แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 321

ลั่วเสี่ยวปิงเพิ่งลุกขึ้นมา ก็มีคำพูดหนึ่งส่งมาจากข้างหน้า

มองดูซ้ายขวา ยืนยันว่าข้างๆตัวเองไม่มีคนอยู่ ลั่วเสี่ยวปิงถึงมองไปต้นกำเนิดเสียง

คือคุณชายเสื้อสีฟ้าที่หยิ่งมากในเมื่อกี้นี้ หน้าตาดีนะ แต่คนไม่เท่าไหร่ สมองก็ใช้ไม่ได้

ลั่วเสี่ยวปิงชี้ไปที่ทรงผมของตัวเอง"ข้าแต่งงานแล้ว"ยังมีเด็กตั้งสองคนแล้ว

อู๋เทียนป้าได้ยินเช่นนี้ก็ไม่ได้ตกใจหรือเสียใจแต่ใด แค่ส่ายหน้า"ข้าไม่ซีเรียส แม่นางน้อย ข้า......"

"ข้าซีเรียส!"เสียงที่เย็นชาของฉีเทียนเห้าดังมาจากข้างๆ

เวลานี้อู๋เทียนป้าถึงสังเกตว่ารอบข้างเหมือนไม่ค่อยปกติ ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เผชิญกับสายตาที่มืดมนของฉีเทียนเห้า และกลืนน้ำลายลงไปโดยจิตสำนึก

แต่ว่า อู๋เทียนป้าดูเหมือนกลัว กลับถามอย่างกล้าหาญ"ข้าถามแม่นางน้อย ไม่ได้ถามเจ้าเลย เจ้าซีเรียสอะไรกันนักกันหนา เจ้าหลงรักในตัวข้าหรือไง?"

หนานซิงได้ยินคำพูดนี้ ก็ถอยหลังโดยจิตสำนึก

สายตาที่มองอู๋เทียนป้านั้นเต็มไปด้วยความสงสาร

กล้ามายั่วยวนนายหญิงต่อหน้าเจ้านาย ยังกล้าพูดคำพูดเหล่านั้นอีก รนหาที่ตายจริงๆ

ฉีเทียนเห้าโมโหถึงขีดสุด จนกระทั่งหัวเราะออกมาอย่างน่ากลัว ทำให้อู๋เทียนป้าที่หยิ่งผยองมาโดยตลอดนั้นกลืนน้ำลายเข้าไปอีกครั้งอีก ครั้งนี้เขาดูฉลาดขึ้นหน่อย รู้จักถอยลงไปก้าวหนึ่ง

"นางเป็นภรรยาของข้า เจ้าว่าเหตุใดข้าถึงต้องซีเรียสล่ะ?"

คำพูดนี้ ฉีเทียนเห้ากัดฟันพูดออกมา

แต่อู๋เทียนป้าอาจจะสมองไม่ดีมาแต่กำเนิด ถึงแม้สังเกตถึงความอันตราย แต่กลับลืมไปว่าต้องหลีกเลี่ยงอันตราย กลับมองไปทางลั่วเสี่ยวปิงด้วยสายตาที่เห็นใจ

แม่นางน้อยที่สวยและมีบุคลิกที่พิเศษเช่นนี้ กลับแต่งงานกับยมราชแบบนี้......

ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกแปลกใจกับความเห็นใจที่ปรากฏในสายตาของอู๋เทียนป้า แต่ประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมของฉีเทียนเห้า กลับเข้าใจสิ่งที่อู๋เทียนป้าคิดอยู่ในใจ

"หนานซิง!"

"ขอรับ"

หนานซิงยืนตรง

เขาสังเกตถึงความโกรธของเจ้านาย อย่าระบายมาที่เขาก็แล้วกัน

"ปรนนิบัติคุณชายผู้นี้ให้ดีสิ"เขาไม่อยากให้มือของตัวเองสกปรก

หยุดพูดไผสักครู่หนึ่ง ถึงพูดเสริม"เหลือชีวิตมันเอาอยู่"

เสี่ยวปิงและเด็กๆอยู่ข้างๆ แถมยังเป็นปีใหม่ด้วย เขาไม่อยากโหดร้ายเกินไป

หนานซิงได้ยินคำสั่งนี้ก็โล่งใจลงทันที จากนั้นลากขาของอู๋เทียนป้าไปไกลเลย

อู๋เทียนป้าคิดจะลุกขึ้นมา แต่กลับถูกหยานซิงกระแทกลงไปอีกที หลังจากไปๆมาๆหลายๆรอบ ในที่สุดอู๋เทียนป้าก็หันไปมองคนใช้ที่ติดตามตัวเอง"พวกเจ้าเป็นคนตายหรือไง?รีบมาช่วยข้าที!"

คนใช้ที่ติดตัวของอู๋เทียนป้าได้ยินคำสั่ง ก็คิดจะไปช่วยอู๋เทียนป้า

ในฐานะที่เป็นผู้อารักขาของอู๋เทียนป้า เป็นไปไม่ได้ที่ไม่มีฝีมือการต่อสู้ในตัว แต่หนานซิงไม่ได้หันหน้าไปด้วยซ้ำไป เพียงแค่กระบวนท่าเดียว ผู้อารักขาสองคนก็กระเด็นออกไป

ทุกคนที่ชมดูอยู่รอบข้างล้วนกลืนน้ำลายเข้าไป จากนั้นก็ถอยหลังไปหลายก้าว ครั้งนี้ที่ๆคนพวหลั่วเสี่ยวปิงยืนอยู่นั้นก็กว้างขึ้นกว่าเดิม

ไม่นานอู๋เทียนป้าก็ถูกลากเข้าไปในซอยที่มืดสนิท

ไม่มีใครรู้ว่าในซอยทำอะไรอยู่ แต่ไม่นานก็มีเสียงที่กรี๊ดร้องของอู๋เทียนป้าส่งมา

แต่นางให้ฉีเทียนเห้าแบก ฉีเทียนเห้าก็ไม่ได้ไม่ยินยอมอะไรเลย นี่มันแปลกมาก

แน่นอนว่าฉีเทียนเห้าก็เห็นถึงความสงสัยในสายตาของลั้วเสี่ยวปิง แต่เขาไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น ยิ่งไม่ได้พูดตัวตนของชายหนุ่มให้ลั่วเสี่ยวปิง

เรื่องบางอย่างพูดเร็วก็ไม่ได้ พูดช้าก็ไม่ดี เขาคิดว่ารอครั้งนี้จากไปแล้วกลับมาอีกที ค่อยลองบอกความจริงให้ลั่วเสี่ยวปิง ถ้าถึงเวลานั้นเสี่ยวปิงอยากไปหาคนในครอบครัว เขาค่อยตามไปด้วย

นางไปคนเดียวเขาก็ไว้ใจไม่ได้ เพราะที่เมืองหลวงก็ราวกับเป็นถ้ำเสือ

ไม่นานสองคนก็มาถึงถงเหรินถัง หลังจากชายหนุ่มจัดห้องให้ชายหนุ่มแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงก็จะฝังเข็มให้ชายหนุ่ม

เดิมทีคิดว่ารอพรุ่งนี้มีเวลาค่อยฝังเข็มให้หมออู๋ดู แต่ตอนนี้มีผู้ป่วยรายใหม่ ลั่วเสี่ยวปิงก็เลยให้หมออู๋ชมล่วงหน้า

เนื่องจากอวัยวะภายในของชายหนุ่มได้รับความเสียหาย ถึงแม้น้ำแร่วิญญาณสามารถซ่อมแซมได้ และนางก็มียารักษาด้วย แต่เลือดที่ออกจากอวัยวะภายในเหล่านั้นต้องขับออก มิเช่นนั้นถ้าเลือดอยู่ในช่องท้องเป็นเวลานาน จะทำให้ติดเชื้อได้

ถ้าเป็นแพทย์แผนตะวันตก ผ่าตัดหน้าท้องดูดเลือดออกมาก็พอ แต่ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงเรียนฝังเข็มกับคุณปู่ มีวิธีที่ดีและปลอดภัยกว่า แต่มันซับซ้อนไปหน่อย

ดังนั้น ภายใต้การชมของหมออู๋ ลั่วเสี่ยวปิงก็เริ่มฆ่าเชื้อให้เข็มเงินก่อน จากนั้นแทงสองสามเข็มไปในบริเวณหัวใจของชายหนุ่ม เพื่อปกป้องหัวใจของชายหนุ่มเอาไว้

จากนั้นมือซ้ายและบริเวณท้องของชายหนุ่มเต็มไปด้วยเข็มเงิน ลั่วเสี่ยวปิงเรียกสิ่งเหล่านี้ว่าขบวนเข็มเงิน

รอขบวนเข็มเงินแทงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เข็มเงินเหล่านั้นก็เริ่มสั่นเอง จากนั้นบริเวณที่เข็มเงินอยู่ก็มีเลือดค่อยๆไหลออกมาทีละนิดทีละหน่อย ไม่นานร่างกายของชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยเลือด ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด

หมออู๋เห็นฉากที่อลังการเช่นนี้ ฟื้นสติกลับมาไม่ได้ ในสายตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นกับตาจริงๆ เขาคิดไม่ถึงหรอกว่าฝังเข็มจะอัศจรรย์แบบนี้ด้วย?

ในเวลานี้ อยู่ๆชายหนุ่มก็ลืมตา จากนั้นตามด้วยเสียง'อ๊วก' ก็อาเจียนเลือดออกมา

หมออู๋ตกใจมาก"หมอลั่ว นี่......"