แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 622

ซ่งฉงปิงหยุดฝีเท้าด้วยจิตสำนึก

ร่างนั้นนางไม่จำผิดหรอก คือฉีเทียนเห้า

ฉีเทียนเห้าที่ใส่หน้ากาก

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด ซ่งฉงปิงไม่ได้เดินหน้าต่อ ยิ่งไม่ได้เข้าไปดูรายละเอียดที่ร้านเครื่องประดับ แต่ยืนรออยู่ที่เดิม

ไม่นาน ฉีเทียนเห้าก็ออกมาแล้ว

ถึงแม้ใส่หน้ากากไว้ แต่ซ่งฉงปิงมองออกได้ทันที

ฉีเทียนเห้าในตอนนี้ ในมือถือกล่องๆหนึ่ง

จากนั้น เดินไปทิศทางตรงข้ามของซ่งฉงปิง

ส่วนทิศทางนั้น เป็นทางไปจวนอ๋องเซ่อเจิ้ง

ซ่งฉงปิงก็เดินไปทางนั้นเหมือนถูกผีอำ

แน่นอนว่า ซ่งฉงปิงตามฉีเทียนเห้าไม่ทัน แต่ไม่ได้หมายความว่านางเข้าไปในจวนอ๋องเซ่อเจิ้งไม่ได้

แถมซ่งฉงปิงยังตั้งใจเดินช้าลงหลายก้าว

หลังจากตอนกลางคืนได้มากับฉีเทียนเห้าหลายครั้งแล้ว คนในจวนอ๋องเซ่อเจิ้งก็จำนางได้หมดแล้ว

ดังนั้น หลังจากซ่งฉงปิงปีนกำแพงเข้าไป องครักษ์ที่อยู่ที่มืดล้วนทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่

ยังไงเจ้านายก็บอกไว้ว่า นั่นเป็นนายหญิง อยากมาเมื่อไหร่ก็มาเมื่อนั้น

เข้าจวนอ๋องไปไม่นาน ซ่งฉงปิงก็เจอผู้ดูแลของจวนอ๋องชื่อฮันจิ้น

ได้ข่าวว่าฮันจิ้นยังเป็นพี่ชายของฮันหลิน

ได้เห็นซ่งฉงปิง ฮันจิ้นแปลกใจมาก"พระชายาขอรับ?"

ซ่งฉงปิงพยักหน้า ถามอย่างไม่ได้ตั้งใจ"เทียนเห้าได้มาหรือเปล่า?"

ฮันจิ้นพยักหน้าแบบซื่อๆ"มาแล้วขอรับ"

แต่มาแค่สักครู่หนึ่ง มาสั่งเรื่องที่เกี่ยวกับแม่นางหลิว แล้วก็ไป

ซ่งฉงปิงพยักหน้า จากนั้นพูดว่า"ข้าไปเยี่ยมคังหวังเฟยหน่อย"

เห็นฮันจิ้นจะตามขึ้นมา ซ่งฉงปิงพูดอย่างราบเรียบ"ข้าไปเองก็พอ"

ฮันจิ้นก้มหน้าลง"ขอรับ"

ซ่งฉงปิงสะบัดหน้าเดินจากไป ไม่เห็นสิ่งผิดปกติเล็กน้อยบนใบหน้าของฮันจิ้น

ถึงแม้หลิวจิ้งเซียนเพียงได้ผ่านการรักษาของซ่งฉงปิงครั้งเดียวเอง แต่ซ่งฉงปิงได้ให้ยาหลิวจิ้งเซียนไว้ แถมล้วนเป็นยาดีด้วย

เพียงเห็นแก่ว่าหลิวจิ้งเซียนเป็นผู้หญิงด้วยกัน แถมยังเป็นผู้หญิงที่ใจดีและน่าสังเวช ซ่งฉงปิงก็จะใช้ยาดีๆรักษานางอยู่แล้ว

มีแต่บาดแผลในร่างกายหายดี บาดแผลในใจของหลิวจิ้งเซียนถึงสามารถดีขึ้น

แต่ซ่งฉงปิงคิดไม่ถึงว่า ตอนที่ตัวเองเข้าไปในเรือนที่หลิวจิ้งเซียนอยู่ กลับได้เห็นหลิวจิ้งเซียนถือกล่องเครื่องประดับอยู่ในมือ

และถ้ามองไม่ผิด กล่องเครื่องประดับกล่องนี้ เป็นกล่องเดียวกันกับกล่องที่ฉีเทียนเห้าถือออกมาจากร้านเครื่องประดับร้านนั้น

อยู่ๆหัวใจก็เหมือนถูกอะไรจับไว้อย่างแน่น

ฉีเทียนเห้าบอกนางว่า ตัวเองไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับหลิวจิ้งเซียน

เพียงแต่ว่าหลิวไท่ฟู่เคยช่วยชีวิตเขา ดังนั้นพอรู้ว่าชีวิตของหลิวจิ้งเซียนประสบอันตราย ถึงได้ช่วยนางด้วย

แต่ถ้าไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ เหตุใดเขาถึงซื้อเครื่องประดับให้นางล่ะ?

และที่อ๋องคังเกิดเหตุในเมื่อคืน ก็เกี่ยวข้องกับเขาด้วยหรือเปล่า?

ใช่แล้ว ทั่วเมืองหลวงนอกจากฉีเทียนเห้าแล้ว ยังมีอีกซักกี่คนที่สามารถลงมือต่ออ๋องคังได้?

ตอนที่อึ้งอยู่ หลิวจิ้งเซียนก็ได้เจอซ่งฉงปิง

"เจียเล่อจวิ้นจู่"

หลิวจิ้งเซียนเดินมาทางซ่งฉงปิงด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นกล่าวคำขอบคุณต่อซ่งฉงปิง"ครั้งนี้จิ้งเซียนต้องขอขอบคุณเจียเล่อจวิ้นจู่เจ้าค่ะ"

ระหว่างที่พูด ยังทำความเคารพต่อซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงฟื้นสติกลับมา มองหลิวจิ้งเซียน

หลิวจิ้งเซียนในตอนนี้สถานะจิตใจใช้ได้อยู่ แต่เหมือนมีเรื่องเป็บไว้ในใจ

สายตาของซ่งฉงปิงมองไปบนมือของหลิวจิ้งเซียน"นี่คือ......"

หลิวจิ้งเซียนเห็นซ่งฉงปิงมองกล่องเครื่องประดับในมือของตัวเอง มือสั่นเล็กน้อย สีหน้าก็ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ

แต่ไม่นาน ก็เหมือนปล่อยวางเล็กน้อย"คนอื่นให้มา"

ซ่งฉงปิงไม่ได้พูดเยอะ

เพราะของบางอย่างยังต้องให้คนไปเข้าใจเอาเอง พูดเยอะจะกลายเป็นภาระ

และจับชีพจรให้หลิวจิ้งเซียนอีก หลังจากยืนยันว่าร่างกายของนางไม่มีปัญหาใหญ่อะไร ซ่งฉงปิงก็ไม่ได้อยู่ต่อ

ซ่งฉงปิงก็ไม่มีอารมณ์ที่จะไปเหรินยี่ถังอีก

นางอยากจะรีบถามฉีเทียนเห้าให้ชัดเจน

เรื่องบางอย่าง ข้อสงสัยบางอย่าง ถ้าไม่ถามให้ชัดเจน ก็จะกลายเป็นปมปัญหา

จะเข้าใจผิดหรือเป็นความจริงก็ล้วนต้องเผชิญหน้า

สรุปคือ ถามให้ชัดเจนถึงสบายใจได้

แต่ซ่งฉงปิงยังเดินไม่ถึงจวนอ๋องอวี้ ทางข้างหน้าก็ถูกคนขวางไว้

คนที่ขวางทางเป็นองครักษ์ที่ไม่คุ้นหน้าสองคน

ซ่งฉงปิงมองพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

"เจียเล่อจวิ้นจู่!"

ถึงแม้องครักษ์สองคนไม่มีสีหน้าใดๆ แต่ก็ยังทำความเคารพต่อซ่งฉงปิงอย่างเคารพ

ซ่งฉงปิงทำหน้าเย็นชา"พวกเจ้ามีเรื่องอะไรมาหาข้า?"

"เจียเล่อจวิ้นจู่ เหนียงเหนียงขอเชิญขอรับ"องครักษ์พูด

เหนียงเหนียง?

ซ่งฉงปิงคิดได้แค่คนเดียว ฮองเฮา

แต่ทำเป็นว่าไม่เข้าใจ"ข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเหนียงเหนียงอะไรเลย เหนียงเหนียงของพวกเจ้าคือใคร?"

องครักษ์"ฮองเฮาเหนียงเหนียง"

อย่างที่คิด

ซ่งฉงปิงลองสอบถาม"หากข้าไม่ไปล่ะ?"

ตอนที่นางออกจากบ้านมีองครักษ์ตามอยู่ แต่ก่อนจะไปจวนอ๋องเซ่อเจิ้งก็ให้พวกเขากลับไปก่อน ตอนนี้ถ้าไม่ไป ก็ต้องใช้ยาพิษ

แต่เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านี้อ๋องคังหาตัวเอง ตอนนี้ฮองเฮาหาตัวเอง ถ้าตัวเองไม่ไป พวกเขาคงไม่ยอมง่ายๆ