แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 9

ฟ้าฝัน Talk

ยี๋~ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกขยะแขยงผู้ชายคนนั้นนักนะ เรียกฉันไปพบหาข้ออ้างสารพัดเอารูปของฉันมาขู่เพื่อให้ฉันไปหาที่นั่น แต่กลับให้ฉันไปเจออะไรก็ไม่รู้

ภาพอุบาทว์นั่นมันยังติดตาของฉันอยู่เลย นี่กล้าทำกันได้ยังไงห้องก็ไม่ล็อคให้เรียบร้อย

ฉันขับรถมาได้สักพักก็รู้สึกได้ว่ามีรถอีกหลายคันกำลังขับรถตามหลังฉันมาและขับจี้ตูดเลยด้วย แถมยังเปิดไฟสูงราวกับว่ามีเรื่องอะไรจนฉันต้องเลี้ยวรถเข้าข้างทาง

ปึก ปึก ปึก

"กรี๊ดด!!" ฉันส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ เมื่อทันทีที่ฉันเลี้ยวรถเข้าข้างทางก็มีคนมาเคาะประตูกระจกฝั่งคนขับที่ฉันนั่งอยู่

"เปิด!"

"...." ฉันหันไปมองท่ามกลางความมืดแต่มีแสงไฟจากด้านหน้ารถส่องเข้ามาจนได้เห็นลางๆ ว่าคนที่มาเคาะประตูรถของฉันเป็นใคร "นี่คุณ..."

"เปิดประตู!" เขาเคาะประตูอีกหลายๆ ที และพยายามที่จะเปิดรถของฉันให้ได้ แต่มันล็อคไงเขาเลยเปิดเข้ามาไม่ได้

ตอนนี้จะขับหนีออกไปก็ไม่ได้เพราะมีรถจอดประชิดด้านหน้าเอาไว้แถมด้านหลังก็มีรถจอดดักทางเอาไว้อีก

แน่ใจนะว่าเขาเป็นแค่เจ้าของไนท์คลับธรรมดาๆ คนนึง เพราะถ้าเป็นเจ้าของไนท์คลับคงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้หรอกต่อให้จะมีอิทธิพลมากแค่ไหนก็ตามยังไงก็ต้องเกรงใจชื่อเสียงพ่อฉันบ้างสิ

นอกจากเขาจะไม่ใช่แค่เจ้าของไนท์คลับ แต่เขาเป็นใครซักคนที่มีอิทธิพลมากๆ

กึกๆๆๆ

"เชี่ย!!" ฉันร้องอุทานออกมาเมื่อเสียงเคาะประตูมันดังขึ้นอีก

เมื่อถูกกดดันมากขึ้นฉันจึงจำเป็นต้องปลดล็อคประตูรถแล้วค่อยๆ เดินลงไป เขารีบตรงปรี่มาหาฉันทันที

หมับ!

"ปล่อยนะ!" ฉันพยายามที่จะดึงแขนออก แต่กลับถูกเขาออกแรงบีบขึ้นกว่าเดิมอีก ผู้ชายอะไรป่าเถื่อนชะมัดเลย

"หนีออกมาทำไม?"

"คุณจะให้ฉันมาทำไมล่ะ เรียกให้ฉันมาดูหนังสดหรือไง?" ฉันเถียงกลับ อุตส่าห์เรียกฉันมาจนได้แต่กลับต้องมาเจออะไรก็ไม่รู้

"เอามันลงมา" เขาหันไปสั่งลูกน้อง ก่อนที่จะมีผู้หญิงคนนึงถูกลากออกมาจากรถเก๋งด้านหลัง ฉันจำได้ ผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่กำลังเอากับเขาไง

"คุณ...จะทำอะไรเธอ" ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะนี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แน่ และเขาก็คงไม่เอาผู้หญิงคนนี้ออกมาเพื่อทำอะไรบางอย่างเพื่อขู่ให้ฉันกลัว

"ฮึก...อยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัวแล้ว ฉันจะไม่ทำมันอีกฉันสัญญา" จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็พล่ามอะไรออกมาก็ไม่รู้สารพัดคำพูดแต่ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร

แกร้ก!~

"คะ คุณ..." คราวนี้ฉันถอยหนีออกไปช้าๆ เพราะเขาเอาปืนจ่อไปที่หัวของผู้หญิงคนนั้น เธอนั่งร้องไห้กลัวจนตัวสั่น ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตาเต็มไปหมด

"เธออยากเห็นจุดจบของพวกคนทรยศมั้ย"

"ไม่ ฉันไม่อยากเห็น!" ฉันรีบปฏิเสธทันที เพราะไม่อยากเห็นจุดจบของใครทั้งนั้น และมันก็ไม่ควรเป็นแบบนี้ด้วย

แกร้ก!

"...." ฉันรีบหลับตาปี๋เมื่อเขาสอดนิ้วเข้าไปในล็อคเตรียมจะลั่นไกปืน เสียงมันดังแกร็กเหมือนเซฟได้ปลดล็อคแล้ว

ทั้งตัวและหัวใจของฉันมันเต้นระรัวสั่นเทิ้มจนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง แขนขาอ่อนแรงไปมากจริงๆ

"เธอ!"

"...." ฉันรีบลืมตาขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียกของผู้หญิงคนนั้น

"หนีได้ก็หนีไปซะ ผู้ชายคนนี้จะทำให้เธอต้องเสียใจเพราะความแค้น"

"ก็เรื่องเมื่อคืนไง คุณเพิ่งฆ่าคนตาย แต่พอเช้ามาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณคิดว่าคุณเป็นใคร จะทำอะไรก็หัดเกรงกลัวกฎหมายบ้างสิ"

"ทำไมต้องกลัว แค่กฎหมายกระจอกๆ จะทำอะไรได้ เธอไม่เคยเรียนวิทยาศาสตร์เหรอ"

"...." ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะงงมากที่เขาเข้าเรื่องเรียนวิทยาศาสตร์ และน้ำเสียงสีหน้าของเขามันรู้เรียบนิ่งไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆ ยอมรับเลยว่าเขามันเป็นผู้ชายที่เลือดเย็นมากจริงๆ

"ผู้ที่อยู่สูงสุดของห่วงโซ่อาหารคือผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด"

"จะบอกว่าตัวเองใหญ่ว่าตำรวจงั้นเหรอ?"

"...." เขาไม่ได้ตอบอะไรฉัน ก่อนจะลุกเดินออกไปจากเตียง เปิดลิ้นชักหยิบอะไรบางอย่างออกมา

ปึก!

"อะไร?"

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นสายลับจากองค์กรอื่น ถูกส่งเข้ามาเพื่อล้วงข้อมูลจากฉัน ดูภายนอกเธอก็ดูน่าสงสารนะ ยิ่งตอนบีบน้ำตาแม่งน่าสงสารชิบหาย"

"...."

"แต่...ฉันดูมารยาผู้หญิงออก"

"คุณทำงานผิดกฎหมายหรอ ทำไมพวกนั้นถึงอยากได้ความลับอะไรจากคุณ"

"เรื่องนี้เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกนะ รู้แค่ว่าถ้าฉันไม่กำจัดผู้หญิงคนนั้นไป ก็จะต้องมีอีกหลายชีวิตที่ต้องสูญเสีย"

"...." ยิ่งพูดก็ยิ่งไม่เข้าใจ เธองงหนักไปมากกว่าเดิมอีก

แต่เรื่องที่เธอจำไม่เคยลืมอีกอย่างก็คือ ฉากที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังขึ้นขย่มร่อนอยู่บนตัวของเขาอย่างเมามัน เสียงคราง เสียงอะไรต่อมิอะไรมันยังดังก้องอยู่ในหูของเธออยู่เลย และก็ปิดฉากด้วยเสียงปืน พื้นถนนนองไปด้วยเลือด แบบนั้นตำรวจตามกลิ่นแถมมีหลักฐานจับเขาได้แน่ๆ ยิงคนในที่สาธารณะกล้องวงจรปิดจับภาพได้ชัดเจนอยู่แล้ว