แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 47

บทที่ 47 แค่มองเขาครั้งเดียว ก็รู้สึกเคลิบเคลิ้ม

ก็เป็นในตอนนี้ คนที่แต่งตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟเดินเข้า โค้งตัวลงเล็กน้อยไปทางประธานลี่และสวี่รั่วฉิง น้ำเสียงมีมารยาทเอ่ยบอกทั้งสองคน "ประธานลี่ สามีภรรยาฮิลล์เชิญคุณแอนเข้าไปพูดคุย"

ได้ยินประโยคนี้ อารมณ์บนใบหน้าของสวี่รั่วยีก็หลากหลายมากยิ่งขึ้น

เดิมทีใบหน้าเล็กๆ ยังเรียกได้ว่าอ่อนโยนเข้าใจผู้อื่น ในเวลานี้เพราะว่าหึงหวงจึงเปลี่ยนเป็นยิ่งดุร้าย

เธอขบกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างรุนแรง แล้วยังพยายามต่อสู้ดิ้นรนอีกเล็กน้อย ใช้โอกาสตอนที่ความสนใจของสวี่รั่วฉิงอยู่ที่พนักงานเสิร์ฟ ดึงมือตนเองออกมา ตอนที่คิดจะตบเธอสักฝ่ามือภายใต้จิตสำนึก พลันถูกผู้ชายที่อยู่ด้านข้างคว้าจับข้อมือไว้อย่างแรง

"สวี่รั่วยี อย่าได้ขายหน้าอีก" น้ำเสียงของลี่ถิงเซิ่งแฝงความตักเตือนอันเย็นเยียบ

ดวงตาดำมืดลึกล้ำ กวาดมองสวี่รั่วยีอย่างคมกริบ

หญิงสาวตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

น่ากลัวมาก

เธอไม่เคยเห็นสายตาเช่นนี้ของลี่ถิงเซิ่งมาก่อนเลย

แรงของชายหนุ่มห่างไกลจากแรงของสวี่รั่วฉิงอยู่มาก เขาไม่ได้ใช้แรงที่มากมายอะไร สวี่รั่วฉิงกลับไม่อาจสลัดหลุดพ้นได้อีก

เสียงวุ่นวายโดยรอบหายไปในทันที

ทุกคนต่างถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว กลัวหน้าตาดุร้ายของชายหนุ่มในเวลานี้จะส่งผลมาถึงพวกเขา

แม้แต่สวี่รั่วฉิงก็รู้สึกได้ถึงความไม่พอใจจากบนร่างของลี่ถิงเซิ่งในเวลานี้

หางตาเหลือบมองสวี่รั่วยีครั้งหนึ่ง ในเวลานี้บนหน้าผากของหญิงสาวผุดเหงื่อเย็นออกมาเพราะความเจ็บปวด

สวี่รั่วฉิงเม้มปากเล็กน้อย "ประธานลี่ ฉันเข้าไปก่อนแล้ว เรื่องของคุณและคุณสวี่ ในงานสาธารณะระวังสักหน่อย ไม่เช่นนั้นถึงตอนนั้นยังคงเป็นฉันและผู้ช่วยหลี่ไปประชาสัมพันธ์"

ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเย็น

เมื่อครู่ตอนที่เธอและสวี่รั่วยีตาต่อตาฟันต่อฟันสร้างปัญหาให้กับเขา ทำไมถึงไม่คิดถึงผลที่จะตามมา ตอนนี้กลับขี้ขลาดแล้ว?

ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้ตอบ รอจนสวี่รั่วฉิงจากไปแล้ว เขาก็คลายแรงบีบที่มือของสวี่รั่วยีลง "หลี่อาน ส่งคุณสวี่กลับไป"

ริมฝีปากของสวี่รั่วยีขยับ "ถิงเซิ่ง นายทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ฉันไม่ใช่...."

สวี่รั่วยีพูดได้ครึ่งเดียว ก็ถูกสายตาดุร้ายของลี่ถิงเซิ่งสยบไว้

"ถ้าเธออยากให้พรุ่งนี้พาดหัวข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ทั้งหมดเป็นหน้าเธอล่ะก็ เช่นนั้นก็อาละวาดต่อไป" ในดวงตาดำมืดของลี่ถิงเซิ่งมองไม่ออกว่าเป็นอารมณ์ความรู้สึกใด

สวี่รั่วยีพลันถูกชายหนุ่มพูดถูกจุดอ่อนเข้าทันใด

เธออาละวาดต่อไปอีก พรุ่งนี้เกรงว่าพาดหัวข่าวของสื่อล้วนต้องเป็นชื่อของตนเองแน่

"หลี่อาน ส่งคนกลับไป"

ลี่ถิงเซิ่งทิ้งคำพูดนี้ไว้ แล้วก็ไม่ได้มองสวี่รั่วยีอีก

ผู้คนโดยรอบเห็นทุกอย่างกับตา ก้นบึ้งในหัวใจอดสงสัยไม่ได้ งานหมั้นของลี่ถิงเซิ่งและสวี่รั่วยีนั้นยังมีอยู่จริงหรือ?

ท่าทีเมื่อสักครู่ ดูเหมือนว่าไม่เหมือนกับที่สื่อเผยแพร่เรื่องทั้งคู่จะหมั้นหมายกันเลยนี่นา…

……

สามีภรรยาฮิลล์เห็นสวี่รั่วฉิง ดีใจอย่างมาก

พวกเขาชื่นชมศิลปินรุ่นใหม่ที่มีความสามารถมาโดยตลอด และพอดีที่สวี่รั่วฉิงเป็นสาวตะวันออกที่พวกเขาชื่นชอบ

คุณนายฮิลล์วันนี้ก็ใช้สร้อยคอแห่งความทรงจำที่สวี่รั่วฉิงทำขึ้นด้วยตนเอง

เธอดึงมือของสวี่รั่วฉิงเบาๆ ยิ้มเอ่ย "คุณสวี่ พรุ่งนี้ฉันกับสามีก็จะกลับประเทศแล้ว ดังนั้นจึงตั้งใจจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำงานหนึ่ง อยากจะให้แวดวงแฟชั่นของเมืองหลินชวนได้รู้จักเธอ ได้ไหม? "

สวี่รั่วฉิงชะงักไปครู่หนึ่ง

ถึงแม้ความคิดของตนเองจะโบยบินไปบนท้องฟ้าอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่างานเลี้ยงส่วนตัวที่สามีภรรยาฮิลล์จัดขึ้นมานั้นก็เพื่อตนเอง

ชั่วขณะนั้น เธอรู้สึกหดหู่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

แต่ในเวลานี้กลับเหมือนว่าดื่มเหล้าเข้าไปเช่นนั้น ความรู้สึกไม่ค่อยชัดเจน

สวี่รั่วฉิงกลืนน้ำลายเบาๆ ดวงตาของเธอตรงกับใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร กลั้นหายใจ

เมื่อครู่เธอเพียงแค่อยากจะคาดเข็มขัดนิรภัย ยังไม่มีสติกลับมา ชายหนุ่มบนที่นั่งคนขับก็ยืดตัวมาแล้ว ช่วยเธอรัดเข็มขัดนิรภัยในเวลาเดียวกัน เลื่อนสายตาขึ้นมา

จำต้องยอมรับ ลี่ถิงเซิ่งหน้าตาดีมาก

ราวกับเหล้าดีที่เก็บมานานหลายปี เพียงแค่มองครั้งเดียว ก็เคลิบเคลิ้มได้

แสงไฟสีเหลืองในรถส่องสว่างคลุมเครือ

สวี่รั่วฉิงกลืนน้ำลายอีกครั้ง ตอนที่เธอถึงขั้นรู้สึกว่าหัวใจของตนเองแทบจะเต้นออกมาจากลำคออยู่แล้ว

ชายหนุ่มที่อยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตรก็เปิดปากขึ้น

"แอนนา เธออยู่ที่ลี่ซื่อกรุ๊ป คิดอยากจะได้รับอะไร? "

น้ำเสียงทุ้มลึก ราวกับเชลโลที่ไพเราะ

ลมหายใจที่ค่อนข้างร้อน ปัดผ่านแก้มเธอแผ่วเบา

สวี่รั่วฉิงเอนไปด้านหลังคิดจะหลบ แต่ว่าด้านหลังก็คือเบาะนั่ง

เธอทำได้เพียงบังคับตัวเอง อย่าได้สัมผัสโดนผิวของชายหนุ่ม

"เปลี่ยนคำที่พูด เธออยู่ข้างกายฉันต้องการได้รับอะไร"

ใต้แสงไฟที่คลุมเครือ ดวงตาที่เฉียบคมของลี่ถิงเซิ่ง จับจ้องอยู่บนร่างของสวี่รั่วฉิงอย่างแน่นหนา ทำให้เธอไม่มีทางหนีได้

เป็นเช่นนี้ต่อไป เธอจะต้องเผยความจริงเพราะกลิ่นอายและการบีบคั้นของชายหนุ่มอย่างแน่นอน

สวี่รั่วฉิงคิดอยู่ แล้วกัดฟันทำ ยื่นมือออกไปค่อยๆ โอบอยู่บนคอของลี่ถิงเซิ่ง แล้วจูบลงไป