แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 396

“ตระกูลจูของพวกท่านปกปิดเรื่องชั่วร้ายไว้จริงๆ ด้วย” จีเหวินจุนได้ยินข้อสรุปที่มือปราบเฉียนพูดคุยกับคนตระกูลจู

คนตระกูลจูจ้องมองไปที่จีเหวินจุน ในเวลานี้มือปราบเฉียนเพิ่งจะสังเกตเห็นจีเหวินจุนและขมวดคิ้ว

แต่จีเหวินจุนไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย นางชี้ไปที่คุณชายทั้งสามของตระกูลจู และพูดกับมือปราบเฉียนว่า “พวกเขาจับตัวหญิงสาวไปจำนวนไม่น้อย พวกท่านมาได้จังหวะพอดี รีบจับกุมพวกเขา”

ตอนที่เข้ามามือปราบเฉียนก็ได้ยินมาบ้างแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยที่จีเหวินจุนพูดเช่นนี้ แต่......

หลังจากที่เหลือบมองตระกูลจู มือปราบเฉียนก็พูดด้วยท่าทางไม่พอใจว่า “พวกเรามือปราบจัดการเกี่ยวกับคดี หญิงสาวเช่นเจ้าจะเข้ามาแทรกแซงได้อย่างไร?”

ทันทีที่มือปราบเฉียนกล่าวเช่นนี้ จีเหวินจุนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ข้ารู้ว่าพวกท่านมาที่นี่เพื่อจัดการคดี นายท่านใหญ่ของตระกูลจูถูกฟ้องร้องแล้ว แต่พวกท่านไม่ได้ยินหรือว่าประชาชนที่อยู่ข้างนอกมาตามหาบุตรสาว? พวกท่านมาที่นี่เพื่อจับคนคนเดียวหรือจับทั้งกลุ่มก็จับไป คราวนี้จับแล้วก็อย่าให้รอดไปได้”

จีเหวินจุนพูดเสียงดังไม่น้อย และดังพอที่ประชาชนด้านนอกประตูจะได้ยิน

ก่อนหน้านี้มือปราบเฉียนพูดคุยกับคนตระกูลจูด้วยน้ำเสียงที่เบา ดังนั้นประชาชนจึงไม่รู้วัตถุประสงค์ในการมาของมือปราบเฉียนและคนอื่นๆ เมื่อได้ยินที่จีเหวินจุนพูด ประชาชนก็เห็นด้วยในทันที

“นายท่าน แม่นางผู้นี้พูดถูก คนตระกูลจูจับบุตรสาวของพวกเราไป พวกท่านรีบจับกุมเถิด”

“นายท่าน ได้โปรดช่วยบุตรสาวของข้าด้วย นางเพิ่งอายุแค่แปดขวบ.....”

“……”

มือปราบเฉียนรวมทั้งคนตระกูลจูต่างสีหน้าเปลี่ยน มือปราบเฉียนมองไปที่จีเหวินจุนด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก

“แม่นางพูดจาเหลวไหล รู้ผลที่จะตามมาหรือไม่?” มือปราบเฉียนโกรธเคืองเล็กน้อย

หญิงสาวผู้นี้ทำก่อความวุ่นวายเช่นนี้ อาจทำให้เขาต้องออกจากตำแหน่ง

อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่ท่านเจ้าเมืองก็ไม่คิดที่จะทำให้ตระกูลจูขุ่นเคือง หญิงสาวผู้นี้รู้หรือไม่ว่าตนเองกำลังพูดอะไร?

ช่างรนหาที่ตายเสียจริง

“ข้าพูดตามความจริง จะมีผลที่ตามมาได้อย่างไร?” จีเหวินจุนไม่ได้โง่เขลา และดูออกตั้งแต่แรกว่ามือปราบเฉียนผู้นี้ต้องการปกป้องตระกูลจู “ท่านเป็นมือปราบของหยาเหมิน แต่กลับสมรู้ร่วมคิดกับพ่อค้า เบียดบังผลประโยชน์ส่วนร่วมไปเป็นของส่วนตัว?”

ไม่ว่าตระกูลจูจะแข็งแกร่งเพียงใด แท้จริงแล้วก็เป็นเพียงคนทำการค้าที่มีเงินจำนวนหนึ่ง

มือปราบเฉียนเป็นมือปราบในเมืองหลัวมานานแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบกับคนที่ไม่รู้จักแยกแยะชั่วดี แล้วยังกล้าพูดต่อหน้าผู้คนจำนวนมากว่าเขาสมรู้ร่วมคิดกับพ่อค้า เบียดบังผลประโยชน์ส่วนร่วมไปเป็นของส่วนตัว

ภายใต้ความอัปยศอดสู มือปราบเฉียนจึงสั่งลูกน้องมือปราบว่า “ทหาร หญิงผู้นี้บุกเข้ามาในเคหสถานของผู้อื่น ทำร้ายองครักษ์ ขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ จับกุมนางเดี๋ยวนี้”

พวกเขาไม่ได้ตาบอด และตอนที่เข้ามาก็เห็นว่าองครักษ์ของตระกูลจูถูกทำร้าย

ในตอนแรกไม่ได้คิดที่จะสนใจ เพราะคิดว่ามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ ในเมื่อหญิงผู้นี้ช่างไม่รู้จักแยกแยะชั่วดี เช่นนั้นก็ให้นางได้ลิ้มรสว่าการกินข้าวในคุกเป็นอย่างไร

มือปราบเฉียนแสดงอำนาจบารมี คนตระกูลจูยินดีกับความโชคร้ายของผู้อื่น และสมน้ำหน้าจีเหวินจุน

อย่างไรก็ตาม เมื่อมือปราบกำลังจะเข้าใกล้จีเหวินจุน ผู้คุ้มของจีเหวินจุนก็ล้อมนางไว้ในทันที หนึ่งในนั้นตะโกนว่า “บังอาจ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าคุณหนูของบ้านข้าเป็นใคร?”

เมื่อถูกตำหนิด้วยเสียงอันทรงพลังเช่นนี้ มือปราบทั้งหลายก็หยุดชะงักโดยไม่รู้ตัว และมองไปที่มือปราบเฉียน

มือปราบเฉียนสามารถเป็นมือปราบได้ ย่อมไม่ใช่คนโง่เขลาอย่างแน่นอน เมื่อได้ยินที่องครักษ์กล่าว เขาก็เดาว่ามีความเป็นไปได้ว่าจะเจอของแข็ง

แต่เมื่อจ้องมองไปยังใบหน้าที่มีเสน่ห์ของจีเหวินจุน มือปราบเฉียนก็ขมวดคิ้ว

เดินรอบเมืองหลัวมาหลายปี แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใกล้ชิดกับขุนนางคนสำคัญ อย่างน้อยก็คุ้นหูคุ้นตา แต่เขาไม่เคยเห็นหญิงผู้นี้เลย

แต่กันไว้ดีกว่าแก้ มือปราบเฉียนจึงเอ่ยถามจีเหวินจุนว่า “เจ้าเป็นใคร?”

แต่ในใจกำลังคิดว่าหากไม่แสดงตัวตน เช่นนั้นเขาจะไม่เกรงใจเด็ดขาด

จีเหวินจุนรู้ว่ามือปราบเฉียนผู้นี้ไม่ใช่คนดี หากวันนี้ตนเองไม่เปิดเผยตัวตน คงจะไม่สามารถช่วยพี่เสี่ยวลั่วออกไปได้ อีกอย่างก่อนหน้านี้ก็ได้เตรียมที่จะเปิดเผยตัวตนไว้แล้ว ดังนั้นเมื่อมือปราบเฉียนถาม จีเหวินจุนจึงไม่ได้ปิดบัง และใช้สายตาบอกใบ้องครักษ์เมื่อครู่

องครักษ์ทำตามคำแนะนำ และจ้องมองไปที่มือปราบเฉียนอย่างดุดัน “คุณหนูของเราเป็นบุตรสาวของแม่ทัพเวยอู่ พวกเจ้ากล้าดีอย่างไร!”

แม่ทัพเวยอู่?

เมื่อคิดว่าเมื่อครู่ตนเองเกือบจะล่วงเกินคุณหนูของบ้านแม่ทัพเวยอู่ ในใจของมือปราบเฉียนก็หวาดกลัวและคุกเข่าลงตรงนั้น

“เมื่อครู่ข้าน้อยมีตาหามีแววไม่ คุณหนูจีได้โปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วย”

จีเหวินจุนมองไปที่มือปราบเฉียนอย่างเมินเฉย “ไม่ใช่ว่าจะให้อภัยเจ้าไม่ได้”

มือปราบเฉียนเงยหน้าขึ้นไปมองจีเหวินจุนด้วยสายตาที่เฝ้ารอคอยแสงสว่าง และได้ยินจีเหวินจุนกล่าวว่า “เจ้าไปพาพี่สาวข้าออกมา ตระกูลจูของพวกเขาจับตัวพี่สาวข้าไป”

เหตุการณ์ของตระกูลจูเป็นอย่างไร แม้ว่ามือปราบเฉียนจะไม่เห็นด้วยตาของตนเอง แต่ก็รู้ดี

เมื่อได้ยินว่าพี่สาวของจีเหวินจุนถูกจับตัวไป มือปราบเฉียนก็เหงื่อออกเต็มหลัง

หากเกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของคุณหนูจีจริงๆ เช่นนั้นอย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่นายท่านเจ้าเมืองก็รับผิดชอบไม่ไหว

ในเวลานี้มือปราบเฉียนเริ่มโทษตระกูลจูแล้ว

ปกติทำผิดกฎหมายก็ไม่เป็นไร แต่ในตอนนี้แม้แต่คุณหนูของตระกูลขุนนางก็ยังจับตัวมา เกรงว่าคงไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว?

เห็นได้ชัดว่ามือปราบเฉียนกับคนตระกูลจูเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเช่นเดียวกัน

มือปราบเฉียนยังไม่ได้ตอบหน้าที่อัน ‘หนักหนา’ นี้ จีเหวินจุนชี้ไปที่หน้าประตูอีกครั้ง “แล้วก็บุตรสาวของพวกเขาด้วย เจ้าต้องช่วยตามหาบุตรสาวทั้งหมดของพวกเขา”

มือปราบเฉียน “......”

หากตายในที่เกิดเหตุจะทำอย่างไร?

หากบุตรสาวของประชาชนจำนวนมากเข้าไปในตระกูลจูจริงๆ เช่นนั้นคงเป็นไปในทางที่ร้ายมากกว่าดี?

หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผย......

มือปราบเฉียนไม่อยากจะคิดเลย