แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 17

พึ่งพูดจบ ก็มีร่างที่แข็งแกร่งหนึ่งพุ่งเข้ามา นำพวกเห็ดที่ลั่วเสี่ยวปิงเพิ่งจัดวางเสร็จกวาดลงบนพื้น เร็วจนลั่วเสี่ยวปิงยังไม่ทันตั้งสติ

“ท่านแม่！”

ตอนแรกลั่วเสี่ยวปิงให้อานอานกับเล่อเล่อยืนรอหน้าประตูห้องครัว แต่เด็กทั้งสองเห็นการเอิกเกริกเช่นนี้ กังวลว่าแม่ของพวกเขาจะโดนรังแกอีก จึงวิ่งเข้ามาโดยไม่สนอะไรเลย

เห็นลูกทั้งสองเข้ามา ลั่วเสี่ยวปิงกลัวเด็กจะได้รับบาดเจ็บ จึงซ่อนลูกทั้งสองไว้ในหลังของตัวเอง แล้วจึงค่อยเงยหน้าหันมองพ่อครัวที่ขว้างของตนเอง โดยสายตาที่โกรธ

“นี่แม่นาง หากข้าดูไม่ผิดล่ะก็ ของพวกนี้เป็นเมาโวโว？”ขณะนี้เถ้าแก่ฉินก็ได้สติคืนมา สีหน้าก็ดูไม่ค่อยดีนัก

เมื่อจางต้าเสาได้ยินเช่นนี้ ก็กล่าวด้วยสีหน้าที่โกรธเคืองว่า “เถ้าแก่ พวกนี้มันคือเมาโวโวที่กินแล้วทำให้คนตายได้นี่นา”

เมื่อพ่อครัวคนอื่นๆ ได้ยินว่าเป็นเมาโวโว ก็รีบวางงานในมือลงและเข้ามาล้อมกันอยู่รอบๆทันที

“ใช่ พวกนี้มันคือเมาโวโวจริง แต่ว่าไม่ใช่……”

ลั่วเสี่ยวปิงกำลังจะอธิบาย แต่คนอื่นๆในครัวก็กลับตื่นเต้น

“ของมีพิษเช่นนี้เจ้าบังอาจกล้าเอาเข้ามาในครัว เจ้ามีเจตนาอะไรกันแน่？”

“นี่เจ้าจะสร้างความวิบัติให้กับหอฝูหม่านของพวกข้าเหรอ！”

“ไอ้หญิงร้ายกาจ เจ้าคงจะเป็นสายลับที่หอว่านเซียงฝ่ายตรงข้ามนั้นส่งมาสินะ？”

ทุกคนคนนี้พูดหนึ่งคำ คำนู้นพูดหนึ่งคำ สายตาที่มองลั่วเสี่ยวปิงนั้นเต็มไปด้วยเจตนาร้าย ส่วนสีหน้าของเถ้าแก่ฉินนั้นก็ไม่ค่อยดีนัก

“เถ้าแก่ พวกข้าแจ้งขุนนางเถอะ นำตัวหญิงร้ายกาจนี้ส่งไปศาล”

เมื่ออานอานได้ยินเช่นนี้ ก็ทนไม่ไหวและวิ่งออกมาจากข้างหลังของลั่วเสี่ยวปิง กล่าวโดยความโกรธเคืองว่า “ของพวกนี้กินแล้วไม่ตายหรอก พวกข้ากับท่านแม่กินมาหลายวันแล้วไม่เห็นเป็นไรสักนิดเลย พวกเจ้าห้ามใส่ร้ายแม่ข้า”

เล่อเล่อก็โผล่หัวออกมา กล่าวเห็นด้วยโดยเสียงที่น่ารัก “เห็ดอร่อย พวกเจ้ามันเลว！”

ตอนแรกเถ้าแก่โกรธมาก แต่หลังจากได้ยินคำพูดของอานอานและเล่อเล่อแล้ว สีหน้าก็ดีขึ้นหน่อย

สุดท้าย เถ้าแก่ฉินนึกถึงหอว่านเซียงที่อยู่ตรงข้ามร้าน ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจที่จะเสี่ยงจึงพยักหน้า

ตอนแรกพ่อครัวคนอื่นยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ก็โดนเถ้าแก่ฉินไล่ออกไปทำอาหารหมดแล้ว

ลั่วเสี่ยวปิงได้รับการอนุญาต ก็เริ่มเตรียมของทุกอย่างอย่างคล่องแคล่วและรวดเร็ว

เก็บพวกเห็ดขึ้นมา ล้างให้สะอาดและหั่นเป็นแว่น อันที่หั่นฝอยก็หั่นฝอย อันที่หั่นสี่เหลี่ยมก็หั่นสี่เหลี่ยม เปิดเตา ตั้งน้ำมันให้ร้อน แล้วเริ่มตุ๋นเนื้อหมู

จากนั้นก็ตั้งเตาเล็ก ทำแกงสมบัติป่า ขั้นตอนทั้งหมด ลั่วเสี่ยวปิงก็ทำได้อย่างคล่องแคล่ว แค่ดูก็ทำให้คนรู้ว่านางเป็นผู้เชี่ยวชาญ

และทั้งหมดนี้ก็ได้รับผลประโยชน์จากลั่วเสี่ยวปิง เพราะตนเป็นนักกินและไม่อยากกินอาหารข้างนอก ดังนั้นจึงมีความสนใจในการทำอาหารมากนัก

ไม่นานนัก กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของแกงเห็ดก็ลอยไปทั่วห้องครัว

แม้แต่พวกพ่อครัวที่กำลังทำอาหารอยู่ก็อดหยุดงานในมือไม่ได้และหันมองมาทางนี้ บางคนถึงกับได้กลิ่นหอมอันน่ารับประทานนั้นก็อดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้