แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 1

“ท่านแม่ เล่อเล่อหิวมากเลย”

ราชวงศ์ต้าชิ่ง ณ หมู่บ้านต้าซิงในกระท่อมมุงที่ทรุดโทรมนั้น มีเด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยปากด้วยความคับข้องใจ

ลั่วเสี่ยวปิงมองดูเด็กหญิงตัวน้อยที่เปรียบได้กับผู้ลี้ภัยชาวแอฟริกัน แต่มีดวงตาขนาดใหญ่และสวยงาม และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้งในใจ

นี่เธอทะลุมิติแล้วจริงเหรอ

เธอเป็นเภสัชกรอัจฉริยะผู้สง่างามและเป็นนักธุรกิจที่ลึกลับของอาณาจักรธุรกิจ ถูกคนที่กระโดดตึกฆ่าตัวตายทับโดนระหว่างทางไปทำงาน ได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของหญิงชาวนาสมัยโบราณที่ท้องก่อนแต่งและมีชื่อ นามสกุลเดียวกับเธอ เธอที่ยังไม่เคยมีความรักมาก่อน จู่ๆก็กลายเป็นแม่ของเด็กสองคน

ส่วนหญิงร่างเดิมนี้ตายเพราะเหลืออาหารไว้ให้ลูกทั้งสองกิน ดังนั้นนางจึงดื่มแต่น้ำ และอดข้าวตาย

“ท่านแม่ อานอานไม่หิว”เห็นแม่ของเขามองดูน้องสาวตัวเองแล้วไม่พูดอะไร เด็กชายก็รีบเอ่ยปาก

ถึงเขาจะยังเด็กอยู่ แต่เขาก็รู้ว่า ในบ้านไม่มีอะไรให้กินแล้ว

แต่ว่า อานอานพึ่งพูดจบ ท้องของเขาก็ส่งเสียงโครก~ครากกก~~~มา ทำให้เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย

เมื่อมองดูเด็กทั้งสองที่ผอมแห้งเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกสงสารยิ่งนัก

แฝดชายหญิงคู่นี้ ถ้าบ้านไหนมีก็ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่พวกเขากลับอยากทานอาหารครบมื้อหนึ่งยังไม่ได้เลย

ตอนนี้ข้ากลายเป็นแม่ของพวกเขาแล้ว ข้าจะไม่สนพวกเขาได้อย่างไรกัน

เมื่อคิดเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะทำกับข้าวให้พวกหนูกินเดี๋ยวนี้เลย”

ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่พอถึงห้องครัว ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่รู้จะทำไงต่อดี

ไม่มีน้ำมัน ไม่มีเกลือ ไม่มีข้าว ไม่มีแป้ง……

จนจังเลย……

“เจ้ามาทำไม？”ลั่วเสี่ยวปิงถามอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ต้อนรับนาง

“อีนังใจดำไม่เอาไหน เจ้าพูดกับผู้ใหญ่อย่างนี้ได้อย่างไรกัน?” ฟ่านลี่ฮัวชี้จมูกลั่วเสี่ยวปิงแล้วด่า แต่เมื่อนางมองไปที่แผลบนใบหน้าของลั่วเสี่ยวปิง ก็ทำหน้าขยะแขยง

เจ้าของร่างเดิมคือนางงามอันดับหนึ่งในแปดหมู่บ้าน แต่ถ้าหากหญิงงามที่ไม่มีความบริสุทธิ์แล้วอาศัยอยู่ตามลำพังก็มักจะมีผู้ที่คิดไม่ดีกับนาง เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเอง เจ้าของร่างเดิมจึงใช้กรรไกรกรีดหน้าตัวเอง และตอนนี้นางงามอันดับหนึ่งก็กลายเป็นสาวขี้เหร่ในปากของทุกคนไปแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดที่น่าเกลียดของฟ่านลี่ฮัวนั้น ก็มีความโหดเหี้ยมแว๊บผ่านไปในดวงตาของลั่วเสี่ยวปิง แต่ก็ยิ้มแล้วบอกว่า “อีนังใจดำไม่เอาไหนด่าใครเหรอ？”

“อีนังใจดำไม่เอาไหนก็ด่าเจ้านั่นแหละ” ฟ่านลี่ฮัวตอบกลับอย่างไม่คิด

“ออ——”ลั่วเสี่ยวปิงพูดลากเสียงยาว มองดูฟ่านลี่ฮัวอย่างตลก

ฟ่านลี่ฮัวขมวดคิ้ว รู้สึกว่าตรงไหนแปลกๆ แต่ก็นึกไม่ออก จึงไม่นึกอีกต่อไป

กำลังจะเอ่ยปาก ก็เหลือบมองเห็นอานอานและเล่อเล่อที่อยู่หลังของลั่วเสี่ยวปิงกำลังออกมาจากห้องครัวและจะแอบเข้าไปในห้องนอน ก็ด่าว่า“ไอ้เด็กไม่มีพ่อทั้งสอง หลบอะไรกัน มานี่？”