แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 74

ที่แท้จางเอ้อหลางเคยช่วยสงเสี่ยวเจียนไล่อันธพาลในตำบลที่ต้องการรังแกนาง ตั้งแต่นั้นมาสงเสี่ยวเจียนก็แอบหลงรักจางเอ้อหลางมาตลอด

ต่อมาสงเสี่ยวเจียนก็สร้างโอกาสหลายต่อหลายครั้งเพื่อพบกับจางเอ้อหลาง แต่น่าเสียดายที่จางเอ้อหลางกับเรื่องแบบนี้อารมณ์ของเขาทื่ออย่างกับท่อนไม้ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยสังเกตเห็นทุกการกระทำที่ลับๆหรือโจ่งแจ้งของสงเสี่ยวเจียนเลย

แม้กระทั่ง ในความคิดของจางเอ้อหลาง สงเสี่ยวเจียนไม่ต่างจากเพื่อนบ้านที่คุ้นเคยคนอื่นๆ เลย

ฐานะทางครอบครัวของจางเอ้อหลางนั้นมั่งคั่งและมีชื่อเสียงในสิบลี้แปดหมู่บ้าน แถมสงเสี่ยวเจียนเองก็เป็นลูกสาวคนเดียวในครอบครัว ได้รับความรักอย่างมาก ดังนั้นที่นางชอบและอยากแต่งงานกับจางเอ้อหลางตระกูลสงเองก็ไม่มีใครคัดค้าน แล้วยังส่งแม่สื่อไปที่ตระกูลจาง อยากให้ตระกูลทั้งสองเกี่ยวดองกัน

อย่างไรก็ตาม สำหรับสงเสี่ยวเจียนแล้ว จางเฉินซื่อกำลังดูถูกนาง

ยังไม่ต้องพูดถึงสงเสี่ยวเจียนที่แต่เล็กจนโตถูกเลี้ยงดูมาอย่างเอาอกเอาใจ ไม่เคยทำงานอะไรเลย แต่ถึงนางจะทำงานได้ ทว่าสงเสี่ยวเจียนที่เติบโตมาอย่างถูกเอาอกเอาใจก็คงยากที่จะหลีกเลี่ยงที่จะถูกตามใจจนเหลิง

จางเฉินซื่อเองก็เจ็บใจจากการไม่ได้เลือกสะใภ้คนแรกให้ดีๆ สะใภ้คนที่สองนี้นางย่อมไม่เลือกส่งเดชเด็ดขาด

ดังนั้น จางเฉินซื่อจึงปฏิเสธการแต่งงานทันที และไม่เคยกล่าวเรื่องนี้กับจางเอ้อหลางเลย นี่จึงเป็นเหตุผลที่จางเฉินซื่อสบถคำหยาบออกมา

สงจางซื่อไม่คิดว่าจางเฉินซื่อจะหน้าไม่อายถึงขนาดนี้ กล้าพูดคำหยาบแบบนั้นออกมาตรงๆ หน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีซีดบ้างเขียวบ้าง สีหน้าของนางดูแย่มาก

แต่ว่าเรื่องการแต่งงานระหว่างชายหญิง พวกเขาที่เป็นฝ่ายหญิงก็ทำเรื่องที่หน้าไม่อายเกินไปจริงๆ ไม่มีทางโต้แย้งได้เลย เพราะพวกเขาก็ทำเรื่องอย่างการบังคับการแต่งงานไม่ได้จริงๆ

เพียงแต่ ลูกสาวตัวเองถูกดูถูก แล้วกลับไปชอบหญิงไม่รู้ศีลธรรมคนหนึ่งไม่ว่าจะอย่างไรในใจของสงจางซื่อก็รู้สึกโกรธมากจริงๆ

นี่ไม่ได้เท่ากับว่าลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจที่เฝ้าเลี้ยงมาอย่างดียังเทียบไม่ได้กับหญิงไม่รู้ศีลธรรมคนหนึ่งหรือ?

เมื่อเห็นลูกสาวของตนเองต้องเสียใจ ความโกรธในใจของสงจางซื่อก็ยิ่งอดไม่ได้ นางถามไปตรงๆว่า “ทำไมกัน เจ้าไม่ยอมรับลูกสาวของข้า หรือเจ้าอยากให้ลั่วเสี่ยวปิงหญิงไม่รู้ศีลธรรมมาเป็นลูกสะใภ้คนที่สองของเจ้าหรือ?”

จางเอ้อหลางตกตะลึงเมื่อได้ยิน

พี่เสี่ยวปิงเป็นภรรยาเขา?

เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย

ชั่วขณะหนึ่ง ใบหน้าของจางเอ้อหลางแดงก่ำ เขาดูเขินอายมาก และไม่กล้าแม้แต่จะมองกลับไปที่ลั่วเสี่ยวปิง

“เจ้า เจ้าพูดเหลวไหลอะไร? ข้าเห็นพี่เสี่ยวปิงเป็นพี่สาวมาตลอด...” จางเอ้อหลางคิดว่ามัันไร้สาระมากจริงๆ ไยจึงลากตัวเองไปเกี่ยวกับพี่เสี่ยวปิงได้?

“เป็นพี่สาว?” สงจางซื่อเหน็บแนม หลังจากนั้นนางก็ชี้ไปทางชาวบ้านในหมู่บ้านต้าซิงที่กำลังดูความครึกครื้น “ถามพวกเขาดูสิว่าพวกเขาเชื่อรึเปล่า?”

จางเอ้อหลางมองดูผู้คนในหมู่บ้านโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขาแต่ละคน... ก็เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ

จางเอ้อหลางตกตะลึง หัวของเขาว่างเปล่า เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ในขณะนั้นเอง สงจางซื่อก็พูดต่อว่า “อย่าคิดว่าพวกเราที่อยู่ในหมู่บ้านสงเจียแล้วจะไม่รู้เรื่อง เรื่องของจางเอ้อหลางกับหญิงไม่รู้ศีลธรรมลั่วเสี่ยวปิงเลื่องลือออกจะครึกโครมตั้งนานแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่แปลกใหม่อะไร พวกเจ้าจะยังหลบๆซ่อนๆให้ได้อะไร?”

“เสี่ยวเจียนลูกสาวข้าทั้งน้ำใจดีมีศีลธรรม ไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าจะไม่เคารพรักตัวเองถึงขนาดนี้ ยังมาถามข้าอีกว่า พวกเจ้าไม่รู้ดีชั่ว เห็นอยู่ชัดๆว่าทำเรื่องไร้ยางอาย แล้วยังเทน้ำสกปรกใส่ลูกสาวของข้าอีก จิตใจโสมมเน่าเฟะจริงๆ

สงจางซื่อรู้ว่าการที่ลูกสาวของนางมาที่นี่ในวันนี้ ย่อมต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงเป็นแน่

ติดไว้

แต่ตอนนั้นที่นางส่งคนมาเอ่ยเรื่องแต่งงานไม่ได้ทำอย่างเอิกเกริก ดังนั้นนางจะไม่ยอมรับก็ได้

ดังนั้นคำพูดของสงจางซื่อ ไม่เพียงแต่เป็นการคืนความบริสุทธิ์ให้ลูกสาวของนาง แต่ยังจะเป็นการแปดความไร้เมตตาคุณธรรมให้จางเอ้อหลางอีก

ทุกคนให้ความสนใจไปที่ตาเฉิน เมื่อได้ยินตาเฉินพูดดังนั้น พวกเขาก็มองไปที่ลั่วเสี่ยวปิงอย่างไม่เชื่อสายตา

“บ้านหลังนี้คงไม่ใช่ของลั่วเสี่ยวปิงกระมัง?”

“เป็นไปได้อย่างไร? นางไปเอาเงินมาจากไหน?”

“แต่ว่าถ้าไม่ใช่อย่างนี้ ตาเฉินจะเรียกนางว่านายจ้างได้อย่างไรกัน”

เมื่อตาเฉินเห็นว่าตัวเองทำเรื่องผิดพลาด สีหน้าของเขาแย่ไปเล็กน้อย สายตาที่เขามองไปที่ลั่วเสี่ยวปิงมีความรู้สึกผิด “ข้า…นี่…”

ตาเฉินอยากอธิบาย เป็นเขาที่ใจร้อนเกินไป

ถึงแม้ว่าเขาจะมีอคติต่อลั่วเสี่ยวปิงมาก่อน ยังไม่ต้องพูดถึงแม่ของต้าจ้วงได้นางมารักษาจนหาย แต่แค่การคลุกคลีกับลั่วเสี่ยวปิงในระยะนี้ก็ทำให้เขาเป็นห่วงเด็กคนนี้จากใจจริง

ลั่วเสี่ยวปิงโบกมือปัดไม่สนใจ

อย่างไรช้าเร็วก็ต้องถูกเปิดเผย จะช้าหรือเร็วก็ไม่ต่างกันมาก

ก่อนหน้านี้ที่นางปิดบัง ก็เพราะอยากหลีกเลี่ยงปัญหายุ่งยากที่ไม่จำเป็น

แต่ตอนนี้นางก็เข้าใจแล้วว่าถึงนางจะไม่ใช่คนสร้างปัญหา แต่ว่าปัญหาก็จะมาหานางถึงที่เอง

สถานการณ์ในตอนนี้ ไยนางะไม่รู้ว่าทำไมสายตาของทุกคนในวันนี้จึงแปลกเช่นนี้? เป็นเมื่อไหร่ไม่รู้ คงมีข่าวลือเรื่องตนกับจางเอ้อหลางมานานแล้วกระมัง?

เฮ้ออ นางอยากรู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนพูดเหลวไหลแบบนั้น