้าอย่างเชื่อฟังแน่นอน ไม่แน่ยังจะตบหน้าตัวเองสักฉาด พูดประจบสอพลอ

แต่เฉินโม่เรียนไม่ดีเท่าเขา พื้นฐานครอบครัวก็สู้เขาไม่ได้ เศษสวะพูดจาแบบนี้กับเขา โจวหาวจะยอมวางมือยุติเรื่องราวได้อย่างไรล่ะ?ถึงขั้น รู้สึกว่าเฉินโม่กำลังทำให้เขาอับอาย!

โจวหาวเย่อหยิ่งจองหอง ก้มมองดูเฉินโม่ นัยน์ตาเต็มเปี่ยมด้วยความดูถูก : "ตลกสิ้นดี!ฉันยั่วยุแก?เศษสวะที่แม้แต่ของขวัญก็ให้ไม่ได้ คู่ควรที่ฉันจะยั่วยุ?เฉินโม่ แกคู่ควรเหรอ?"

ถ้าหากพฤติกรรมของโจวหาวเมื่อครู่นี้ ถือว่าเป็นการกดขี่เฉินโม่อย่างเลี่ยงๆตลอด งั้นตอนนี้ ก็คือความอัปยศอดสูอย่างโจ่งแจ้ง!

เจี่ยงหยาวจะทนมองดูเฉินโม่ได้รับความอัปยศอดสูได้อย่างไรกัน?อีกทั้งอยู่ในร้านอาหารของครอบครัวเธอด้วย ทันใดนั้น สีหน้าเจี่ยงหยาวเปลี่ยนไป ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มองโจวหาวด้วยความโมโห : "พอแล้ว โจวหาว ถ้าขืนนายยังพูดคำพูดแบบนี้อีกล่ะก็ ฉันขอเชิญให้นายนำของขวัญของนายออกไป ครอบครัวฉันไม่ต้อนรับนาย!"

ต่อให้โจวหาวฝันก็คิดไม่ถึง จู่ๆเจี่ยงหยาวจะออกมาพูดแทนเฉินโม่ ถึงขั้นฉีกหน้าเขาอย่างไม่ลังเล ไล่เขาออกไป

โจวหาวโมโหจนสีหน้าแดงก่ำ จ้องมองเจี่ยงหยาวด้วยความโกรธ : "หยาวหยาว คิดไม่ถึงว่าเธอจะไล่ฉันไป เพราะไอ้เศษสวะคนหนึ่งที่แม้แต่ของขวัญก็ไม่เต็มใจที่จะมอบให้?สมองเธอโดนลาถีบไปซะละ?"

ได้ยินโจวหาวอดไม่ได้จนด่าออกมา ใบหน้าน้อยๆของเจี่ยงหยาวก็แดงก่ำเช่นกัน แต่ท่าทีก็ยังคงแน่วแน่เช่นเคย : "โจวหาว ฉันไม่ได้จะไล่นายออกไป เพียงแค่ไม่อยากให้นายพูดคำเหล่านั้นที่ไม่เป็นผลดีต่อความสามัคคีของเพื่อนๆ ถ้าหากนายรับรองว่าไม่ได้จงใจเล่นงานเฉินโม่ แน่นอนว่าฉันก็ยินดีที่จะให้นายอยู่ต่อ!"

ถ้าหากคนรอบๆพูดแบบนี้กับโจวหาว โจวหาวจะต้องเบือนหน้าและจากไป แต่ในใจของเขามีแผนต่อเจี่ยงหยาวมาตลอด จะเต็มใจที่จะออกไปแบบนี้ได้ยังไงกัน?

จนใจ โจวหาวทำได้เพียงนั่งลง ยอมแพ้ที่จะทำให้เฉินโม่อัปยศอดสูต่อไป พูดฮึอย่างเยือกเย็น : "เศษสวะที่หลบอยู่ข้างด้านหลังของผู้หญิง"

"นาย......"เจี่ยงหยาวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ โจวหาวเห็นแบบนี้ รีบพูดขอโทษอย่างทะเล้น : "พอแล้วๆ ฉันไม่พูดแล้ว หยาวหยาวเธอห้ามโมโหเด็ดขาด โมโหแล้วไม่สวยนะ"

เจี่ยงหยาวมองบนใส่โจวหาวอย่างจนใจ เห็นว่าเขายอมแพ้ที่จะกดขี่เฉินโม่จริงๆ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก นั่งลงอีกครั้ง

โจวหาวมองเจี่ยงหยาว นัยน์ตาเพิ่มความชั่วร้าย : "ฮึ รอฉันคว้าเธอมาได้ ดูว่าฉันจะจัดการเธอยังไง!"

หนึ่งพันหยวน!

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจใครกันที่ใจกว้างขนาดนี้?

"หรือว่าอาจจะเป็นเพื่อนหรือญาติคุณป้าที่ส่งมาให้นะ?นักเรียนจนๆอย่างพวกเรา จะมีเงินมากมายขนาดนี้มามอบให้เป็นของขวัญได้ที่ไหนกันล่ะ?"โจวหาวพูดด้วยสายตาที่ส่องแสงระยิบระยับ สีหน้าเปลี่ยนเป็นค่อนข้างแย่เลย ในใจสาดส่องความคิดที่เหลือเชื่ออย่างหนึ่ง

แม่ของเจี่ยงหยาวส่ายหน้า พูดอย่างเฉียบขาดว่า : "เป็นไปไม่ได้ หยาวหยาวเคยบอกไว้ก่อนล่วงหน้าว่า วันนี้มีเพียงแค่พวกแกมา ไม่มีคนนอก จะต้องเป็นคนในกลุ่มของพวกแกที่เป็นคนมอบให้แน่นอน"

"น้ำใจของพวกแกป้ารับไว้แล้ว แต่ว่าหนึ่งพันหยวนมันมากเกินไปจริงๆ ใครเป็นคนให้มา รีบมาเอากลับไปซะ ถ้าหากคนที่บ้านรู้เรื่องเข้า จะกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วล่ะ!"

เจี่ยงหยาวเคยบอกแม่ เพื่อนนักเรียนที่มาในวันนี้เหล่านี้ เป็นเด็กที่มาจากครอบครัวธรรมดา พวกเด็กชอบที่จะแข่งขันกัน เพื่อศักดิ์ศรีมีความเป็นไปได้สูงที่จะทำเรื่องที่บุ่มบ่ามออกมา สิ่งเหล่านี้พอที่จะเข้าใจได้