แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 218

ผู้คนสลายตัว มือปราบล้อมวงเข้ามา

เห็นว่ามือปราบมาแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงหยุดฝีเท้าไม่เดินไปข้างหน้า ได้แต่มองไปทางจางเอ้อหลาง

หลังจากมือปราบมา จางเอ้อหลางก็ปล่อยมือ เพียงแต่ความโกรธบนใบหน้ายังไม่สลายไป ยังคงจ้องมองชายหนุ่มที่ถูกทุบตีเขม็ง

ส่วนผู้ชายคนนั้นเมื่อหลุดพ้นจากมือหนักๆของจางเอ้อหลาง ก็รีบวิ่งไปหลบอยู่ทางด้านหลังของหญิงคนนั้นอย่างหวาดกลัว ดูแล้วน่าอนาถและไม่เอาไหนเสียเลย

ลั่วเสี่ยวปิงขมวดคิ้ว จางเอ้อหลางเป็นคนอย่างไรนางรู้ดี คนที่ทำให้เขาโกรธจนกระทั่งลงมือได้ขนาดนี้ คิดว่าผู้ชายคนนั้นคงต้องทำเรื่องที่เกินไปจริงๆจึงถูกทำร้ายเช่นนี้

“เกิดอะไรขึ้น”

หัวหน้ามือปราบเดินเข้ามา เอ่ยถามเสียงขรึม

เพราะว่าเมืองซีเหอเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลินอาน และห่างจากเมืองหลินอานไม่ไกลนัก ฉะนั้นจะมีมือปราบจากในอำเภอออกมาลาดตระเวนแทบทุกวัน

แน่นอนว่า การรักษาความสงบในเมืองนั้นส่วนใหญ่เป็นหน้าที่พลลาดตระเวนในพื้นที่ แต่เมื่อมีมือปราบอยู่ เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทกันขึ้น ย่อมต้องให้ทมือปราบเป็นคนออกหน้า

จางเอ้อหลางไม่ได้พูดอะไร แต่คนที่ถูกทำร้ายเหมือนจะมีความมั่นใจขึ้นมา วิ่งออกมาจากทางด้านหลังของหญิงสาว ฟ้องร้องต่อมือปราบว่า “ใต้เท้า เขาบ้าไปแล้ว ทุบตีข้ากลางถนน รีบจับเขาเร็วเข้า”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นว่า “ถูกต้อง ใต้เท้าต้องให้ความเป็นธรรมกับพวกเรานะเจ้าคะ คนคนนี้ช่างไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมืองเลย”

เหล่าทหารของทางการได้ยินดังนั้น ก็มองไปทางจางเอ้อหลาง“ที่พวกเขาพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่”

ใบหน้าของจางเอ้อหลางยังคงเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ “ถูกต้อง ข้าเป็นคนทำเอง”

“ใต้เท้าท่านได้ยินแล้วใช่ไหม รีบจับตัวเขาเร็วเข้า”ชายคนนั้นอวดดีอยู่บ้าง จากนั้นก็เหมือนว่าจะนึกอะไรออก หยิบเอาเงินแท่งออกมาจากอกเสื้อยื่นให้กับหัวหน้ามือปราบ “ครั้งนี้ถือว่ารบกวนพวกใต้เท้าแล้ว ข้าขอเลี้ยงน้ำชาพวกท่าน”

มือปราบไม่ได้ปฏิเสธ รับเอาแท่งเงินมาเก็บไว้

จางเอ้อหลางไม่ได้โต้แย้งอะไร หลักฐานแน่นหนา ถูกมือปราบจับตัวไป

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ตามไปในทันที แต่มองไปทางชายหนุ่มที่ถูกทำร้าย ตอนนี้ข้างกายของชายคนนั้น หญิงสาวกำลังมองเขาด้วยใบหน้าที่สงสาร และเต็มไปด้วยความห่วงใย

ลั่วเสี่ยวปิงได้สอบถามจากคนรอบข้างอย่างเงียบๆ ในที่สุดก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร ยิ่งเข้าใจมากขึ้นว่าทำไมจางเอ้อหลางจึงต้องทุบตีเขา

ที่แท้คนคนนี้ก็คือจงจิ่งหลินว่าที่สามีของจางซิ่งฮวา

หลายวันมานี้จางเอ้อหลางได้สะกดรอยตามจงจิ่งหลิน อยากจะหาข้อผิดพลาดของจงจิ่งหลินเพื่อที่จะได้ให้น้องสาวซิ่งฮวายกเลิกงานแต่ง และวันนี้ก็ได้พบเข้ากับจงจิ่งหลินที่อยู่กับหญิงสาวคนหนึ่งด้วยท่าทีที่สนิทสนมกันมาก และได้ยินจงจิ่งหลินกำลังนินทาเรื่องของจางซิ่งฮวาให้หญิงสาวคนนั้นฟัง ทำให้รู้สึกโกรธขึ้นมา ด้วยอารมณ์ชั่ววูบจางเอ้อหลางอดไม่ได้จึงเข้าไปทำร้ายเขา

จางเอ้อหลางเป็นฝ่ายผิด ตอนนี้ตระกูลจงไม่ได้เห็นสกุลจางอยู่ในสายตา เมื่อพบกับเหตุการณ์ในวันนี้ ตระกูลจงคงไม่มีทางปล่อยจางเอ้อหลางอย่างแน่นอน

คิดถึงเรื่องมากมายที่สกุลจางต้องประสบพบเจออยู่ช่วงหนึ่งนั้นมีความเกี่ยวข้องกับตนเอง ลั่วเสี่ยวปิงจะไม่สนใจไม่ได้

ด้วยเหตุนี้ลั่วเสี่ยวปิงจึงได้ให้หนานซิงพาสองย่าหลานย่าเจียงกับอานอานและเล่อเล่อกลับไปก่อน ตัวเองกับไป๋เสาจะอยู่ในเมืองต่อ

แน่นอนว่า เดิมทีลั่วเสี่ยวปิงไม่คิดจะให้ไป๋เสาอยู่ต่อ แต่ไป๋เสายืนยันจะอยู่ข้างกาย

เพราะเดาได้ถึงประวัติความเป็นมาของไป๋เสาอยู่บ้าง ฉะนั้นลั่วเสี่ยปิงจึงไม่เกี่ยง

แต่ในเมื่อมีไป๋เสาอยู่ด้วยแล้ว นางก็ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะไม่ใช้ให้คุ้มค่า “เจ้าช่วยไปสืบเรื่องตระกูลจงให้ที……”

“ฮูหยิน ให้พวกเราไปเถอะ”

ผ่านไปไม่นาน อั้นปาก็กลับมา และได้นำข้อมูลที่เกี่ยวกับจงจิ่งหลินทั้งหมดกลับมาด้วย

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ดูก็ไม่รู้สึกอะไร แต่พอดูแล้วก็รู้สึกแค่ว่าคนอย่างจงจิ่งหลินนั้นสารเลวจนน่าสะอิดสะเอียน กระทั่งนางอยากจะขอบพระคุณที่จงจิ่งหลินไม่แต่งงานกับจางซิ่งฮวาด้วยซ้ำ

คนอย่างจงจิ่งหลิน เป็นพวกเสแสร้งอย่างแท้จริง ปกติแล้วจะแต่งตัวเป็นพวกปัญญาชน ดูแล้วก็สง่าผ่าเผย ……แน่นอนว่า ในสายตาของชาวบ้านทั่วไปแล้วเป็นเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นคงเป็นการสบประมาทคำว่า ‘สง่าผ่าเผย’ เป็นแน่แท้

แต่ว่าเบื้องหลังของจงจิ่งหลินกลับเป็นผู้ชายสารเลวสมคำร่ำลือ

ทั้งๆที่มีว่าที่ภรรยาอย่างจางซิ่งฮวาอยู่แล้ว แต่จงจิ่งหลินกลับคิดไปเองว่าจางซิ่งฮวาที่เป็นหญิงชาวบ้านไม่เหมาะสมกับตนเอง จงใจร่วมมือกับลูกสาวคนเดียวของร้านขายข้าวในเมืองหวังหลิงซวง คิดจะยกเลิกเรื่องการแต่งงานกับจางซิ่งฮวาแล้วไปแต่งงานใหม่

การกระทำได้คืบจะเอาศอกเช่นนี้ก็แล้วไปเถอะ แต่ลับหลังแล้วจงจิ่งหลินยังน่าเกลียดยิ่งกว่านั้นมาก

จงจิ่งหลินไม่เพียงแต่จะหลอกลวงหญิงสาวคนหนึ่งในหมู่บ้านซึ่งอยู่ใกล้กับเมือง ทำให้หญิงสาวยอมเสียตัวและตั้งครรภ์ หลังจากนั้นก็ไม่ยอมรับ ทำให้หญิงสาวต้องกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย เพื่อเป็นการไกล่เกลี่ยไม่ให้เรื่องใหญ่โตตระกูลจงได้มอบเงินให้กับพ่อแม่ของหญิงสาว พ่อแม่ของหญิงสาวคนนั้นเดิมทีก็เป็นคนให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว เมื่อได้เงินจึงไม่เอาเรื่อง

นอกจากนี้ จงจิ่งหลินยังเลี้ยงดูหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ในอำเภอ หญิงสาวนั้นออกมาจากหอนางโลม ได้ให้กำเนิดลูกชายแก่จงจิ่งหลินหนึ่งคน

แต่ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ จงจิ่งหลินยังร่วมหลับนอนกับแม่หม้ายที่อยู่ท้ายซอย เมียน้อยกับเมียทาสของพ่อเขา……สรุปแล้ว เป็นผู้ชายที่สาวเลวและ สำส่อนมากคนหนึ่ง

ดูแล้วทำให้ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกรังเกียจจนไม่อยากจะดูต่อไปอีก เหมือนอั้นปาจะมองออกถึงความคิดของลั่วเสี่ยวปิง รีบเอ่ยขอร้องว่า “รบกวนฮูหยินอ่านต่อด้านหลังด้วยเถอะ”

ลั่วเสี่ยวปิงเลิกคิ้ว เงยหน้าขึ้นมองไปทางอั้นปา

น้ำเสียงของอั้นปาทำไมฟังแล้วจึงรู้สึกเหมือนต้องการจะแสดงผลงานอย่างไรก็ไม่รู้

หรือว่าข้างหลังยังมีเรื่องที่น่าสนุกกว่านี้อีกหรือ