ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 203

ถึงแม้ว่าชารอนจะหายใจไม่ค่อยเป็นจังหวะ แต่เธอก็รีบหยิบสมุนไพรขึ้นมาและไปนั่งข้างไซม่อน “มันกัดคุณรึเปล่า?” ทันใดนั้น เธอก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

ใบหน้าของไซม่อนดูซีดกว่าเมื่อก่อน ชารอนจึงอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล

เมื่อไซม่อนเห็นว่าชารอนวิตกกังวลขนาดไหน บางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาของไซม่อน เขาแสร้งทำเป็นอ่อนแอ หลังจากนั้น ไซม่อนพลันกล่าวคำพูดออกมา “ผม... ถูกกัด”

ชารอนตื่นตระหนกทันทีและรีบไปตรวจดู “คุณถูกกัดตรงไหน? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะดูดพิษออกให้เอง!"

ทันทีที่ชารอนได้ยินว่าไซม่อนถูกกัด เธอก็รู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย เพราะถ้ามันเป็นงูมีพิษ พวกเขาจะไม่เสียเวลาไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว

ในระหว่างที่ชารอนดึงขากางเกงของไซม่อนขึ้นเพื่อตรวจดูบาดแผล ไซม่อนก็คว้าข้อมือชารอนและหยุดเธอเอาไว้

ชารอนจดจ่ออยู่กับสิ่งตนเองทำ “อย่ามายุ่ง! อยากตายเหรอ?”

สายตาของไซม่อนจ้องมองไปยังชารอนอย่างลึกซึ้ง เขาถึงกับเผยยิ้มออกมา “อันที่จริง ผมไม่ได้ถูกกัดหรอก”

ชารอนเงียบไปชั่วครู่ เธอสังเกตเห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของไซม่อน ทันใดนั้น ชารอนก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเขากำลังแกล้งเธออยู่ เขาไม่ได้ถูกงูกัดสักหน่อย!

ไอ้คนบ้า! เขาสนุกกับการแกล้งเธอมากใช่ไหม?!

ชารอนสะบัดมือออกอย่างโกรธจัด ในเวลาแบบนั้น ไซม่อนยังมีอารมณ์มาแกล้งเธอได้อย่างไร? บางที เขาอาจจะไม่เจ็บมากขนาดนั้นก็ได้

“ทำไมคุณต้องแกล้งฉันด้วยล่ะ? คุณอยากให้ฉันหัวใจวายตายตรงนี้รึไง?

ไซม่อนมองดูชารอนอย่างตั้งใจ รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น ดวงตาของไซม่อนเป็นประกาย “คุณกลัวว่าผมจะตายใช่ไหม? ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นห่วงผมมากเลยนะ”

“เป็นห่วง? ไม่มีทาง! คุณคิดเข้าข้างตัวเองมากไปหน่อยแล้วแหละ” ชารอนโต้กลับด้วยความโมโห หลังจากนั้น เธอก็หันกลับมาและใช้หินบดสมุนไพร

"คุณโกหก คุณร้องไห้ก็เพราะผม” ไซม่อนปฏิเสธที่จะเชื่อคำพูดของชารอน

ชารอนเริ่มหงุดหงิด “แล้วฉันจะโกหกทำไม? ทำไมฉันถึงต้องเป็นห่วงและรู้สึกผูกพันกับคุณด้วย? ฉันจะร้องไห้เพื่อคุณไปทำไม? ในเมื่ออีกไม่นาน คุณก็จะต้องแต่งงานกับรีเบคก้าอยู่แล้วนิ? ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำลายครอบครัวในอนาคตของคุณด้วย!" เธอเริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมาทันใด

ไซม่อนขมวดคิ้ว “ใครบอกคุณกันว่าผมจะแต่งงานกับรีเบคก้า?”

“อย่าโกหกฉันเลยดีกว่า เพราะคุณยัง... ยังหลับนอนกับเธอเลย! คุณพ่อของคุณคงสนับสนุนพวกคุณสองคนสินะ ที่เหลือก็คงขึ้นกับฤกษ์งามยามดีแล้วใช่ไหมล่ะ?" ทันทีที่ชารอนนึกถึงรูปภาพที่รีเบคก้าส่งมาให้ เธอก็รู้สึกเจ็บปวดและเกิดความโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

ไซม่อนเริ่มสับสนมากขึ้นกว่าเดิม “ผมไปหลับนอนกับรีเบคก้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” ดูเหมือนว่าไซม่อนจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ชารอนจ้องมองมาที่ไซม่อน เขายังกล้าที่จะโกหกอีกเหรอ?!

ถ้าชารอนไม่ได้ลบภาพนั้นออกไป เธอก็คงโชว์ให้ไซม่อนดูไปแล้วแหละ!