แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 37

สองวันถัดมา...

"อืม นั่นคุณทำอะไรน่ะ?" หญิงสาวเอ่ยถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่ในห้องน้ำ หลังจากตื่นนอนแล้วเธอกลับไม่พบเจอเขาก็เลยลุกออกมาเดินตามหา และก็ได้เจอเขาอยู่ในห้องน้ำ

"กำลังเตรียมน้ำอุ่นให้ เธอจะได้นอนแช่น้ำอุ่นให้สบายตัว"

"ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย ฉันแค่อาบน้ำก็พอแล้วไม่ต้องนอนแช่หรอก"

"ร่างกายจะได้ผ่อนคลาย เธอจะได้หายดีไง"

"...." เธอยืนมองชินกรณ์อยู่ที่หน้าประตูของห้องน้ำ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นและเดินมาหาเธอ

"ถอดเสื้อผ้าแล้วไปนอนแช่น้ำอุ่นสิ"

"ถอดเสื้อผ้า?" เธอเลิกคิ้วขึ้นสูง มองหน้าชายหนุ่มที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยสายตาที่ประหลาดใจ

"อื้ม ฉันเห็นมาหมดแล้ว เธอจะอายทำไม ทำอย่างกับเราสองคนเป็นคนแปลกหน้ากันอย่างนั้นแหละ"

"แต่ฉันเป็นประจำเดือนนะ คุณจะมายืนมองฉันถอดเสื้อผ้าได้ยังไงมันน่าเกลียด"

"ไปเถอะน่า เดี๋ยวฉันหันหลังให้"

"...."

"เร็วๆ สิ"

"เออๆ" สุดท้ายเธอก็ต้องทำตามที่เขาพูดโดยที่ไม่สามารถขัดอะไรได้เลย

หญิงสาวถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ออกจนหมด ก่อนจะรีบหยิบผ้าขนหนูมาห่อพันร่างกายและเดินไปนอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างที่เขาได้เตรียมเอาไว้ให้

"อืม..."

"สบายตัวขึ้นมั้ย"

"อื้ม..."

"วันนี้หยุดเรียนอีกสักวันก็ได้ ฉันโทรไปบอกเพื่อนเธอให้แล้วว่าให้จดงานมาให้เธอด้วย หายดีแล้วค่อยกลับไปเรียนต่อ"

"นี่คุณทำอย่างกับฉันป่วยหนักขนาดนั้นแหละ แถมไม่ปรึกษากันก่อนด้วย ความจริงเป็นแค่นี้ฉันก็ไปเรียนได้"

"มหาลัยปิดตอนไหน?"

"อาทิตย์หน้ามั้ง"

"มหาลัยปิดแล้วฉันจะพาเธอไปเที่ยว"

"เที่ยว?"

"อืม หลังแต่งงานเธอกับฉันยังไม่เคยได้ไปฮันนีมูนด้วยกันเลย ฉันก็อยากพาเธอไปฮันนีมูนดูบ้าง"

"นี่คุณดูแปลกๆ ไปนะ ปกติสนใจอยู่กับงานอย่างเดียวไม่ได้มาสนใจฉัน คุณไม่สบายหรอ?" จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ชิน ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรทำไมจู่ๆ ถึงได้มาทำดีกับเธอ การที่เขาทำแบบนี้ต้องการอะไรจากเธอหรือเปล่า

"เลิกพูดถึงเรื่องนั้นเถอะ"

"...." และทุกครั้งที่เธอถามถึงเรื่องนี้เขาก็จะเลี่ยงไม่ตอบคำถาม และเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแทน มันยิ่งทำให้เธอสงสัยเพิ่มมากขึ้นไปอีกว่าเขาเป็นอะไร ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปหันมาดูแลเธอทำดีกับเธอราวกับว่าเป็นคนรักที่เพิ่งจะแต่งงานกันจริงๆ

ผ่านไปสักพัก...

"สายแล้วคุณยังไม่ไปทำงานอีกหรอ?" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มผ่านกระจกตรงหน้า ขณะที่เธอกำลังนั่งหวีผมอยู่ ส่วนเขาก็นอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ที่เตียง

"ไม่ไป ฉันเพิ่งจะเคลียร์งานเสร็จเมื่อคืน ก็เลยไม่มีงานต้องทำ เล็กๆ น้อยๆ ก็ปล่อยให้เลขาจัดการได้"

"แล้วคุณไม่คิดถึงคุณลุงบ้างหรอ ปล่อยให้แกอยู่คนเดียวคงเหงาแย่"

"เธอก็รีบมีหลานให้ท่านสิ พ่อฉันกำชับมาหลายครั้งแล้วว่าให้รีบมีลูกเพราะอยากอุ้มหลาน ฉันก็พยายามทำแล้วแต่เธอก็ยังไม่ท้องสักที สงสัยคงจะต้องพึ่งหมอซะแล้วมั้ง"

"ไม่หรอก แค่ปรึกษาก่อนก็ได้มั้ง อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ยังเรียนไม่จบ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้" ถึงตอนนี้เขาจะทำดีกับเธอแล้ว แต่มันก็ยังไว้ใจอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง เธอจะให้เขาสร้างพันธะผูกมัดเธอให้ติดกับเขาไม่ได้ เพราะนี่อาจจะเป็นกับดักที่เขากำลังหลอกให้เธอรู้สึกดีและทำร้ายเธอทางอ้อม

"ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ถ้าเธอท้องก็ดรอปเรียนเอาไว้ก่อน คลอดแล้วก็ค่อยกลับไปเรียนต่อ ช้ากว่าเพื่อนแค่ปีเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอก"

"คุณโกรธฉันหรอที่ฉันถามถึงเรื่องนั้น"

"เปล่า ฉันก็แค่ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี ก็เลยเลือกที่จะไม่ตอบ"

"ฉันขอโทษ ฉันไม่ถามแล้วก็ได้ ว่าแต่คุณทำงานหรอ มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย"

"ไม่มีหรอก เธอนั่งอยู่เฉยๆ เถอะ"

"คุณเอากาแฟมั้ยเดี๋ยวฉันไปทำให้"

"อืม ได้สักหน่อยก็คงดี"

"งั้นรอแป๊บนึงนะ ฉันจะรีบไปชงมาให้"

"โอเค"

ฟ้าฝันหันหลังเดินออกมาจากห้องทำงาน ก่อนจะรีบไปชงกาแฟมาให้ชินกรณ์ แล้วรีบยกขึ้นมาให้เขาด้านบน

แกร้ก~

"กาแฟมาแล้ว ฉันเห็นมีขนมคุกกี้ด้วยก็เลยเอามาให้คุณ อยากกินแต่กาแฟอย่างเดียวกินอะไรรองท้องไปบ้างเดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาเอา"

"ว่าแต่ฉัน เธอกินข้าวเช้าหรือยังเหอะ"

"ยังหรอก ฉันไม่ค่อยหิวน่ะปกติก็ไม่ค่อยกินอะไรอยู่แล้ว"

"ตัวถึงเล็กแบบนี้ไง"

"มันคนชินด้วยมั้ง ตอนเช้าก่อนจะไปโรงเรียนฉันก็เห็นแม่เลี้ยงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ใครจะไปกินลงล่ะ ส่วนใหญ่ฉันหาซื้อของไปนั่งกินที่โรงเรียนอย่างเดียว"

"อืม แต่เธอต้องกินนะ มาอยู่กับฉันเธอไม่ใช่เด็กแล้ว อีกอย่างที่นี่ก็ไม่มีแม่เลี้ยงเธอ เพราะฉะนั้นเธอต้องกินข้าวให้ครบตามมื้อทุกวัน"

"ค่า.."