แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 66

ไอวาสั่งให้คนของตนเองขับรถนำชินกรณ์ไปจนถึงบ้านพักที่เป็นเซฟเฮ้าส์ของเธอ ด้านนอกมองดูก็เหมือนบ้านทั่วๆ ไป แต่ด้านในมีการ์ดคอยเฝ้าอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง

และก็ไม่มีใครรู้ว่าไอวามีเซฟเฮ้าส์อยู่ที่นี่อีกแม้กระทั่งตรีศูล เพราะเธอชอบซื้อบ้านต่อจากนักธุรกิจที่ร้อนเงินและเก็บเอาไว้

"ที่นี่หรอ?" ชินกรณ์เอ่ยปากถามขึ้น พร้อมกับสอดส่องสายตามองลึกเข้าไปด้านใน

"ครับ ที่นี่ครับ"

"ขอบใจ"

"ครับ"

ชินกรณ์ลงจากรถแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปด้านใน เขาไม่ได้ถูกการ์ดขวางเพราะไอวาได้บอกเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

ในบ้าน...

"จ๊ะเอ๋คนเก่ง วันนี้ป้าไอจะมาหานะ เห็นบอกว่าจะมีของขวัญมาให้ด้วย"

"แอ้~แอ้~แอ้"

ชินกรณ์หยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เพราะได้ยินเสียงที่คุ้นหู และได้ยินเสียงของเด็กน้อยกำลังส่งเสียงเล่นอย่างสนุกสนาน ในตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นแรงมากๆ เพราะจำได้ดีว่านี่คือเสียงของใคร

"ไอ้อ้วน....กินเก่งจังโลย..."

"...." ชายหนุ่มค่อยๆ ชะโงกหน้าไปมอง และแล้วภาพตรงหน้าก็ทำเอาเขาต้องน้ำตาไหล เด็กน้อยที่นั่งอยู่บนรถเข็น อวบอั๋น จ้ำม่ำ ผิวขาว แถมหน้าตาเหมือนกับเขาไม่มีผิดเพี้ยน

ตอนนี้กำลังส่งเสียงหยอกล้อกับผู้เป็นแม่แล้วยิ้มหัวเราะอย่างสนุกสนาน ดูก็รู้ว่าฟ้าฝันเลี้ยงลูกได้ดีขนาดไหน

กึก!

"...." ชินกรณ์รีบหันตัวหลบทันที เขาอยากเจอเธอมากๆ แต่พอได้เจอ เขากลับไม่กล้าสู้หน้าสักนิด เห็นเธอแล้วก็รู้สึกผิด เห็นหน้าลูกแล้วก็ยิ่งเกลียดตัวเอง ที่ใจคิดแต่จะแก้แค้นอย่างเดียว จนเมียพาลูกหนีออกไป

"ใครคะ พี่หวานหรอ หรือว่าพี่ผึ้ง" หญิงสาวตะโกนถาม ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยๆ เดินออกไปมอง

"อ้าวคุณฟ้า มีอะไรหรือเปล่าคะ" หวานที่ได้ยินเสียงเรียกก็เดินออกมาจากห้องครัว ซึ่งมันคนละทางกับที่เธอได้ยินเสียง

"ฟ้าได้ยินเสียงของหล่น นึกว่าพี่หวานหรือพี่ผึ้ง เลยออกมาดูค่ะ"

"แมวหรือเปล่าคะ"

"พี่หวานพูดแปลก ที่บ้านไม่มีแมวนะคะ"

"งั้นก็คงจะเป็นลมล่ะมั้งคะ คุณฟ้าไปอยู่กับคุณหนูเถอะค่ะ อาหารเย็นใกล้จะเสร็จแล้ว"

"ค่ะพี่หวาน"

ฟ้าฝันเดินกลับไปยังห้องที่นั่งเล่นอยู่กับลูกชาย แต่แล้วก็ต้องผงะ เพราะตรงหน้าของเธอคือชินกรณ์ กำลังนั่งเล่นหยอกล้อกับลูกชายของเธออยู่

"นะ นี่คุณ มาได้ไง ออกไปนะ!" ฟ้าฝันเดินเข้าไปดึงชายหนุ่มออกห่างจากตัวลูกชายของเธอ ก่อนจะรีบอุ้มลูกชายขึ้นไว้บนอก

"ฟ้าฝันฉันขอโทษ.."

"ฉันไม่ต้องการ คุณมาที่นี่ได้ไง แล้วนี่การ์ดปล่อยให้คุณเข้ามาได้ไง!"

"ลูกชื่ออะไรหรอ?"

"ไม่ใช่เรื่องของคุณ!"

"...."

"ออกไป!"

"ฟ้าฝันคือฉันอยากอธิบาย..."

"ฉันไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องมาอธิบาย ไม่ต้องมาพูดดี ฉันไม่เชื่อใจคุณหรอกเพราะคนอย่างคุณมันไม่เคยจริงใจกับใคร!"

"ฉันขอโทษ..."

"ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้!"

"เพราะฉันจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับแกเอง ฉันกับคุณเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก"

"ทำไมจะไม่มี ในเมื่อฉันยังไม่ได้เซ็นใบหย่า เพราะฉะนั้นตอนนี้เราก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ฉันมีสิทธิ์ในตัวของลูกครึ่งนึง"

"เขาไม่ใช่ลูกของคุณหรอกคุณสบายใจได้ และคุณก็ไม่ต้องมาแสดงความรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น"

"ต่อให้เธอจะโกหกหลอกลวงว่าตัวเองมีชู้แต่ฉันมั่นใจ ว่านั่นคือลูกของฉัน เพราะDNA มันก็ปรากฏอยู่บนหน้าแล้วไง"

"ฉันบอกว่าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่"

"แต่ฉันก็ยังมีสิทธิ์ในตัวของลูก"

"ฉันรู้ว่าคุณกำลังเอากฎหมายมาเล่นงานฉัน แต่ไม่รู้สึกอายบ้างเลยหรอกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา ตลอดเวลาคุณไม่เคยดูแลฉันเลย จนฉันแอบคิดด้วยซ้ำว่าฉันท้องเองโดยที่ไม่มีคุณทำ ฉันอุ้มท้องอยู่คนเดียวนอนคนเดียวทำอะไรคนเดียว เหนื่อยแค่ไหนอยากจะพูดมากแค่ไหนคุณอยู่หรือเปล่า คุณไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ คุณไม่เคยสนใจฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วคุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้ ลูกที่คุณไม่เคยดูแล ไม่เคยใส่ใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว คุณก็ไม่ควรมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อ!"

"เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เคยดูแล"

"แล้วที่ผ่านมาคุณเคยโผล่หัวมาบ้างหรือเปล่าล่ะ"

"...."

"ถ้าจะบอกว่าคุณสั่งให้แม่บ้านคอยดูแลฉัน นั่นไม่เรียกว่าคุณดูแลค่ะ เพราะต่อให้คุณไม่ออกคำสั่งป้าแกก็คอยดูแลฉันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว"

"เอาล่ะ ฉันจะไม่เถียงกับเธอ ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่ผ่านมาฉันเป็นคนผิดเอง ฉันยอมรับผิด เธอจะทำยังไงกับฉันก็ได้ ขอแค่อย่างเดียวพาลูกกลับไปเถอะ"

"เมื่อก่อนฉันอาจจะยังอ่อนแอ ทุกครั้งที่คุณใช้คำพูดอ่อนหวาน แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนอ่อนแออีกต่อไปแล้ว"

"ฉันไม่ได้พูดเพื่อให้เธอสงสาร ฉันแค่อยากให้เธอสงสารลูก แกต้องการพ่อนะ"

"เดี๋ยวต่อไปแกก็จะรู้เองว่าอะไรเป็นอะไร เพราะฉันจะเป็นคนอธิบายให้ลูกฟังเอง คุณไม่ต้องห่วงหรอก"

"...."

"กลับไป ฉันไม่ต้องการคุณ ลูกไม่ต้องการคุณ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ผู้ชายอย่างคุณไม่สมควรจะได้เป็นพ่อของลูกฉัน!"