แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 59

ฟิว....

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อ่าาาา โคตรดี ซี๊ดดดดอื้มมมมม แม่ง อาาาาา" ผมครางพร้อมขยับสะโพกเข้าสุดออกสุดจนคนใต้ร่างกระเด็นกระดอนไปตามแรงขยับของผม นมทั้งสองเต้าเด้งขึ้นเด้งลงจนผมอดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปดูดกลืนเต้านมอวบอิ่มที่ผมรู้สึกได้ว่าใหญ่ขึ้นจนคับปาก ผมทั้งดูดทั้งเลียเพื่อสร้างอารมณ์คนใต้ร่าง เธอจะได้รู้สึกเจ็บน้อยลง

"เสียวไหม" ผมกระซิบถามใบบัวที่ตอนนี้นอนกัดปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงครางดังลอดออกมา ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองใบหน้าเธอ มองใบหน้าที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตลอดสองปีทั้งที่ไม่ควรจะคิดถึงแม้เลยแต่น้อย แม้ว่าตลอดสองปีที่ผ่านผมจะไม่ได้กลับมาเจอหน้าไม่ได้พูดไม่ได้คุยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมลืมเธอไปได้เลย ผมไม่เคยลืมว่าเคยรู้สึกกับคนใต้ร่างยังไง แต่เพราะมีเรื่องเข้ามามันทำให้ความรู้สึกดีๆพังลงผมโกรธและพยายามที่จะเกลียดเธอให้ได้ที่เธอหลอกผมหลอกทุกคนในบ้านมาตลอดหลายปีที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี่ สิ่งที่เธอกับแม่ของเธอทำมันทำเกินกว่าที่ผมจะให้อภัย ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่ ผมยอมรับว่าครั้งแรกที่ผมรู้เรื่องผมโกรธเธอมากอยากจะเอาเธอเข้าคุกไปพร้อมกับแม่ของเธอแต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ลง มันไม่ใช่เพราะแม่เฟื่องกับป๊าขอร้องหรอกเพราะถ้าผมจะเอาเธอเข้าคุกจริงๆใครก็มาห้ามมาขอร้องผมไม่ได้ทั้งนั้นแต่เป็นเพราะผมไม่อยากให้เธอไปอยู่ในที่แบบนั้นผมก็เลยต้องหาวิธีลงโทษเธอเอง

"ถามว่าเสียวไหมทำไมไม่ตอบ"

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ผมถามเธอเธอไม่ตอบผมก็เลยกระแทกท่อนเอ็นเข้าใส่น้องสาวของเธอแบบเน้นๆจุกๆไปหลายทีจนเธอสะดุ้ง

"อ๊ะเบาๆ บัวเจ็บค่ะ"

"ชอบให้ทำรุนแรงใช่ไหมถึงจะตอบหื้มมม"

"มะ ไม่ค่ะ"

"แต่ฉันชอบชอบทำแรงๆชอบให้เธอครางออกมาดังๆ"

ใบบัว...

"ไม่ได้เอากันมาตั้งสองปีร่องเธอแม่งยังแน่นอยู่เหมือนเดิม อ่าาาา ขอเอาให้หายอยากหน่อยละกัน"

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อ๊ะ อ๊าาา อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" ฉันนอนรอรับแรงกระแทกจากคนด้านบนที่เขาส่งมาไม่หยุด เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงที่ฉันอยู่บนเตียงคอยสนองความต้องการให้กับเขาเขายังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือพอ และที่มันแย่ไปกว่านั้นก็คือเขาปล่อยเข้ามาในตัวฉันทุกรอบ

"อ่าาาาจะแตกอีกแล้ว"

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก

"อื่มมมมมม อ่าาาาาาส์' ความอุ่นร้อนพุ่งเข้ามาในตัวของฉันอีกครั้ง ฉันทำได้เพียงนอนหลับตายอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าในห้องนอนของตัวเองสภาพของฉันตอนนี้แทบจะดูไม่ได้ร่างกายของฉันมีแต่รอยกัดรอยจูบรอยดูดที่คุณฟิวเป็นคนทำ เมื่อวานหลังจากที่เรามีอะไรกันเสร็จเขายอมให้ฉันนอนอยู่ที่ห้องซึ่งตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะไล่ฉันออกมาจากห้องแต่เปล่าเลยเขากลับยอมให้ฉันนอนอยู่บนเตียงกับเขาโดยที่เอาแต่กอดฉันไม่ยอมปล่อยจนฉันเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยและเพลีย ฉันรู้สึกตัวอีกทีตอนดึกแต่เขาไม่อยู่ฉันไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนฉันจึงรีบจัดการตัวเองแล้วรีบออกมาจากห้องโชคดีที่ตอนนี้มันดึกมากทุกคนนอนกันหมดแล้วทำให้ฉันไม่ต้องตอบคำถามว่าทำไมฉันถึงออกมาจากห้องของเขาในเวลากลางดึกแบบนี้

หลังจากที่ฉันช่วยงานในครัวเสร็จฉันก็รีบกลับเข้ามาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบไปที่ร้านขายยาหน้าปากซอยเพื่อที่จะซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินและอาจจะต้องซื้อยาคุมแบบรายเดือนมากินด้วยเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์

หลายอาทิตย์ต่อมา....

ตั้งแต่วันนั้นไม่มีคืนไหนเลยที่คุณฟิวจะไม่เรียกร้องความต้องการจากฉัน ฉันแทบจะไม่ได้กลับเข้าไปนอนที่ห้องนอนของตัวเองเลยแม้แต่คืนเดียวและทุกครั้งที่เรามีอะไรกันเขาก็ไม่เคยป้องกันสักครั้งเป็นฉันที่ต้องดูแลตัวเองจัดการตัวเอง ทุกวันนี้ฉันต้องทานยาคุมแบบรายเดือนเพราะไม่อย่างนั้นฉันอาจจะท้องอีกครั้งก็ได้ ถามว่าฉันอยากให้นางฟ้าน้อยกลับมาเกิดกับฉันอีกไหมฉันยอมรับว่ามีบางความคิดที่ฉันอยากให้แกกลับมาเพราะฉันคิดถึงแกแต่พอมาคิดถึงความเป็นจริงฉันไม่อยากให้แกเกิดมาลำบากฉันไม่อยากให้แกเกิดมาแล้วกำพร้าพ่อเพราะฉันมั่นใจว่าคุณฟิวคงไม่ต้องการเด็กที่เกิดมาจากความแค้นของเขาฉันสงสารลูก สู้ให้แกไปเกิดกับคนที่ต้องการแกจริงๆจะดีกว่า

"บัวอาทิตย์หน้าคุณศิวาจะมีงานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทใหม่ใช่ไหม" คุณเฟื่องถามฉันหลังจากที่ฉันนำอาหารมาวางบนโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วซึ่งตอนนี้ทุกคนก็นั่งอยู่กันพร้อมหน้าไม่ว่าจะเป็นคุณเฟื่อง คุณท่าน คุณเตอร์ คุณฟิว คุณข้าวฟ่างรวมถึงคุณหนูๆทั้งสี่คน ที่บอกว่าสี่คนก็เพราะว่าตอนนี้คุณข้าวฟ่างมีลูกชายฝาแฝดเพิ่มขึ้นมาอีกสองคนอายุของคุณหนูทั้งสองคงจะพอๆกับนางฟ้าน้อยของฉัน

"ใช่ค่ะคุณท่าน" พอเอ่ยชื่อพี่ศิวาปุ๊บคุณฟิวก็มีปฏิกิริยาทันทีจนฉันรู้สึกได้

"แล้วบัวมีชุดสวยๆใส่ไปงานหรือยังล่ะคุณศิวามาขออนุญาตอาแล้วนะเค้าอยากจะพาบัวออกงานคู่กับเขาน่ะ" พอคุณเฟื่องพูดแบบนั้นใบหน้าของคุณฟิวก็เปลี่ยนไปทันทีเขาจ้องมองฉันอย่างไม่พอใจทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไร

"เพล้ง!!!" เสียงช้อนหล่นกระทบจานทำให้ทุกคนหันไปมองคุณฟิวทันทีเพราะเสียงที่เกิดเขาเป็นคนทำ

"เห้ยเป็นอะไรของมึงวะไอ้ฟิวหรือว่าเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงเฉียบพลันถึงจับช้อนแค่นี้หลุดมือ"

"เสือก"

"อ้าวทำไมล่ะบัวพี่ศิวาอุตส่าห์มาขออนุญาตคุณแม่ด้วยตัวเองเลยนะ" คุณฟ่างถามฉัน

"คือบัวไม่อยากให้คุณพี่ศิวาพี่ปัญหากับครอบครัวน่ะค่ะ"

"หมายถึงคุณลุงคุณป้าพ่อแม่พี่ศิวาน่ะเหรอ"

"ใช่ค่ะ"

"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเพราะตอนนี้ท่านทั้งสองคงไม่คิดอคติกับบัวอีกแล้วล่ะ"

"หมายความว่าไงคะ"

"คืออย่างงี้นะคือเมื่อหลายวันก่อนฟ่างบังเอิญเจอคุณลุงกับคุณป้าที่ห้างท่านก็เลยเข้ามาถามฟ่างเรื่องของบัวเพราะท่านรู้ว่าฟ่างเป็นลูกสะใภ้ของแม่เฟื่องและคงจะรู้จักบัวเป็นอย่างดีท่านถามว่าบัวเป็นคนยังไงนิสัยดีไหมเพราะท่านฟังมาจากยัยศรว่าบัวเป็นคนไม่ดีทะเยอทะยานอยากจับพี่ศิวาซึ่งฟ่างก็ไม่รู้ว่าทำไมยัยศรถึงไปพูดจาใส่ร้ายบัวแบบนั้น ฟ่างก็เลยบอกกับท่านไปว่าบัวไม่ใช่คนแบบนั้นเพราะฟ่างรู้จักบัวมานานหลายปีบัวน่ารักนิสัยดีถึงแม้ว่าบัวจะเป็นแค่เด็กในบ้านแต่บัวก็เป็นคนดีเป็นที่รักของคนในบ้านไม่มีใครคิดว่าบัวเป็นคนรับใช้เลยสักคนเดียวฟ่างบอกว่าแม่เฟื่องน่ะรักบัวเหมือนลูกเหมือนหลานเพราะบัวเป็นคนดีเป็นเด็กดีขยัน"

"บัวไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นหรอกนะคะ"

"แต่สำหรับฟ่างบัวเป็นคนดีและไว้ใจได้ฟ่างมั่นใจแบบนั้น^^" ฉันซาบซึ้งใจในคำพูดของคุณข้างฟ่างมากเพราะตั้งแต่รู้จักเธอมาเธอเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีเธอเป็นผู้หญิงน่ารักฉันถึงไม่แปลกใจเลยว่ทำไมคุณฟิวถึงรักคุณข้างฟ่างและฉันเชื่อว่าคงไม่มีใครไปแทนที่ของคุณฟ่างได้

สปอยล์

"แล้วรอยที่คอฉันที่เธอมองอยู่ฉันจะบอกให้ก็ได้ว่าใครทำ ลูกศรเป็นคนทำฉันไปเอากับลูกศรมาแม่งโคตรเด็ดเลยว่ะ เด็ดมากจนฉันติดใจ"

"คุณฟิวทำไมทำแบบนี้ ฮึก ฮึก ไหนคุณฟิวเคยบอกว่าคุณฟิวจะไม่มีอะไรกับคนอื่น"

"แล้วไง ฉันจะไปมีอะไรกับใครมันก็เรื่องของฉันเธอเป็นแค่คนใช้เป็นแค่นางบำเรอบนเตียงเวลาที่ฉันเงี่ยนเพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉันไม่ให้ไปนอนกับคนอื่นจำเอาไว้!!! อ่อ...ถ้าเธอทนไม่ไหวก็รีบๆ ออกไปจากชีวิตของฉันซะไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!!!"