แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 158

ไม่มีใครคัดค้าน

ห้องประชุมเต็มไปด้วยกลิ่นลิลลี่และกานพูลผสมผสานกัน ทำให้ทุกคนนึกย้อนไปถึงตอนที่พวกเขามีความรักครั้งแรกในวัยเรียน

ไม่มีใครเคยคิดว่าเพียงแค่น้ำหอมขวดเดียวจะสามารถมีเสน่ห์ได้มากขนาดนี้

สวี่รั่วฉิงเก็บน้ำหอมขนาดทดลองเข้าไป แล้วหยิบกระเป๋าออกมาจากแฟ้มเอกสารส่งไปให้ผู้รับผิดชอบของสายการผลิต: “สูตรของเครื่องหอมไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่ฉันปรับเปลี่ยนปริมาณที่ใช้นิดหน่อย หลังจากนี้ก็ใช้ปริมาณเท่านี้ในการผลิตนะ”

“เข้าใจแล้ว ผู้ดูแลแอนคุณวางใจได้เลยนะ”

เมื่อประชุมจบลงสวี่รั่วฉิงเก็บของต่างๆ เธอแทบจะเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากห้องประชุม

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนรอเธออยู่หน้าห้องประชุม

กลับเป็นผู้จัดการหวางที่เรียกเธอว่า “ผู้ช่วยแอน” ในที่ประชุม

สวี่รั่วฉิงหยุดเดิน

เธอเป็นคนที่ตัวสูงอยู่แล้วแถมยังใส่รองเท้าส้นสูงที่สูงเจ็ดเซนติเมตรอีกด้วย เกือบจะสามารถที่จะมองเลยหัวผู้จัดการหวาง

“ผู้จัดการหวาง ยังมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” สวี่รั่วฉิงสงสัยไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้จะมาสร้างปัญญาอะไรอีก

ผู้จัดการหวางเหมือนกับผู้ชายที่เธอเคยเจอมา เขาไม่พอใจมากสำหรับผู้หญิงที่มีพรสวรรค์ด้านการปรุงน้ำหอม

“แอนนาสิ่งที่ผมพูดไปวันนี้เธอไม่ต้องเก็บไว้ในใจนะ ผมก็แค่ชื่นชมในพรสวรรค์ด้านการปรุงน้ำหอมที่เธอมี ถ้าเธอสนใจละก็สามารถติดต่อผมได้” ผู้จัดการหวางเอานามบัตรยัดใส่มือของสวี่รั่วฉิง

สวี่รั่วฉิงไม่มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย ดวงตาที่สดใสจ้องมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้

ต่อมาเธอก็ได้ยิ้ม

“ผู้จัดการหวางคุณลืมแล้วหรือว่าฉันเคยบอกอะไรคุณไป?” ริมฝีปากสีแดงของสวี่รั่วฉิงได้ขยับ เสียงของเธอแฝงไปด้วยเสน่ห์ที่ชวนหลงใหล

ผู้จัดการหวางได้ยินเสียงเรียกของเธอแล้ว ตัวของเขาอ่อนลงเหมือนไม่มีกระดูก ถึงขั้นที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้มีใจให้เขา กำลังที่จะไปจับมือของเธอ แต่เธอกลับหลบอย่างเงียบๆ

ดวงตาที่ดำมืดของสวี่รั่วฉิงกลับส่องแสงสว่างเหมือนคบเพลิง

เธอจ้องมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มอย่างจืดชืด: “ผู้จัดการหวางคุณเคยพูดอะไรไว้ ยังจะให้ฉันเตือนคุณอีกหรือ?”

ผู้จัดการหวางเห็นสวี่รั่วฉิงหลบจากมือของตัวเองเขามีสีหน้าที่ดูแย่มาก

เขาเป็นผู้อาวุโสในลี่ซื้อกรุ๊ป ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงกี่คนที่อยากได้ตำแหน่งที่สูงขึ้นเลยไปยั่วยวนเขา

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่เพียงไม่มายั่วยวนเขา แถมถึงขั้นที่กล้าออกปากว่าเขายังหลบเขาอีกด้วย

เธอคงไม่คิดว่าลี่ถิงเซิ่งจะสนใจเธอจริงๆหรอกนะ?

ผู้จัดการหวางเห็นเหตุการณ์เป็นแบบนี้แล้วก็ไม่ได้พูดดีกับสวี่รั่วฉิงอีกต่อไป

“ทำไมหรือ ก่อนหน้านี้ฉันเคยพูดอะไรหรือ?” เขาพูดด้วยความไม่พอใจ

“ผู้จัดการหวาง ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าฉันกับประธานลี่เป็นอะไรกันนะ? คุณไม่กลัวหรือว่าถ้าฉันเป็นแฟนของประธานลี่จริงๆ ฉันจะนำนามบัตรนี้ไปให้ประธานลี่หรือ?”

ผู้จัดการหวางอึ้งไป

ไม่นานผู้จัดการหวางก็ได้สติกลับมาแล้วยิ้ม: “อย่าล้อเล่นกันเลย แอนนาเธอคงไม่คิดจริงๆหรอกใช่มั้ยว่าประธานลี่จะสนใจเธอจริงๆ? ผู้หญิงที่อยากเป็นแฟนประธานลี่มีมากมาย แต่ก็ไม่มีผู้หญิงไหนสามารถอยู่ข้างประธานลี่ได้เลย เธอรู้ว่าทำไมมั้ย? เพราะประธานลี่ต้องการภรรยาที่เหมาะสมกับฐานะของเขาด้วย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงที่แค่สวย”

ผู้จัดการหวางปรากฏรอยยิ้มที่ดูถูก

แอนนาเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ

เรื่องนี้ผู้จัดการหวางจะไม่ยอมรับก็ไม่ได้ เขาเคยเจอผู้หญิงที่สวยมากมายเขาใช้อำนาจและเงินที่ตัวเขามี เขาเลยได้หลับนอนกับผู้หญิงที่สวยมากมาย

ลี่ถิงเซิ่งเบ้ปากและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา: “เขาแตะต้องตัวเธอหรือ?”

“เชอะ เขาฝันไปเถอะ” เมื่อสวี่รั่วฉิงนึกถึงความเลี่ยนของผู้จัดการหวางแล้ว ความรู้สึกที่น่ารังเกียจปรากฏขึ้นมาทันที: “มีคำพูดคำหนึ่งเป็นความจริง คนที่หน้าตาดีคนมักจะไม่รังเกียจ แต่คนที่หน้าตาไม่ดีจะถูกหาเหตุผลเพื่อจะทำให้เขาดูน่ารังเกียจ”

สวี่รั่วฉิงมองบนอย่างเงียบๆ : “เลี่ยนจะตายละ ถึงให้เงินฉันห้าสิบล้านฉันก็ไม่ยอม และฉันสามารถหาเงินได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ”

สำหรับความชั่วของผู้จัดการหวางสวี่รั่วฉิงไม่สามารถเข้าใจได้ลึกซึ้งขนาดนั้น เหมือนเธอได้นึกอะไรขึ้นมาได้และมองไปที่ลี่ถิงเซิ่งอีกครั้ง: “แต่สมคบกับคนในบริษัทต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน นามบัตรนี้ฉันก็ไม่ได้เอามาดู คุณเอาไปให้หลี่อานเช็คได้นะ”

ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะแบบไร้เสียงผู้จัดการหวางเป็นคนที่รู้จักคนมากที่สุดในบริษัทก็ว่าได้ เธอยังไม่รู้ว่าตัวเธอเองกำลังมีเรื่องกับใครอยู่

แต่ถึงเธอจะไปมีเรื่องกับใคร ถ้าลี่ถิงเซิ่งจะปกป้องเธอจะเป็นเรื่องที่ง่ายมากอยู่ดี

“แล้วมาบอกฉันทำไม?” ลี่ถิงเซิ่งยักคิ้ว: “เก็บไว้ที่ตัวเอง อนาคตเอามาต่อรองกับฉันไม่ดีกว่าหรือ?”

แววตาของสวี่รั่วฉิงตะลึงงงไปเลย แล้วมองลี่ถิงเซิ่งด้วยแววตาที่แปลกใจ: “ทำไมฉันถึงต้องต่อรองกับคุณ? ฉันไม่ได้ต้องการพึ่งพาคุณ สิ่งที่ฉันต้องการฉันหาเองได้”

น้ำเสียงของสวี่รั่วฉิงเป็นน้ำเสียงที่ปกติทั่วไปเหมือนกำลังคุยกับเพื่อนอยู่

ดวงตาที่ใสและดำถูกแสงที่ส่องมาจากทางหน้าต่างทำให้เธอต้องหรี่ตา

ผู้หญิงคนนี้ใบหน้าที่ขาวพร้อมสีหน้าที่มั่นใจ

เหมือนดั่งรูปปั้นแกะสลักของเทพพระเจ้าที่ห้ามลบหลู่

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่ใบหน้าสีขาวรูปไข่ของผู้หญิงคนนี้ เขามีอาการเผลอนิดหน่อย

ใครจะรู้ว่าผู้หญิงที่เย็นชาแบบนี้ในยามดึกดื่นจะมีเสน่ห์น่าหลงใหลแบบนี้

มีเพียงเขาที่รู้