แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 27

หลายวันผ่านไป...

บ้านสิทธา

หญิงสาวก้าวเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ หลังจากที่แต่งงานออกไปเธอก็ไม่ได้กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกเลย นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่เธอได้กลับมาหาผู้เป็นพ่อ เพราะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

"คุณหนู...คุณกลับมาแล้ว โถ่คุณหนูหายไปไม่กลับมาเลยนะคะ ป้าเป็นห่วงแทบแย่" ป้าแม่บ้านที่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กออกมาต้อนรับ

"ช่วงนี้เรียนหนักค่ะก็เลยไม่ค่อยมีเวลา คุณพ่ออยู่หรือเปล่าคะ"

"อยู่ค่ะ คุณท่านทำงานอยู่ด้านบน"

"ขอบคุณค่ะ"

"คุณหนูจะมาพักที่นี่ หรือแค่มาเฉยๆ คะ ป้าจะได้ทำอาหารเผื่อ"

"ไม่ได้มานอนค่ะ ป้าไม่ต้องทำอาหารเผื่อนะคะ"

"ได้ค่ะๆ เดี๋ยวป้าเอาน้ำกับขนมขึ้นไปให้นะคะ"

"ค่ะ ฟ้าจะไปคุยกับคุณพ่อนะคะ ถ้าแม่จะมาก็บอกว่าฟ้าต้องการคุยกับคุณพ่อแบบส่วนตัวค่ะ"

"ได้ค่ะคุณหนู คุณหญิงเธอไม่อยู่หรอกค่ะ น่าจะกลับเย็นๆ เห็นว่าออกไปห้างค่ะ"

"ดีแล้วค่ะ ฟ้าจะได้ไม่ต้องเจอเขา"

"...."

"ฟ้าไปหาคุณพ่อก่อนนะคะ"

"ค่ะคุณหนู"

หญิงสาวเดินขึ้นบันไดไป มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา"

เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน เธอก็รีบเปิดประตูเข้าไปทันทีิ

"สวัสดีค่ะ"

"อ้าว มาตั้งแต่เมื่อไหร่?" ชายวัยกลางคนละสายตาขึ้นมองเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงทำงานต่อ

"เพิ่งมาถึงค่ะ คุณพ่อไม่ได้ไปทำงานที่บริษัทหรอคะ?"

"เปล่าหรอก ช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยดีน่ะ"

"แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ"

"ไม่หรอก โรคคนแก่แหละ"

"แล้วทำไมแม่ถึงไม่ดูแลคุณพ่อคะ เป็นแบบนี้ยังจะมีอารมณ์เที่ยวอีก" เธอพูดเสียงต่ำพร้อมกับสีหน้าที่เอือมระอา

"พ่อเป็นคนให้ไปเองแหละ อยู่บ้านก็น่าเบื่อเปล่าๆ ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง"

"เฮ้อ...ทำไมคุณพ่อชอบให้ท้ายเขาอยู่เรื่อย..."

"แล้วจะทำไมล่ะ?"

"เปล่าค่ะ!"

"แล้วมาที่นี่ มีอะไร?"

"มีเรื่องอยากจะถามคุณพ่อนิดหน่อยค่ะ"

"ว่ามาสิ"

"เรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นตอนที่คุณพ่อกับครอบครัวของคุณลุงชิดดนัยไปเที่ยวกันค่ะ"

"เรารู้ได้ไง!?"

"มันไม่สำคัญหรอกค่ะว่าฟ้ารู้ได้ไง แต่ทำไมคุณพ่อถึงอยากให้ฟ้าแต่งงานกับเขา ทั้งๆ ที่มันก็เกิดเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นกับครอบครัวของเรา"

"...."

"คุณพ่อทำไมไม่บอกฟ้าเลยคะ แล้วทำไมถึงยังให้ฟ้าแต่งงานกับเขา คุณพ่อรู้หรือเปล่า ว่าเขาเกลียดครอบครัวเรามากแค่ไหน ที่ทำให้แม่ของเขาตาย"

"มันเป็นอุบัติเหตุ.."

"ฟ้าก็อยากจะคิดแบบนั้นเหมือนกันค่ะ แต่คุณชินกรณ์เขาไม่ได้คิดแบบนั้น เขามองว่าเราเป็นฆาตกร เป็นคนที่ทำให้แม่เขาต้องตาย"

"เป็นความต้องการของคุณแม่ ทั้งๆ ที่ทุกคนก็รู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยังให้ฟ้า..."

"มันเป็นสัญญาของสองครอบครัว แกเข้าใจหรือเปล่า มันยกเลิกไม่ได้หรอก แม่แกกับแม่ของชินกรณ์อยากให้ครอบครัวของเราเกี่ยวดองกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

"ตอนนี้แม่ของคุณชินกรณ์ก็ไม่อยู่แล้ว คุณแม่ก็ตายไปแล้ว ทำไมคุณพ่อถึงไม่ยกเลิกสัญญานั่นล่ะคะ ทั้งๆ ที่คุณพ่อก็ยกเลิกได้นี่คะ"

"จะไม่มีการยกเลิกอะไรทั้งนั้น และจะไม่มีการหย่าเกิดขึ้นด้วย"

"ทั้งๆ ที่เขาขืนใจฟ้าน่ะเหรอคะ!?"

"แกพูดอะไร?"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พูดไปก็เท่านั้นแหละ เพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคุณพ่อก็จะยังให้ฟ้าอยู่กับเขาอยู่ดี ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะฟ้าจะทน และจะทนเท่าที่ทนได้ ฟ้ากลับแล้ว สวัสดีค่ะ!"

"ฟ้าฝัน ยังพูดไม่รู้เรื่องกันเลยนะกลับมาก่อนเดี๋ยวนี้!"

"...." เธอไม่สนใจเสียงเรียกของผู้เป็นพ่อที่กำลังดังอยู่เลย หญิงสาวรีบเดินลงมาก่อนจะเจอกับแม่บ้านมาดักทางเอาไว้

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณหนู ทำไมถึงรีบวิ่งลงมาขนาดนี้ เดี๋ยวก็ล้มตกบันไดเอาหรอกค่ะ"

"ฟ้าคงไม่ได้กลับมาที่นี่แล้วนะคะ ฝากป้าคอยดูแลคุณพ่อด้วย"

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณหนู"

"ฟ้ารู้ความจริงแล้วนะคะ"

"คะ ความจริงอะไรคะคุณหนู?"

"ป้าแน่ใจเหรอคะว่าไม่รู้จริงๆ ป้าอยู่ที่นี่มานานก่อนที่ฟ้าจะเกิดอีก ป้าต้องรู้สิคะว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ทำให้เพื่อนสนิทของคุณแม่ต้องตายเพราะอุบัติเหตุ"

"คุณหนู..."

"เป็นแบบนี้แล้วคุณพ่อก็ยังจะให้ฟ้าไปแต่งงานกับลูกชายเพื่อนสนิทของคุณแม่อีก ทำไมต้องเป็นแบบนี้ล่ะคะ เกิดอะไรขึ้นกับฟ้าบ้างมีใครเคยเห็นใจฟ้าบ้าง!"

"โถ่คุณหนู..."

"ฮึก...ทำไมทุกคนต้องใจร้ายกับฟ้าด้วย"

"หนูฟ้า..."