แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 89

ค่ำคืนนี้ มีคนมาทั้งหมดสามกลุ่ม ซึ่งล้วนแต่เป็นนักบู๊ โดยขั้นต่ำที่สุดก็คือแดนนอกชั้นรู้ความ

ขั้นแข็งแกร่งที่สุดก็คือแดนนอกชั้นสูงสุด

แต่ว่า ทั้งหมดต่างก็ถูกเฉินโม่จัดการจนจบชีวิตลงในบ้านแห่งนี้ โดยที่ร่างศพเกลื่อนกลาดไปทั่วทั้งลานกว้าง

โชคดีที่เป็นช่วงกลางดึก โชคดีที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่ต้องการส่งเสียงดังจนเกินไป เพื่อหลีกเลี่ยงพลังอำนาจของโลกเข้ามาแทรกแซง ดังนั้นคนอื่นที่อยู่ในลานบ้านแห่งนี้ ต่างก็ไม่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย แม้แต่เอียนชิงเฉิงที่เป็นต้นเรื่อง ก็ไม่รับรู้เลยแม้แต่น้อย นอนหลับยาวไปจนถึงรุ่งเช้า

ห้าโมงเช้า ประตูของบ้านก็ถูกเปิดขึ้น ชายชุดดำห้าหกคนเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก แล้วก็เก็บร่างศพพวกนั้นขึ้นไปบนรถตู้อย่างเงียบ ๆ แม้แต่คราบเลือดก็ยังได้ทำความสะอาดอย่างหมดจด

เฉินโม่นั่งขัดสมาธิอยู่กลางค่ายกลรวมพลังทิพย์ ไม่ได้ออกไปขัดขวาง เพราะเขารู้ว่าพวกคนเหล่านี้ก็แค่พนักงานขนของ ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง

สิบนาทีหลังจากนั้น บริเวณลานกว้างก็กลับคืนสู่ความสงบ เหมือนกับว่าไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น หลงเหลือเพียงแค่คราบน้ำ ที่แสดงว่าพวกคนสิบกว่าชีวิตนั้น ได้เคยมาที่นี่ก่อนที่จะจบชีวิตลง!

เจ็ดโมงเช้า เฉินโม่ลืมตาขึ้น เสร็จสิ้นการบำเพ็ญฝึกฝน เขาได้ยินว่าภายในห้องนอนมีคนกำลังตื่นนอน เพื่อหลีกเลี่ยงการเก้อเขิน เขาจึงออกไปซื้ออาหารเช้าที่ด้านนอก

"ซังซัง ทำไมเธอถึงมีสีหน้าที่ขาวซีด? นอนหลับไม่สบายเหรอ? " ในห้องนอนมีเสียงของเอียนชิงเฉิงที่กำลังสอบถามขึ้นอย่างเป็นกังวล

ซังซังไอเล็กน้อย ยิ้มและพูดขึ้นว่า: "ไม่เป็นไร ก็แค่เป็นหวัดเล็กน้อย สองสามวันก็หายดีแล้ว"

เอียนชิงเฉิงจึงได้ลุกขึ้น อย่างมั่นอกมั่นใจ ภายใต้ชุดนอนสีชมพูที่มีลายการ์ตูนจิ้งจอกที่น่ารัก ถ้าหากเฉินโม่เห็นสภาพนี้แล้ว คงจะตกตะลึงอย่างแน่นอน ซึ่งคิดไม่ถึงว่าเอียนชิงเฉิงที่ภายนอกมีท่าทางเย็นชานั้น จะสวมใส่ชุดนอนลายการ์ตูนแบบนี้

ภายในห้องพักนั้นหญิงสาวทั้งสองคนกำลังทำการล้างหน้าแปรงฟันและแต่งตัว ส่วนเฉินโม่หลังจากที่ออกไปด้านนอกแล้วก็ยังไม่ได้ไปซื้ออาหารเช้าเลยในทันที แต่กลับเดินเล่นอยู่บนถนน เขารู้ว่าผู้หญิงตั้งแต่ตื่นนอนจนกว่าจะออกจากบ้านได้นั้น บางทีแค่เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าประตูแล้ว แต่ขั้นตอนซับซ้อนก่อนที่จะออกจากบ้าน อย่างน้อยต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง

เฉินโม่ประมาณเวลาอย่างพอดี รอให้เอียนชิงเฉิงทั้งสองคนตื่นนอนลุกขึ้นมาชำระล้างร่างกายและแต่งตัวจนเสร็จสิ้น เขาจึงซื้อซาลาเปาและน้ำเต้าหู้กลับมาที่ห้องพัก

ภายในห้องพักมีกลิ่นหอมบางเบาคละคลุ้ง น่าสูดดมอย่างมาก

เฉินโม่นำอาหารเช้ายื่นให้กับซังซัง พร้อมกับหยิบยาเสริมจิตหนึ่งเม็ดมอบให้กับซังซังด้วย: "กินยานี้ซะ มีประโยชน์ต่อตัวเธอเอง! "