แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 5

เช้าของอีกวัน...

หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ปวดร้าวตรงลำคออย่างหนัก ร่างกายมันรู้สึกหนักอึ้งเหมือนมีคนกำลังนอนทับเธออยู่เต็มตัว แต่พอลองมองดูแล้วในห้องนี้เธอก็นอนอยู่แค่คนเดียวไม่มีใครเลย

แกร้ก~

เธอมองไปตามเสียงที่เปิดประตูเข้ามา ก็พบเข้ากับชายหนุ่มรูปหล่อที่เพิ่งจะมีอะไรกับเธอไปเมื่อคืน เขาใส่เพียงผ้าขนหนูผืนสีขาวพันเอวเอาไว้หลวมๆ แค่เธอกระตุกนิดเดียวก็คงจะหลุดลงไปกองอยู่บนพื้นแล้ว

"กี่โมงแล้ว?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า

"สิบโมงละ"

"เชี่ย!" คนตัวเล็กร้องอุทานออกมา เพราะวันนี้ตัวเองมีเรียนภาคบ่ายและจะต้องแวะไปเอารายงานกับเพื่อนที่คอนโดก่อน แต่เธอดันมาตื่นเอาป่านนี้จะทำรายงานเอาไปส่งอาจารย์ทันหรือเปล่า

หมับ!

ชายหนุ่มคว้าแขนของหญิงสาวเอาไว้เมื่อเธอลุกขึ้นจากเตียงและจะวิ่งออกไป ก่อนที่เธอจะถูกแรงดึงให้กลับไปนั่งอยู่บนเตียงตามเดิม

"จะไปไหน?"

"ฉันก็จะกลับน่ะสิ"

"ฉันไม่ให้กลับ"

"นี่คุณ..."

"อยากกลับเหรอ ได้สิแต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ"

"ข้อแลกเปลี่ยนอะไร?"

"...." ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏยิ้มร้ายบนใบหน้า ก่อนที่มือจะเลื่อนลงไปกระตุกผ้าขนหนูที่พันเอวอยู่ออกไป จนได้เห็นแก่นกายใหญ่ลำยาวมันกำลังค่อยๆ ผงาดแข็งขึ้นมาอย่างช้าๆ "กลืนน้ำให้ที"

"...." หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ แค่กลืนน้ำลายยังยากแล้วจะให้กลืนน้ำเขาลงไปคงยากยิ่งกว่า ใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปอยู่ในปากของเธอได้ยังไง

"เร็วสิไม่อยากกลับไปหรอ?"

"...." เมื่อถูกกระตุ้นอีกครั้งหญิงสาวที่มีท่าทีลังเลก็ตัดสินใจเลื่อนมือไปจับกายแกร่งที่แข็งจนมือของเธอกำไม่รอบชักรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ แลบลิ้นตวัดเลียวนปลายหัวบานจนมีน้ำเหนียวใสไหลปริ่มออกมา

ดูเหมือนว่าเธอจะชำนาญในเรื่องอย่างว่าไปซะทุกเรื่องแต่ความจริงมันเป็นครั้งแรกของเธอเลยกับการร่วมรักบนเตียงไม่ว่าจะเป็นการออรัลเซ็กซ์หรือมีเซ็กซ์จริงๆ บนเตียง

"อะ อืมม อ่าาส์...ซี๊ดด แบบนั้นแหละ อืมม..." ชายหนุ่มร้องครวญครางเมื่อปลายลิ้นร้อนตวัดเลียปลายหัวบานไปมา พร้อมกับอมรูดเข้าไปสลับกันอย่างชำนาญมือ

มือหนายกขึ้นวางบนศีรษะของหญิงสาวก่อนจะลูบเส้นผมดำขลับของเธออย่างเบามือ

อ๊อก อ๊อก อ๊อก

เสียงครางของเธอมันไม่มีเลยนอกจากเสียงที่เกิดจากการใช้ปากออรัลเซ็กซ์ให้กับคนตรงหน้า ทั้งน้ำลายและน้ำหล่อลื่นไหลออกมาผสมปนเปกันจนเต็มปากของเธอและทำให้เกิดเสียงน่ารังเกียจออกมา

"ซี๊ดดดอ่าาส์...." คนตัวโตเงยหน้าขึ้นมองเพดานพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปากเสียงดังซี๊ด

ท่อนเอ็นแกร่งก็กระตุกสู้ปากของเธอเบาๆ เช่นกัน

"อึกก...."

"เมื่อคืนฉันไม่ได้เอามาด้วย น่าจะอยู่ที่รถ"

"...." เมื่อได้รับคำตอบแบบนั้นเธอก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที

พอเดินกลับมาที่รถเธอก็รีบหยิบกระเป๋าสตางค์มาสำรวจดูข้าวของทันที ก่อนจะพบว่าโทรศัพท์มือถือของเธอมีคนโทรเข้ามาเป็นสิบๆ สาย และหนึ่งในนั้นก็มีเบอร์ของพ่อเธอด้วย

หญิงสาวโยนโทรศัพท์ใส่กระเป๋าอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นก็รีบขับรถของเธอกลับไปยังบ้านทันที เพราะเธอยังมีงานที่จะต้องทำหลังจากนี้อยู่

ตึก ตึก ตึก

ร่างบางรีบก้าวเดินเข้าไปในบ้าน ทันทีที่เดินเข้าไปเธอก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีบางอย่างลอยผ่านหน้าเธอไปกระทบกับเสาจนแตกกระจาย

"อะไรกันคะ!?"

"เมื่อคืนหายไปไหนมา?"

"...." เธออึกอักไม่ยอมตอบ และก็ไม่รู้จะให้คำตอบกับผู้เป็นพ่อยังไงด้วย

"เมื่อไหร่จะทำตัวดีๆ สักที นี่แกจะเป็นหน้าเป็นตาให้พ่อบ้างไม่ได้เลยหรือไง แกเป็นลูกคนเดียวของพ่อนะ อีกไม่นานก็จะต้องแต่งงานแล้วแต่แกยังเที่ยวเตร็ดเตร่ๆเถลไถลไม่สนใจอะไรอยู่เลย!"

"แต่ฟ้าก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าจะไม่แต่งงานนี่คะ คุณพ่อเองก็น่าจะเข้าใจว่าฟ้าเป็นคนชอบเที่ยว แต่ถ้าแต่งงานแล้วก็จะเที่ยวไม่ได้ทำไมตอนนี้ฟ้าจะเก็บเกี่ยวความสุขให้กับตัวเองไม่ได้คะ?"

"พ่อไม่เคยว่าเลยนะถ้าลูกจะไปเที่ยวที่ไหน แต่ไม่ใช่หายไปข้ามคืนข้ามวันแบบนี้ โทรไปก็ไม่รับสายรู้มั้ยว่าพ่อเป็นห่วง"

"ฟ้าขอโทษค่ะพ่อ เอาไว้ตอนเย็นค่อยคุยกันนะคะวันนี้ฟ้าต้องรีบไปเรียนมีงานต้องทำส่งอาจารย์ด้วย ขอตัวค่ะ"