ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 287

แต่ทว่า ไซม่อนจะไม่ตกหลุมพรางของลูกชายแน่ ไซม่อนออกตัวปฏิเสธคำขอของลูกชายอย่างตรงไปตรงมา "ไม่"

“พ่อใจร้ายมาก!” คนตัวเล็กผลักไซม่อนออกไป

“แค่เจ้ายูจีนยังไม่พอเหรอ? ลูกอยากเข้าไปเป็นก้างขวางคอสองคนนั้นมากเหรอ?" ไซม่อนไม่สนใจเลยว่าเซบาสเตียนจะรู้สึกโกรธเคืองรึเปล่า

เซบาสเตียนกลอกตาใส่ไซม่อน จากนั้น จึงชำเลืองมองไซม่อน ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

"ผมเข้าใจแล้ว พ่อไม่มีความสุขที่เห็นผู้ชายอีกคนอยู่ข้าง ๆ แม่ใช่ไหม?”

ดวงตาของไซม่อนและลูกชายสบกัน ดวงตาคู่โตกำลังจ้องไปที่ดวงตาคู่เล็ก ๆ

ไซม่อนหรี่ตาลงเล็กน้อย “ลูกเป็นคนเรียกเจ้ายูจีนมาเข้าร่วมกิจกรรมเองไม่ใช่เหรอ?" เขาไม่ได้ให้คำตอบตรง ๆ กับลูกชาย

“ก็ผม... ผมกังวลว่าพ่อจะไม่ว่างน่ะสิ” เด็กน้อยหัวเราะแห้ง ๆ ออกมา

เซบาสเตียนกล่าวคำพูดออกมาราวกับว่าเขาเห็นอกเห็นใจไซม่อน แต่ทว่า อันที่จริง เขาก็เป็นแค่เด็กน้อยสองหน้าเท่านั้น

ไซม่อนขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม “ก็ดี งั้นคืนนี้ลูกห้ามกินมีทโลฟ”

สีหน้าของเด็กน้อยเปลี่ยนไปทันที "ทำไมล่ะครับ?"

ไซม่อนใจร้ายมาก! เพราะอาหารโปรดของเซบาสเตียนคือมีทโลฟ!

“เนื้อสัตว์มันแพง พ่อให้ลูกกินทุกวันไม่ได้หรอกนะ"

เซบาสเตียนเอาแขนพาดหน้าอก เขาโกรธมาก “ผมไม่สน ผมอยากกินมีทโลฟ! ผมอยากกิน! ถ้าพ่อไม่ให้ ผมจะไปขอคุณลุงยูจีนทำอะไรดี ๆ ให้กินก็ได้!"

มันคงจะดีถ้าเซบาสเตียนไม่พูดแบบนี้ออกมา แต่ทว่า เมื่อเด็กน้อยพูดถึงยูจีน สีหน้าของไซม่อนพลันมืดลง

ไซม่อนจ้องไปที่ลูกชายจอมตะกละ ดูเหมือนว่ายูจีนจะชนะใจเซบาสเตียนได้ด้วยอาหารขยะ

“งดมีทโลฟเป็นเวลาหนึ่งเดือน”

ถึงอย่างไร หลังจากครุ่นคิดแล้ว มันก็จะเหลือเพียงแค่สามบริษัทเท่านั้น รวมถึงบริษัทพรอสเพอร์ด้วย หลังจากที่บริษัทอื่นได้ยินว่าบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นของไซม่อนกำลังแย่งชิงโครงการนี้อยู่ พวกเขาจึงตัดสินใจถอยห่างออกไปเพราะไม่กล้าสู้กับพวกแซคคารี่

ส่วนอีกบริษัทที่มากศักยภาพก็ยอมสู้ด้วยเช่นกัน

ถึงอย่างไร ทุกคนเพียงแค่จับจ้องกับการต่อสู้ทางธุรกิจของพวกแซคคารี่และพวกนิวตันเท่านั้น

ในฐานะผู้ออกแบบหลักของบริษัทพรอสเพอร์ ชารอนรู้สึกเครียดมากทันใด

ยูจีนอนุญาตให้เธอตั้งทีมขึ้นมาได้และพวกเขาจะรับผิดชอบในการออกแบบโครงการนี้

ย้อนกลับไปในตอนนั้น ชารอนได้นัดหมายกับผู้รับผิดชอบรีสอร์ทแล้ว ผู้จัดการเฮย์ส นอกจากนี้ ชารอนก็จะพาทีมของเธอไปพักที่รีสอร์ทประมาณหนึ่งหรือสองวัน เธอต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้

ทันทีที่รถจอดอยู่หน้าทางเข้ารีสอร์ท ผู้จัดการเฮย์สเข้ามาต้อนรับทุกคน “ยินดีต้อนรับครับ ยินดีต้อนรับ”

“ขอบคุณที่มาต้อนรับนะคะ” ชารอนจับมือผู้จัดการเฮย์สทันใด