แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 849

วันต่อมา ซ่งฉงปิงหลายคนก็พักอยู่ในเรือนเล็กๆ ปารีย่าไม่ได้มาหาพวกเขา

เดิมทีซ่งฉงปิงอยากจะถามคนใช้ที่รับใช้ในเรือน แต่อาจจะเป็นเพราะว่าคนที่นี่ล้วนกลัวปารีย่ายิ่งนัก ทำให้คนใช้เหล่านี้ไม่ยอมพูดอะไรทั้งสิ้น

หลังจากมองออกสถานการณ์แล้ว ซ่งฉงปิงก็ไม่ได้ถามอีก เพียงพูดว่าสิ่งที่พวกเขากินนั้นนางไม่ค่อยชิน เลยให้เงินแก่คนใช้เหล่านั้น ให้พวกนางไปเอาเนื้อและผักสดมา นางจะทำกับข้าวเอง

เพียงแค่เตรียมอาหารสดเท่านั้นก็จะได้รับเงิน เหล่าคนใช้ล้วนยินดีกัน

ไม่นาน ของล้วนเตรียมให้ซ่งฉงปิงแล้ว

ซ่งฉงปิงเห็นเช่นนี้ ก็กล่าวขอบคุณกับคนใช้เหล่านั้นอย่างเป็นมิตร จากนั้นก็เริ่มทำกับข้าวให้ถวนถวน หยวนหยวนและเยหลิน

ครั้งนี้ ซ่งฉงปิงได้มำบาร์บีคิวแบบจีนและบาร์บีคิวแบบตะวันตกสองแบบ จากนั้นทำกับข้าวอีกหลายอย่าง

ดังนั้นกลิ่นหอมของเนื้อย่างก็แพร่กระจายไปทั่วเรือน คนใช้เหล่านั้นได้ดมก็ล้วนน้ำลายไหล

ซ่งฉงปิงทำเป็นว่าไม่เห็น เพียงพาเด็กๆและเยหลินนั่งกินอยู่บนโต๊ะ

แต่ซ่งฉงปิงยังคงเหลือบตาไปสังเกตสีหน้าของคนใช้เหล่านั้น

เมื่อเห็นพวกเขากลืนน้ำลาย ซ่งฉงปิงก็ยิ้มมุมปาก จากนั้นเริ่มกินอย่างแสนอร่อยกับเด็กๆ

หลายปีนี้ ถึงแม้เขาฟื้นคืนความทรงจำของสมัยปัจจุบันตั้งนานแล้ว แต่เนื่องจากทรัพยากรของหมู่บ้านหินน้อยไป นางเลยไม่เคยได้ทำบาร์บีคิวให้เด็กๆกิน ดังนั้นเด็กๆเลยชอบมาก

ส่วนเยหลิน แน่นอนก็เป็นครั้งแรกที่ได้กินบาร์บีคิวที่แสนอร่อยแบบนี้

เขารู้สึกว่า ถ้าอนาคตตัวเองไปเที่ยวที่อื่น ก็ไม่ได้กินสิ่งเหล่านี้แล้วใช่ไหม?

ความคิดของเยหลินค่อยๆลอยไปไกล

ในที่สุด ผู้ใหญ่สองคนและเด็กสองคนล้วนกินอิ่ม

หยวนหยวนจับหน้าท้องไว้ ยิ้มอย่างอิ่มใจ"ท่านแม่ หยวนหยวนกินอิ่มมากเลยเจ้าค่ะ"

ซ่งฉงปิงมองไปทางถวนถวน"เจ้ากินอิ่มยัง?"

ถวนถวนพยักหน้า"กินอิ่มมาก"

ซ่งฉงปิงเห็นเช่นนี้ ทำเป็นว่าเศร้า"แต่ในห้องครัวยังมีอีกมากมายที่ทำเสร็จ ถ้ากินเหลือจะไม่อร่อยเลย"

ถวนถวนและหยวนหยวนได้ยินเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้วตาม

กับข้าวที่แม่ทำอร่อยมากจริงๆ หากกินไม่หมดก็ช่างเสียดายเหลือเกิน

แต่พวกเขาอิ่มแล้วจริงๆ แม้กระทั่งเส้นเดียวก็กินไม่ลง

ถวนถวน"ท่านแม่ ไม่งั้นเก็บไว้กินคืนนี้ละกัน?"

ถึงแม้จะไม่อร่อย แต่นั่นเป็นสิ่งที่ท่านแม่ทำ

ซ่งฉงปิงส่ายหน้า"คืนนี้แม่จะทำอย่างอื่นให้กิน ถ้ากินบาร์บีคิวอีกกลัวว่าพวกเจ้าจะปวดท้อง"

ถวนถวนได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เวลานี้ซ่งฉงปิงถึงมองไปที่คนใช้เหล่านั้น"พวกเจ้าน่าจะยังไม่กินข้าวใช่ไหม?หากพวกเจ้าอยากกิน เนื้อย่างบนเตาก็เอาไปแบ่งกันเลย"

ระหว่างที่พูด ซ่งฉงปิงก็ไม่รอพวกเขาตอบกลับ จับมือถวนถวนและหยวนหยวนเดินเข้าห้องนอนโดยตลอด

เยหลินไม่ได้นั่งต่อในลานบ้าน แต่กลับเดินเข้าไปในห้องๆหนึ่ง

คนใช้หลายคนมองหน้าเข้าหากัน ไม่มีใครขยับเลย

พวกเขากินเนื้อย่างบ่อยมาก

เพราะที่นี่อย่างอื่นมีไม่มาก แต่มีเนื้อวัวและเนื้อแกะมากมาย

เพียงพวกเขาไม่เคยกินเนื้อย่างที่อร่อยแบบนี้มาก่อน

แค่ดมก็หอมแล้ว

แต่พวกเขาล้วนไม่กล้ากิน

ดังนั้น ในเวลานั้นไม่มีใครกล้าขยับเลย

แต่กลิ่นหอมของเนื้อย่างในอากาศไม่ได้จางหายไป ทำให้ท้องที่ได้กินของเข้าไปแล้วของพวกเขาเริ่มต่อต้านขึ้นมา

"เนื้อย่างหน่อยนึงเท่านั้น น่าจะไม่เป็นไรหรอก"ในที่สุดก็มีคนหนึ่งทนไม่ไหว กระซิบพูด

จริงๆแล้วคนใช้หลายคนล้วนมีความคิดแบบนี้

แต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมา กลัวคนอื่นจะไม่มีความคิดแบบนี้

แต่พอมีคนพูดออกมา พวกเขาก็มีแต่ต้องคล้อยตาม

ซ่งฉงปิงนั่งลง น้ำเสียงใจเย็นมาก

คำพูดของซ่งฉงปิงทำให้ร่างกายของคนใช้หลายคนสั่นอย่างเห็นได้ชัด

เห็นได้ชัดว่า พวกเขามีความกลัวต่อเจ้าเมืองจากใจ

ซ่งฉงปิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่ดีที่นางได้คำตอบที่นางต้องการ

ที่แท้แล้ว เจ้าเมืองของที่นี่ชื่อปารีย่า โหดร้ายกว่าที่นางคาดเดาอีก

เดิมทีปารีย่าเป็นน้องสาวของเจ้าเมืองคนเก่า อายุน้อยกว่าเจ้าเมืองคนเก่าสิบกว่าปี

แต่ปารีย่าก่อกบฏ

ฆ่าเจ้าเมืองคนเก่า

เหตุเป็นเพราะว่า นางไม่อยากอยู่ภายใต้ของพี่ชายตัวเอง

หลังจากฆ่าเจ้าเมืองแล้ว ปารีย่าก็ได้ขึ้นเป็นเจ้าเมืองใหม่ ถึงแม้จัดการเมืองนี้ได้ดี แต่ประชาชนก็เดือดร้อนมาก

เพราะขอแค่เป็นผู้ชายที่หน้าตาดี ล้วนจะถูกปารีย่าแย่งไป

แต่ถ้ามีใครมาขัดใจปารีย่า ล้วนจะถูกฆ่า

และถ้าผู้หญิงที่หน้าตาดีปรากฎตัวต่อหน้าปารีย่า ก็จะถูกฆ่าเช่นกัน

แน่นอนว่า ถ้าตอนที่ปารีย่าอารมณ์ดี ผู้หญิงเหล่านี้ก็จะรอดได้ แต่จะเสียโฉม

ปารีย่า เป็นคนโหดเหี้ยมไร้ความเมตตา ทำแต่เรื่องชั่วๆทั้งนั้น ทุกคนต่างกลัวนาง

ระหว่างที่ฟังซ่งฉงปิงก็รู้สึกว่าการลงโทษของตัวเองที่มีต่อปารีย่าเบาไปหรือเปล่า?

คนอย่างปารีย่า ก็ต้องฆ่าตายโดยตรงเลยสิ

ทีแรกซ่งฉงปิงยังสงบอยู่

แต่พอซ่งฉงปิงถามถึงสามีของเจ้าเมือง และฟังผู้คนอธิบายสามีของปารีย่า ซ่งฉงปิงก็อึ้งไปเลย