แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 48

บทที่ 48 ซักถามความลับของเธอ

ระหว่างริมฝีปากและฟันของชายหนุ่ม ยังคงเหลือกลิ่นหอมของไวน์แดงอยู่

สมองของสวี่รั่วฉิงร้อนรุ่มหุนหัน จึงจูบลงไป หลังจากรอจนเธอได้ลิ้มรสชาติบนริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งแล้ว สมองพลันระเบิด ในใจคิดว่าจบเห่แล้ว ตนเองมีวิธีอธิบายเป็นร้อยวิธี ทำไมถึงได้เลือกวิธีที่โง่ที่สุดไปได้

เป็นดั่งเช่นที่ลี่ถิงเซิ่งพูด เธอไม่เคยจูบใครมาก่อน ทักษะการจูบอ่อนด้อย

ประสบการณ์จูบที่มีทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับลี่ถิงเซิ่ง อำนาจการชี้นำทั้งหมดล้วนแต่อยู่ในมือของเขา

ให้เธอเริ่มก่อนจริงๆ เธอมีเพียงแค่พลังเท่านั้น แต่ว่าทั้งหมดล้วนไม่มีประสบการณ์

ในสมองหวนคิดถึงการฉายซ้ำในหนังรัก แต่ว่าจะทำอย่างไรล้วนไม่อาจปิดบังความเป็นเด็ก

ในดวงตามืดมิดของลี่ถิงเซิ่งปรากฏความแปลกใจสายหนึ่ง ไม่นานความแปลกใจก็หายไปไม่เหลือ ในขณะเดียวกันที่เขาปลดเข็มขัดนิรภัยของตนเองออก มือค่อยๆ กักไว้ แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยบนตัวของสวี่รั่วฉิง พลิกตัวครั้งหนึ่ง กลับมาถึงที่นั่งคนขับ ในอ้อมอกกำลังโอบกอดหญิงสาวที่คร่อมอยู่บนตักตนเองไว้

ลิปสติกบนริมฝีปากของสวี่รั่วฉิงถูกทำให้เลอะไปครึ่งหนึ่งนานแล้ว ในการจูบเมื่อครู่นี้

ลิปสติกพวกนั้นตอนนี้คลุมเครืออยู่บนริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่ง

สมองของสวี่รั่วฉิงขาวโพลนเล็กน้อย

ท่าทางของเธอในตอนนี้ เผยให้เห็นผิวส่วนใหญ่บริเวณต้นขา

การออกแบบของชุดออกงานทำให้ผิวขาวเหล่านั้นไม่มีที่ให้หลบซ่อน

มือหนึ่งของลี่ถิงเซิ่งโอบกอดเอวของสวี่รั่วฉิง อีกมือที่ว่างอยู่เช็ดริมฝีปากของตนเอง

มีสีแดงอย่างที่คิด เขาจ้องมองสีแดงบนมือตนเองอย่างลึกซึ้ง

"นี่คือคำตอบที่เธอให้ฉัน? " เสียงในลำคอทุ้มต่ำแหบพร่า เขาเลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าที่อึดอัดใจถึงขั้นแดงก่ำของหญิงสาว

ในดวงตาของสวี่รั่วฉิงปรากฏแววสับสนขึ้นมาสายหนึ่ง ในไม่ช้าเธอก็มีสติกลับมาว่าชายหนุ่มกำลังถามถึงสาเหตุที่เธอรั้งอยู่ข้างกายของเขา

"ประธานลี่ ฉันรั้งอยู่ข้างกายคุณนั้นเป็นเพราะ...."

คำพูดยังไม่ทันพูดจบ มือที่โอบกอดอยู่บนเอวก็ใช้แรงเล็กน้อย คำพูดถูกปิดกั้นไว้ที่ริมฝีปากอีกครั้ง

กลิ่นไวน์ค่อยๆ ส่งผ่านมาถึงในปาก ออกซิเจนในปอดก็หายไปอย่างรวดเร็ว

จูบของชายหนุ่มไม่รีบไม่ช้า ราวกับว่ากำลังรอให้เธอคุ้นเคยเช่นนั้น จงใจชะลอจังหวะลงเช่นนั้น

หลังจากจูบเสร็จ สมองของสวี่รั่วฉิงมึนงงเล็กน้อย หลังจากนั้นครู่ใหญ่ถึงได้มีสติกลับมา

จูบครั้งนี้ ยาวนานยิ่งกว่าครั้งแรกมาก พอไม่ระวังก็ทำให้เธอหลงลืมเจตนาเดิมของตนเอง

ลิปสติกบนริมฝีปาก ถูกลี่ถิงเซิ่งกินเข้าไปพอประมาณแล้วในระหว่างการจูบ ในเวลานี้เผยสีเดิมออกมา

สีชมพูอ่อนๆ เพราะว่าจูบ เปลี่ยนจนเป็นสีแดงระเรื่อออกมา

หัวใจของสวี่รั่วฉิงเต้นอย่างรัวเร็ว ยากที่จะสงบลงได้

ตอนที่เธอคิดว่าลี่ถิงเซิ่งจะรุกถามคำถามตนเองอีก เสียงทุ้มแหบพร่าของชายหนุ่มก็ดังขึ้นในรถ

"เธอยังอยากจะนั่งอีกนานแค่ไหน? "

สวี่รั่วฉิง "...."

กลับมาถึงที่นั่งข้างคนขับ รัดเข็มขัดนิรภัยดีแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งวางมือลงบนพวงมาลัย น้ำเสียงราบเรียบ "เป้าหมายที่เธอมาที่ลี่ซื่อกรุ๊ป ฉันสามารถไม่ซักถาม ขอเพียงเธอสามารถปรุงน้ำหอมที่ยอดขายเปิดตัวในตลาดดีเยี่ยมได้"

เสียงสงบนิ่งราวกับว่าเมื่อครู่คนที่จูบอยู่กับเธอไม่ใช่เขาเช่นนั้น

สวี่รั่วฉิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอบ"อืม"อย่างไม่สนใจไปคำหนึ่ง

"เรื่องของสวี่รั่วยี ต่อไปเธอไม่ต้องยื่นมือเข้ามา ฉันเคยพูดแล้วว่าขอเพียงฉันอยู่ด้วย ไม่มีทางให้สวี่รั่วยีทำร้ายเธอต่อหน้าฉัน ถ้าเธอเป็นคนฉลาด ก็ควรหลีกเลี่ยงการขัดแย้งกับเธอ"

ความหมายแฝงนอกเหนือคำพูดคือ เรื่องที่สวี่รั่วฉิงทำวันนี้ โง่เขลา

ทำให้สวี่รั่วฉิงเม้มริมฝีปาก หลังจากนั้นครู่ใหญ่เธอหัวเราะออกมาเสียงหนึ่ง

"ประธานลี่ ค่ำวันนี้ในงานเลี้ยงฉันสร้างปัญหาให้คุณ ขอโทษด้วย"

สวี่รั่วยีแสร้งเป็นนางฟ้าคว้าเอาความเห็นใจจากผู้อื่น เธอก็ทำได้นะ

แต่ว่าเธอสร้างปัญหาให้กับลี่ถิงเซิ่งจริงๆ

ท่าทีที่ประธานลี่มีต่อผู้ช่วยแอนมีความหมายลึกซึ้ง เขาไม่มีความกล้าที่จะแย่งชิงผู้หญิงกับประธานลี่

ยิ่งไปกว่านั้นนิสัยของผู้ช่วยแอน คนธรรมดาก็ควบคุมไม่อยู่มั้ง....

"ตัวเธอเองก็ไม่ใช่ยอดมนุษย์" ลี่ถิงเซิ่งนึกถึงเมื่อครู่ที่หญิงสาวถูกเขาบังคับถาม สายตาที่ตื่นตระหนกแวบผ่านเข้ามาและหายไป ถัดมาก็เริ่มจูบเขา

มุมปากของชายหนุ่มมีรอยยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้ง

เขายิ่งอยากรู้ความลับบนตัวของเธอแล้วสิ

……

สวี่รั่วฉิงกลับมาถึงบ้านพัก เปิดไฟ

ไฟในห้องของสวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานนั้นดับไปแล้ว น่าจะนอนกันแล้ว

หญิงสาวแววตาอ่อนลง เธอถอดรองเท้าส้นสูง เดินไปถึงห้องอาบน้ำ

สีบนริมฝีปากถูกกินจนไม่มีสีอะไรแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งก็ไม่กลัวว่ากลืนลิปสติกเข้าไปจะมีพิษมากมาย

ในใจสวี่รั่วฉิงระบายออกมารอบหนึ่ง หลังจากอาบน้ำเสร็จก็กลับเข้าไปในห้อง

เธอเปิดแล็ปท็อป เตรียมที่จะทำงาน ในสมองก็ปรากฏเหตุการณ์บนรถวันนี้ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

สวี่รั่วฉิงเงียบงันไปสักพัก ปิดแล็ปท็อปลง

เธอปิดตาพิงอยู่บนโซฟาสักพัก

ภาพที่ตนเองและชายหนุ่มกอดจูบกันก็เข้ามาในสมองอีกครั้ง

สลัดก็สลัดไม่ออก!

สวี่รั่วฉิงโมโหจนลืมตาขึ้น ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความแถวหนึ่งไปให้ซูจิ่วเอ๋อร์

"จิ่วเอ๋อร์ เธอช่วยฉันหาผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อป้าหวังได้ไหม? ฉันจ้างนักสืบคนหนึ่งที่เมืองหลินชวน เขาช่วยฉันสืบหาจนถึงสถานที่สุดท้ายที่ป้าหวังหายตัวไปอยู่ที่คฤหาสน์เซียวซาน ตอนนี้ฉันสงสัยว่าการหายตัวไปของป้าหวังมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลสวี่ ไม่ว่าเธอจะอยู่บนโลกนี้หรือไม่ ฉันควรจะตามหาเบาะแสของเธอให้เจอ ตอบแทนบุญคุณที่เลี้ยงดู"