แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 729

จี้ชิงที่รูปร่างเตี้ย ยิ้มด้วยความลำพองใจ “กู่หลินเฟิง ถ้านายแน่จริงก็ไปหาคนมาช่วยด้วยสิ กลัวเพียงแค่ว่านายจะหาไม่ได้เท่านั้น! ฮ่าๆ!”

สีหน้าของกู่หลินเฟิงน่าเกลียดเล็กน้อย เขาเป็นคนที่มีนิสัยตรงไปตรงมา แล้วยังเย่อหยิ่งเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก แต่ถ้ากู่หลินเฟิงอยากหาคนมาช่วยจริง ๆ เขาก็สามารถหาได้ แต่ด้วยนิสัยของเขาแล้ว เขารู้สึกรังเกียจที่จะทำแบบนั้น

“ฮึ่ม! จี้ชิง นายมีความสามารถเพียงเท่านี้ ถึงแม้นายจะหาคนมาช่วย แต่แล้วไงล่ะ? นายยังคงเป็นคนที่เคยพ่ายแพ้ให้กับฉันอยู่ดี!” กู่หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สีหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

สีหน้าของจี้ชิงเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ กล่าวกับชายหนุ่มสวมชุดกีฬาสีดำที่อยู่ด้านข้างเบา ๆ ว่า “พี่เยว่ เจ้าหมอนี้รังแกคนมากเกินไปแล้ว คุณช่วยสั่งสอนเขาแทนผมด้วย!”

เยว่หนาวกล่าวด้วยสีหน้าเยาะเย้ย “วางใจเถอะ เขาเป็นเพียงแดนนอกชั้นสมบูรณ์เท่านั้น ผมแค่ใช้มือเดียวก็สามารถจัดการเขาได้แล้ว!”

กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยความเย็นชา “พูดจาโอ้อวดโดยไม่กระดากปาก!”

ตอนนี้เป็นเวลาช่วงเช้า นักศึกษาเดินผ่านประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยเรื่อย ๆ นักศึกษาบางคนที่เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนเมื่อคืนจำกู่หลินเฟิงได้

“คนนั้นคือคุณชายกู่ใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเขาจะเจอปัญหาแล้ว!”

“โอ้ สวรรค์ นึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าหาเรื่องคุณชายกู่ เพราะคุณชายกู่เป็นคนที่กล้าโจมตีแม้แต่คุณชายเสิ่น!”

“บางทีคนสองคนนั้นอาจจะแข็งแกร่งกว่าเขาก็ได้?”

สมาชิกของหอพักห้อง 306 มาถึงแล้วเช่นกัน พวกเขาเบียดเข้าไปในฝูงชน แล้วไปยืนอยู่ข้างกู่หลินเฟิง

“ไอ้กู่ เกิดอะไรขึ้น?” จี๋ต๋าจิ่วตูถามด้วยความสงสัย เขารู้ความแข็งแกร่งของกู่หลินเฟิง และการที่กู่หลินเฟิงไม่รังแกคนอื่นก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่ายังมีคนไม่กลัวตาย มาหาเรื่องเขาอีก!

กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “พวกนายรีบไปจากที่นี่ เรื่องของฉันไม่ใช่สิ่งที่พวกนายสามารถยุ่งได้!”

ในฐานะที่กู่หลินเฟิงเป็นคนของโลกฝึกบู๊ เขาทราบกฎนี้เป็นอย่างดี จึงทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาตะโกนไปที่พวกจี๋ต๋าจิ่วตูว่า “ฉันบอกให้พวกนายไป พวกนายหูหนวกหรือไง?”

จี๋ต๋าจิ่วตูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง มองกู่หลินเฟิงที่กำลังโกรธด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

เพียงแต่ ไม่นานความประหลาดใจบนใบหน้าของจี๋ต๋าจิ่วตูก็หายไป แทนที่ด้วยสีหน้าจริงจังและกล่าวว่า “ไอ้กู่ ฉันรู้ว่านายจงใจโกรธพวกเรา เพื่อต้องการไล่พวกเราออกไปจากที่นี่ เพราะนายกลัวว่าจะทำให้พวกเราเดือดร้อน แต่นายไม่ต้องห่วง เพราะพวกเราเตรียมพร้อมที่จะถูกทุบตีแล้ว”

“ใช่ไหมห่าวเจี้ยน?” จี๋ต๋าจิ่วตูตบไหล่ห่าวเจี้ยนเบา ๆ แล้วถาม

ห่าวเจี้ยนขยับแว่นตากรอบดำขนาดใหญ่ที่อยู่บนจมูก พยักหน้าด้วยความระมัดระวัง “ถูกต้อง เพื่อนที่ดีก็ควรจะมีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน เมื่อวานนายช่วยพวกเรา วันนี้พวกเราก็จะไม่ทิ้งนายอย่างแน่นอน!”

บอกตามตรง กู่หลินเฟิงรู้สึกซาบซึ้ง แต่เขารู้สึกจำใจมากกว่า และอดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความขมขื่น “สถานการณ์ของวันนี้แตกต่างกับสถานการณ์เมื่อวาน พวกนายฟังคำเตือนของฉัน รีบออกไปจากที่นี่เถอะ!”