ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 217

"คุณเพเนโลเป้ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ” แต่ท้ายที่สุดแล้ว ชารอนก็กลับมาสุภาพเช่นเดิม

ทันทีที่เห็นเพเนโลเป้เดินจากไป ชารอนพลันกัดริมฝีปาก ดังคำกล่าวที่ว่าเราไม่สามารถหยาบคายกับคนสุภาพได้ ดูเหมือนมันจะเป็นความจริง ถึงกระนั้น ชารอนก็ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับเพเนโลเป้ในตอนนี้

ด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้า ชารอนหันศีรษะกลับมาและพบว่าดวงตาสีเข้มของไซม่อนจ้องมาที่เธอ ทันใดนั้น หัวใจของชารอนก็เต้นผิดจังหวะ

“มองฉันทำไมกัน? มีอะไรติดหน้าฉันงั้นเหรอ?” ชารอนสัมผัสใบหน้าของตัวเอง

“ทำไม จู่ ๆ คุณก็จำได้เฉยเลยว่าตัวเองเป็นภรรยาของผมล่ะ?" ไซม่อนกล่าวคำพูดออกมาอย่างเย็นชา เธอไม่ลืมสถานภาพของตัวเองหลังจากแอบเล่นชู้กับยูจีนงั้นหรือ?

ชารอนไม่สามารถรู้ได้เลยว่าไซม่อนกำลังจริงจังอยู่หรือไม่ ถึงอย่างไร ในตอนนี้ ไซม่อนกำลังเข้าใจเธอผิดอยู่

"ฉันขอโทษ" ทว่า ชารอนกลับกล่าวขอโทษไซม่อนอย่างจริงใจ

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ไซม่อนก็พลันตกตะลึง เขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าอย่างจดจ่อ ทำไมจู่ ๆ เธอถึงขอโทษล่ะ?

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ อันที่จริง ชารอนมีหลายเรื่องที่ต้องการจะบอกไซม่อน แต่ทว่า แฟรงกี้ยังคงยืนรอรายงานบางอย่างกับไซม่อนอยู่ ดังนั้น ชารอนจึงกล่าวคำพูดออกมา “คุณเคลียร์เรื่องงานกับแฟรงกี้ไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันทีหลัง"

ดูเหมือนว่าแฟรงกี้จะต้องการยืนอยู่เฉย ๆ และรอฟังว่าชารอนจะพูดอะไรออกมา ถึงอย่างไร ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียโอกาสนั้นไปแล้ว

“แฟรงกี้ นายออกไปรอข้างนอกก่อน” แต่ทว่า ไซม่อนเลือกที่จะคุยกับชารอนก่อน

แฟรงกี้เม้มริมฝีปาก ตามที่คาดไว้ เขามักจะเป็นเหมือนคนนอกอยู่เสมอ แต่ถึงอย่างไร เขาก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง แฟรงกี้พลันเผยยิ้มและกล่าวคำพูดออกมา “ได้ครับท่านประธาน ถ้าท่านสะดวกแล้ว เรียกผมได้เลยนะครับ เดี๋ยวผมจะออกไปรอข้างนอก"

หลังจากที่แฟรงกี้เดินออกจากห้องไป เขาก็ปิดประตูให้ทั้งสองคน

ในตอนนี้ ทั้งห้องเหลือเพียงแค่สองคน ไซม่อนมองมายังชารอนและเลิกคิ้วขึ้น "มาคุยเรื่องของเรากันเถอะ"

ชารอนเหลือบมองไปยังชายผู้อดทน ในตอนนี้ เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ในตอนนี้ ถ้าชารอนไม่เรียกไซม่อนว่าสามีที่รัก เขาก็คงจะไม่ยอมดื่มน้ำแน่ แถมเธอยังบังคับเขาไม่ได้ด้วย!

ชารอนบีบแก้วน้ำและกัดริมฝีปากของตัวเอง ก็ได้ เธอติดหนี้ชีวิตไซม่อนอยู่ ไซม่อนได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ก็เพราะพุ่งตัวเข้ามาปกป้องชารอนเอาไว้ ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงต้องทำตามความปรารถนาของไซม่อนและทำให้เขามีความสุขก่อน

ไม่นานนัก เธอพลันกระแอมและเผยยิ้ม “คุณสามีที่รัก ดื่มน้ำหน่อยนะคะ”

ทันทีที่ไซม่อนได้ยินชารอนพูดเช่นนั้น บางสิ่งในใจของเขาก็เต้นแรงไม่หยุด เขาจับจ้องไปที่ชารอน แม้ไซม่อนจะรู้ว่าชารอนแค่แสร้งทำเป็นเชื่อฟัง แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหว

สำหรับคราวนี้ เขาอ้าปากและดื่มน้ำแก้วที่ชารอนถือเอาไว้ นอกจากนี้ ไซม่อนยังจ้องมองชารอนอยู่ตลอดเวลาเลยด้วย

ชารอนรู้สึกอึดอัดไม่น้อยทันทีที่ถูกจ้องมองเช่นนั้น ทันทีที่ไซม่อนดื่มน้ำเสร็จ เธอก็รีบวางแก้วไว้เพราะกลัวว่าไซม่อนจะขออย่างอื่นแทน

แต่ทว่า ไซม่อนไม่ได้พูดอะไรออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะรอให้ชารอนเป็นคนพูดออกมาก่อน