แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 64

ใบบัว..

เดี๋ยวหมอจะเขียนใบนัดให้คุณใบบัวมาตรวจเพื่อดูพัฒนาการของน้องนะคะ"

"ขอบคุณนะคะคุณหมอ"

พอฉันเดินออกมาก็เจอพี่ศิวาที่นั่งรอฉันอยู่ก่อนแล้วพอเขาเห็นฉันเขาก็รีบเดินมาหาทันที

"เป็นยังไงบ้าง"

"บัวท้องค่ะ"

"แล้วบัวจะทำยังไงต่อไปจะบอกคุณฟิวไหม"

"บัวยังไม่รู้เลยค่ะ"

"พี่คิดว่าบัวต้องให้เขารับผิดชอบนะเพราะเขาคือพ่อของลูก"

"แต่ว่าบัวกลัว กลัวว่าเขาจะไม่ต้องการแก"

"ไม่มีพ่อที่ไหนไม่ต้องการลูกตัวเองหรอกนะ"

"มีสิคะทำไมจะไม่มี "

"หมายความว่ายังไงพี่ไม่เข้าใจ" ฉันเงยหน้ามองพี่ศิวาคิดว่าเขาคงไม่รู้ว่าคนที่เขาเรียกว่าพ่อแท้จริงแล้วท่านคือพ่อของฉันพ่อแท้ๆ

"ช่างมันเถอะค่ะไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่วันนี้พี่ศิวาว่างมั้ยคะ"

"อื้มว่างสิบัวจะไปไหนล่ะ"

"บัวอยากไปทำบุญที่วัดให้นางฟ้าน้อยบัวไม่รู้ว่าแกจะกลับมาเกิดกับบัวอยู่อีกหรือเปล่าบัวอยากทำบุญให้แกแล้วบอกกับแกว่าตอนนี้บัวพร้อมแล้วที่ให้แกกลับมาอยู่กับบัว"

"ไปสิเดี๋ยวพี่ไ่ปส่ง"

"ขอบคุณนะคะ"

"แม่มาทำบุญให้หนูนะลูกนางฟ้าน้อยของแม่ ถ้าหนูยังไม่ได้ไปไหนหนูกลับมาอยู่กับแม่อีกครั้งนะลูกแม่สัญญาว่าจะดูแลหนูให้ดีที่สุดแม่จะไม่ยอมให้หนูไปจากแม่อีก" ฉันพูดพร้อมกับมองขึ้นไปบนฟ้าที่ฉันคิดว่าแกคงจะอยู่ข้างบนนั้น

หลังจากทำบุญเสร็จเรียบร้อยแล้วพี่ศิวาก็พาฉันมาทานอาหารที่ห้างเขาพาฉันเข้ามาในร้านอาหารเพื่อสุขภาพเขาบอกว่าตอนนี้ฉันท้องเขาอยากจะดูแลฉันอยากให้ฉันทานอาหารที่มีประโยชน์ ฉันขอบคุณเขาที่เป็นห่วงฉัน ฉันมองพี่ศิวาที่กำลังเลือกดูเมนูพลางคิดไปว่าถ้าคนตรงหน้าคือคุณฟิวคือพ่อของลูกฉันคงมีความสุขมากกว่านี้

"อ่ะทานเยอะๆ นะครับคุณแม่" พี่ศิวาตักอาหารมาวางไว้ที่จานของฉันเขาบอกว่ามันเป็นอาหารบำรุงคุณแม่ตั้งครรภ์

"ขอบคุณนะคะ" ฉันพยายามทานอาหารให้ได้มากที่สุดเพราะต้องการบำรุงลูกที่อยู่ในท้องถ้านับดูแล้วอายุครรภ์ของฉันตอนนี้เท่ากับตอนที่ฉันแท้งนางฟ้าน้อยพอดีฉันก็เลยพยายามที่จะไม่เครียดและกินทุกอย่างที่คิดว่าดีกับลูกในท้องแม้ว่ามันจะมีความพะอืดพะอมบ้างแต่ฉันก็ต้องทานฉันจะมาตามใจปากไม่ได้อีกแล้ว ฉันขอพี่ศิวาพาฉันไปซื้อนมสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์เพื่อดื่มบำรุง

"พี่อยากให้บัวบอกความจริงกับคุณฟิวนะเพราะพี่มั่นใจว่าเขาไม่มีทางรังเกียจหรือไม่ต้องการลูกของตัวเองอย่างแน่นอน" ฉันเก็บเอาคำพูดของพี่ศิวามาคิด หรือฉันจะบอกความจริงกับเขาดีเพราะฉันคงไม่สามารถปิดบังความจริงได้ตลอดไปเพราะไม่ว่ายังไงท้องของฉันก็จะต้องโตขึ้นเรื่อยๆ และอีกอย่างนึงช่วงนี้เขาดีกับฉันมากขึ้นกว่าแต่ก่อนไม่ค่อยพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจฉันอาจจะเป็นเพราะคุณท่านกลับมาก็ได้นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดแต่เรื่องที่จะบอกเรื่องท้องฉันขอเวลาทำใจก่อน

"ขอให้บัวทำใจก่อนนะคะ" ฉันคิดว่าจะขอเวลาทำใจก่อนจะบอกความจริงกับเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกยังไงที่รู้ว่ากำลังจะเป็นพ่อคน

สักพักมือถือของพี่ศิวาก็ดังขึ้น

"ครับพ่อ"

"ผมอยู่ที่ห้างครับ"

"อยู่กับ..ใบบัวครับ"

"ว่าไงนะครับพ่อ"

"เอ่อออ ครับ" หลังจากพี่ศิวาวางสายเขาก็มองมาที่ฉันสายตาเหมือนมีเรื่องจะพูด

"พี่ศิวามีอะไรหรือเปล่าคะ"

"พ่อพี่อยากเจอเรา"

ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่บ้านของพี่ศิวา เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ฉันไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงอยากพบฉันแถมยังให้ฉันมาหาที่บ้านอีกท่านไม่กลัวภรรยาของท่านจะสงสัยหรือยังไงไหนจะพี่ศิวากับคุณลูกศรอีก

"มาแล้วเหรอลูกใบบัว" พอฉันเดินเข้ามาท่านก็เดินเข้ามหาฉันแล้วทักฉันด้วยประโยคที่ฉันไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยินจากปากของคนที่ได้ชื่อเป็นพ่อ

"ลูก?? พ่อหมายความว่าไงครับผมงงไปหมดแล้ว"

"พี่ศิวาไม่รู้ใช่ไหมคะว่าจริงๆ แล้วใบบัวคือลูกสาวแท้ๆ ของคุณพ่อ" เป็นคุณลูกศรที่พูดก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาฉันแล้วจูงมือฉันไปนั่งข้างๆ แม่ของเธอ

"ลูกสาว?? นี่มันเรื่องอะไรกันครับผมงงไปหมดแล้ว"

"ก่อนที่พ่อจะมาแต่งงานกับแม่ท่านเคยมีคนรักมาก่อนและมีลูกด้วยกันคนนึงและลูกของคุณพ่อก็คือหนูใบบัวยังไงล่ะ"

เวลาต่อมา...

"ทานเยอะๆ นะลูกอ่ะนี่อร่อยมากเลย"

"ขอบคุณค่ะ" ฉันเอ่ยของคุณแม่ของพี่ศิวาที่ท่านคอยตักอาหารให้ฉันจนเต็มจานแต่ฉันทานได้แค่ไม่กี่คำ

"เป็นอะไรอาหารไม่อร่อยเหรอบัวถ้าอาหารไม่ถูกปากเดี๋ยวพี่ให้แม่ครัวทำมาให้ใหม่ก็ได้น๊า" คุณลูกศรถามฉัน ที่ฉันไม่ค่อยทานเพราะฉันทานอะไรไม่ค่อยลงมันอยากจะอาเจียนมากกว่า เพราะกลิ่นอาหารบางอย่างมันทำให้ฉันอยากจะอาเจียนแต่ก็ต้องทนเก็บอาการเอาไว้เพราะเกรงใจทุกคน

"ไม่เป็นไรค่ะคือบัวไม่ค่อยหิวเท่าไหร่"

"ใช่ครับผมกับบัวเพิ่งทานกันมา"

"ถ้าอย่างนั้นทานผลไม้ไหมลูกเดี๋ยวแม้ให้เด็กๆ ยกมาให้"

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันนั่งทานผลไม้จนเกือบหมดจานเพราะมันเป็นเพียงอย่างเดียวที่ฉันพอจะทานได้และมันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นกว่าตอนแรกแต่ผ่านไปเพียงสักพักฉันรู้สึกง่วงขึ้นมาดื้อๆ แล้วสุดท้ายสติฉันก็ดับวูบไป

ฟิว....

"ฟิวนายอยู่ไหนอ่ะ"

"อยู่ที่บริษัทเธอมีอะไร"

"คือฉัน...เอ่อคือ"

"คืออะไรมีอะไรก็พูดมา"

"คือตอนนี้ใบบัว..."

"ใบบัวทำไม" ผมถามลูกศรอย่างร้อนใจเพราะน้ำเสียงของลูกศรดูแปลกๆ

"คือเราเพิ่งกลับเข้าบ้านมาพร้อมคุณแม่พอเดินขึ้นมาข้างบนเราก็เห็น...เอ่อเห็น"

"เห็นอะไร"