“เธอคือ...” ไซม่อนกำลังคิดหาวิธีที่จะแนะนำชารอนให้คุณพ่อของตัวเองรู้จัก
“ท่านประธานแซคคารี่คะ ดูเหมือนว่าคุณจะลืมพาคู่มาด้วยนะคะ” ชารอนซึ่งกำลังถูกห้ามปราบกล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเศร้าใจ
ไซม่อนเลิกคิ้ว 'คู่งั้นรึ?'
“ให้เธอเข้ามาสิ” ดักลาสกล่าว
สายตาที่แข็งทื่อและเฉียบคมของดักลาสเริ่มสำรวจชารอน อันที่จริง ดักลาสไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนปรากฏตัวเคียงข้างลูกชายขอตนมานานหลายปีแล้ว 'หรือว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนพิเศษของลูกชายเรา?'
ชารอนรู้สึกดีใจมากที่เธอได้รับอนุญาตให้เข้าไปในงาน เธอเผยยิ้มและเดินเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับเชิดหน้า
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ผู้อำนวยการแซคคารี่” เธอทักทายดักลาสอย่างสุภาพ ทว่า ดักลาสเพียงแต่จ้องมองชารอนตั้งแต่หัวจรดเท้า นั่นทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
เธอละสายตาจากดักลาสและหันไปสังเกตเห็นว่าไซม่อนกำลังจ้องมาที่ตน หัวใจของชารอนพลันเต้นแรงอย่างรวดเร็ว แต่สุดท้ายแล้ว เธอก็หลบสายตาของไซม่อน เธอไม่กล้าสบตาเขาเลยด้วยซ้ำ
'หรือเขาจะเป็นพวกโรคจิตกันนะ?'
“ไซม่อน เธอเป็นคู่ของลูกงั้นเหรอ?” ดักลาสมองดูลูกชายอย่างสงสัย เพราะไซม่อนค่อนข้างเงียบ
ไซม่อนพลันชำเลืองมองชารอน แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ บรรยากาศอันเงียบสงบในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดทันที
ชารอนพลันรู้สึกได้ว่าหัวใจของตัวเองเริ่มเต้นผิดจังหวะ เธอรู้สึกเสียวซ่าขึ้นมาทันทีที่ถูกไซม่อนจ้องมอง ชารอนเริ่มครุ่นคิดกับตัวเอง 'แล้วถ้าเขาปฏิเสธล่ะ? หรือว่าเราไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรแล้วพุ่งพรวดเข้าไปในโรงแรมเลยดี?'
'ไม่สิ ถ้าเรารีบเข้าไป เราก็จะต้องถูกจับโยนออกมในฐานะคนที่มาเข้ามาสร้างปัญหาแน่'
'ถ้าอย่างนั้น... ทางเลือกเดียวของเราคือต้องอยู่กับไซม่อนเท่านั้น เราต้องเป็นคู่ของเขาเท่านั้น!'
ชารอนรวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปควงแขนไซม่อนทันที เธอเผยยิ้ม “หนูชื่อชารอนคะ และหนูเป็นคู่ของลูกชายคุณท่านในค่ำคืนนี้เอง” หัวใจของชารอนเต้นแรงขึ้น เธอไม่คิดเลยว่าตัวเองจะกล้าพูดอะไรแบบนั้นใส่ดักลาส
ทันทีที่ชารอนพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาที่ดำสนิทของไซม่อน อันที่จริง เธอรู้สึกผิดไม่น้อย
ชารอนรู้สึกไม่มั่นใจ นอกจากนี้ หากท้ายที่สุดแล้วเธอถูกไซม่อนผลักไสไล่ส่ง ความอับอายจะไม่ใช่แค่สิ่งเดียวที่เธอจะได้รับ
ไซม่อนหรี่ตาลงราวกับกำลังถูกชารอนกระตุ้นต่อมความสนใจ หลังจากนั้น ชารอนก็จ้องไปยังใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเผยยิ้มแป้นออกมา 'เธอกำลังทำอะไรอยู่กันนะ?'
ในตอนนั้นเอง โฮเวิร์ดก็ออกมาต้อนรับผู้มาเยือน โฮเวิร์ดรีบตรงดิ่งมาทันที
“ในที่สุด คุณปู่ก็มาถึงแล้ว” โฮเวิร์ดพลันกล่าวคำพูดและมองไปยังคุณปู่และคุณลุงพร้อม ๆ กัน แต่ทว่า ทันใดนั้นเอง โฮเวิร์ดก็พลันสังเกตเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างลุงไซม่อน... เธอคือชารอน ยีนส์!
โฮเวิร์ดพลันหรี่ตาลง 'ชารอนงั้นรึ?'
โฮเวิร์ดจ้องไปยังมือของชารอนที่กำลังควงแขนลุงไซม่อนอยู่ 'เธอล่อลวงลุงของเราสำเร็จตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?'
“คุณลุงครับ เธอมาทำอะไรที่นี่กัน?” โฮเวิร์ดเหลือบมองชารอนอย่างเย็นชา
ดักลาสพูดขึ้นด้วยความสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกัน? หลานรู้จักคู่ครองของลุงไซม่อนด้วยงั้นรึ?”
"คู่ครอง?" โฮเวิร์ดพูดขึ้น 'ทำไมลุงถึงยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นคู่ครองด้วยล่ะ?'
'ชารอน! ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้! เธอต้องกำลังหลอกลุงของเราอยู่แน่!'
“สวัสดีค่ะคุณโฮเวิร์ด พอดีฉันได้ยินมาว่างานเลี้ยงคืนนี้เป็นการเฉลิมฉลองวันครบรอบแต่งงานของคุณ ฉันเลยมาแสดงความยินดีกับคุณด้วยน่ะค่ะ” ชารอนเผยยิ้มซึ่งแฝงไปด้วยดวงตาเป็นประกายสุดเย็นชา
ในเสี้ยววินาทีนั้น ชารอนคิดว่าไซม่อนต้องจับพิรุธได้แน่ แต่ทว่า โชคดีที่ชารอนยังสามารถควบคุมตัวเองได้อยู่
ชารอนระงับความรู้สึกผิดในตัวและเผยยิ้มให้กับไซม่อน "ก็มีแค่นั้นแหละค่ะ"
ไซม่อนจ้องมองมาที่ชารอนและตอบกลับอย่างไม่ได้รีบเร่งอะไรนัก “ถ้าอย่างนั้น ผมก็หวังว่าคุณจะเป็นคู่ที่ดีที่สุดของผมในคืนนี้นะ”
“แน่นอนค่ะ” ชารอนตอบกลับทันที
ดวงตาของไซม่อนเริ่มเปล่งประกายด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ไซม่อนรู้ว่าเธอกำลังโกหก แต่เขาเองก็อยากรู้ไม่น้อยว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่
ด้วยเหตุนั้น ไซม่อนจึงอนุญาตให้เธอจับมือควงแขน ไม่นานนัก ทั้งสองก็เดินเข้าไปในโรงแรม
ชารอนถอนหายใจอย่างโล่งอก 'ไม่ว่าเขาจะคิดอะไร อย่างน้อย เราก็เข้ามาได้แล้ว'
ห้องจัดเลี้ยงถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แขกผู้ชนชั้นสูงหลายคนต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสอง
“ช้าลงหน่อยสิ พ่อ” ฟิโอน่า ไลโอเนลพลันกล่าวคำพูดกับดักลาสในระหว่างที่เธอเดินตรงเข้ามา
หลังจากนั้น เธอก็มองไปยังลูกชาย "โฮเวิร์ด ลูกควรไปดูแซลลี่สักหน่อยนะ ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้อง เธอต้องการใครสักคนคอยอยู่เคียงข้างแหละ"
"คุณปู่คะ" แซลลี่ปรากฏตัวขึ้น เธอสวมชุดที่เต็มไปด้วยสง่าราศีซึ่งเปล่งรัศมีของขุนนางชนชั้นสูงออกมา
“คุณลุงก็มาด้วยเหรอคะ?” แซลลี่สังเกตเห็นชายหนุ่มรูปงามเดินตามมาจากด้านหลัง
แต่ทว่า ทันทีที่แซลลี่เห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างไซม่อน อยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็จางลงในทันที 'นั่นมัน...ชารอน ยีนส์งั้นเหรอ?!'
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO