ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 288

“ทำตัวตามสบายเลยนะครับ สถานที่แห่งนี้เดิมทีเป็นพื้นที่สำหรับนักท่องเที่ยว เพราะฉะนั้น พวกคุณสามารถทำงานและสนุกไปด้วยได้เลย”

“ถ้าอย่างนั้น ในอีกสองวันข้างหน้า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เสื้อผ้า ที่พัก และการเดินทาง ฉันต้องฝากพวกคุณด้วยนะคะ” ชารอนเผยยิ้มและกล่าว เธอยังคงสุภาพเช่นเดิม

"สบายมากครับ เดี๋ยวจะมีอีกทีมตามมาทีหลัง ยิ่งคนมาอยู่เยอะ ก็ยิ่งสนุกแหละครับ"

ชารอนอดสงสัยไม่ได้จนถามขึ้น “จะมีนักท่องเที่ยวอีกกลุ่มมาที่นี่ด้วยเหรอคะ?”

“พวกเขาไม่ใช่นักท่องเที่ยวหรอกครับ แต่พวกเขาคือ...” ผู้จัดการเฮย์สอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา ทันใดนั้น รถบัสคันหนึ่งพลันมาถึง

“ดูนั่นสิ พวกเขามากันแล้ว” ผู้จัดการเฮย์สกล่าวคำพูดกับชารอนและทักทายคนกลุ่มใหม่ด้วยรอยยิ้ม

ชารอนอดไม่ได้ที่จะมองดูอย่างสงสัย ถ้าพวกเขาไม่ใช่นักท่องเที่ยว แล้วพวกเขาเป็นใครกันล่ะ? คนจากบริษัทคู่แข่งอื่นงั้นหรือ?

หลังจากนั้น ชารอนพลันสังเกตเห็นโฮเวิร์ดก้าวลงจากรถบัส

ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่กันล่ะ? นอกจากนี้ โฮเวิร์ดยังนำทีมเล็ก ๆ ประมาณเจ็ดถึงแปดคนมาด้วย พวกเขาอยู่ในชุดสูทและรองเท้าหนัง

เมื่อมองดูจากป้ายชื่อบริษัทแล้ว ชารอนจำได้ว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นพนักงานจากบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่น

โฮเวิร์ดปรากฏตัวพร้อมกับคนพวกนั้น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพื่อเยี่ยมชมรีสอร์ทเหมือนกับเธอ

ดวงซวยอะไรแบบนี้นะ! ชารอนมาเยี่ยมชมสถานที่พร้อมกับคู่แข่งของเธอเอง แค่นึกว่าพวกชารอนจะต้องเจอกับพวกโฮเวิร์ด มันก็ทำให้ชารอนรู้สึกน่าอายแล้ว

โฮเวิร์ดก็สังเกตเห็นชารอนหลังจากลงรถ โฮเวิร์ดเหลือบมองชารอนอย่างเย็นชาโดยไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมากนักก่อนที่จะพาทีมไปยังรีสอร์ท

เนื่องจากฟิโอน่าถูกไล่ออกจากตระกูลแซคคารี่แล้ว โฮเวิร์ดจึงเปลี่ยนไปมาก เขากลายเป็นคนไม่พูดไม่จาไปเลย ใบหน้าของโฮเวิร์ดไม่มีแม้แต่รอยยิ้มด้วยซ้ำ นอกจากนั้น โฮเวิร์ดก็ไม่อยากจะมีปัญหาอะไรกับชารอนเช่นกัน

อันที่จริง ชารอนก็น่าจะเข้าใจดี หลังจากที่พวกเขารู้ว่าแม่ของโฮเวิร์ดฆ่าพ่อของเขา มันก็ไม่มีใครสามารถหัวเราะได้อีกต่อไป

นอกจากนั้น ผู้จัดการเฮย์สก็ได้จัดอาหารเย็นให้เรียบร้อยแล้ว ชารอนไม่แน่ใจว่าเขาตั้งใจหรือไม่รู้จริง ๆ ว่าทั้งสองทีมกำลังแข่งขันกันอยู่ เพราะผู้จัดการเฮย์สจัดให้ทั้งสองฝ่ายรับประทานอาหารในห้องโถงเดียวกัน

มีโต๊ะกลมขนาดใหญ่สองโต๊ะอยู่ภายในห้องโถง ทั้งสองฝ่ายต่างนั่งที่โต๊ะของตัวเอง แต่ทว่า บรรยากาศก็ยังแปลก ๆ อยู่นิดหน่อยในระหว่างที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ในห้องเดียวกัน

ดูเหมือนผู้จัดการเฮย์สจะไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกติเลย เขายังคงเผยยิ้มออกมาและพูดกับทุกคน “อาหารในคืนนี้ปรุงโดยแม่ครัวฝีมือดีโดยเฉพาะ ล้วนเป็นอาหารชั้นเลิศอันโอชะ ปลาของเรามาจากบนเทือกเขาสูง มันเป็นปลาที่มีความสดมาก ผมหวังว่าทุกท่านจะชอบนะครับ หลังจากอิ่มแล้ว พวกคุณก็สามารถไปแช่น้ำพุร้อนได้ด้วยนะครับ”

“ผู้จัดการเฮย์สคะ ขอบคุณมากเลยนะคะ” ชารอนยืนขึ้นและเทไวน์หนึ่งแก้ว “แก้วนี้ ดื่มให้คุณเลยค่ะ”

แม้ว่าชารอนจะไม่ชอบที่ผู้จัดการเฮย์สจัดให้เธอนั่งรับประทานอาหารร่วมกับโฮเวิร์ด แต่เขาก็ยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่อยู่ นอกจากนี้ ชารอนยังต้องการความช่วยเหลือจากเขาหลาย ๆ อย่างอีกด้วย

ผู้จัดการเฮย์สหัวเราะและดื่มไวน์กับชารอน หลังจากนั้น เขาก็ทำเช่นเดียวกันกับโฮเวิร์ด

เมื่อชารอนนั่งลง เธออดไม่ได้ที่จะมองไปทางโฮเวิร์ด ในตอนนี้ ทั้งสองกลับกลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้ามากขึ้นไปอีก