ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 300

หลังจากที่ยูจีนพูดคำว่า 'ชารอนคือคนของผม' บรรยากาศรอบตัวพวกเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ในตอนแรก ซัมเมอร์ตั้งใจจะจ้างชารอน แต่ทว่า หลังจากนั้น เธอจึงชำเลืองมองดูทั้งคู่ในมุมที่ต่างไปจากเดิม ไม่นานนัก คุณหนูผู้สูงศักดิ์ก็หัวเราะออกมา “อ่า คุณยีนส์และประธานยูจีนก็ดูเข้ากันได้ดีเหมือนกันนะคะ ถึงแม้ว่าฉันจะเสนอเงินให้สูงแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าฉันคงจะจ้างเธอไม่ได้แล้วแหละ” เธอกล่าว

ชารอนจ้องมองยูจีนโดยไม่พูดอะไรออกมา ทำไมยูจีนต้องพูดแบบนั้นออกมาต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ล่ะ? ในอนาคต เธอจะกลับไปเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงานในที่ทำงานได้อย่างไร?

ชารอนขมวดคิ้วทันทีที่เห็นสายตายูจีนและไซม่อน ยูจีนคงไม่อยากทำให้ไซม่อนหัวร้อนในเวลาแบบนี้หรอกใช่ไหม?

ชารอนเหลือบมองไซม่อนตามสัญชาตญาณ ทันใดนั้น ชารอนพลันสัมผัสได้กับความมืดมิดและเยือกเย็นของเขา ชารอนแทบตัวสั่นเทาเลยด้วยซ้ำ

เธอไม่ได้พูดอะไรออกไปเสียหน่อย ทำไมเขาถึงจ้องมองมาราวกับเธอเป็นศัตรูด้วยล่ะ?

“เราไปกันเถอะ” ไซม่อนบอกกับซัมเมอร์ เขาจากไปด้วยสีหน้าแข็งทื่อและนิ่งเฉย

ก่อนที่ซัมเมอร์จะเดินจากไป เธอก็พยายามเกลี้ยกล่อมชารอนอีกครั้ง “คุณยีนส์คะ ถ้าคุณเลิกกับท่านประธานยูจีนหรือเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ บริษัทของฉันก็ยินดีต้อนรับคุณทุกเมื่อเลยนะคะ” เธอกล่าว

หลังจากพูดจบ เธอก็เดินตามไซม่อนไปพร้อมกับเอื้อมมือไปคล้องแขนของเขา

ชารอนจ้องมองแผ่นหลังของทั้งสอง เงาของทั้งสองดูเหมือนเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบ ถึงกระนั้น ซัมเมอร์ก็ดูจะเป็นคนพูดไม่ค่อยคิดเหมือนกัน คำพูดเมื่อครู่ของเธอกำลังจะบอกนัยรึเปล่าว่าเธออยากให้ชารอนและยูจีนเลิกรากัน?

ถ้าชารอนออกเดตกับยูจีนจริง ๆ เธอคงโกรธไปแล้ว อันที่จริง ชารอนไม่คิดที่จะเข้าร่วมบริษัทของคุณหนูคนนี้เลยด้วยซ้ำ

ถึงอย่างไร เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่อายุน้อยที่สุดในตระกูลกาเบรียล เธอคงไม่กลัวที่จะทำให้คนอื่นรู้สึกขุ่นเคือง

นั่นทำให้ชารอนนึกถึงไซม่อนเช่นกัน...

หลังจากการถอนตัวของบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นและปัญหาของแบบร่างจากบริษัทพาราเมาท์ บริษัทพรอสเพอร์จึงเป็นเพียงผู้แข่งขันรายเดียวที่เหลืออยู่จากทั้งสามบริษัท คณะกรรมการมีมติเป็นเอกฉันท์และอนุมัติให้แบบร่างของชารอนชนะ ดังนั้น บริษัทพรอสเพอร์จึงเป็นผู้ชนะไปในที่สุด

นั่นหมายความว่าโครงการพัฒนารีสอร์ทแห่งนี้ตกเป็นของพรอสเพอร์ กรุ๊ปโดยสมบูรณ์

ถึงกระนั้น มันก็น่าแปลกที่ชารอนไม่ค่อยพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้เท่าไหร่นัก เธอรู้สึกเสียใจ ชารอนรู้สึกว่าตัวเองได้รับชัยชนะจากการเก็งกำไรง่ายเกินไป

ระหว่างที่ยูจีนกำลังไปส่งชารอนกลับบ้าน เธอก็รู้สึกมึนหัวนิดหน่อย แต่ถึงอย่างไร ชารอนก็ยังคงมีสติอยู่

รถจอดอยู่ใต้คอนโดของชารอน ยูจีนช่วยชารอนลงจากรถแล้วถามขึ้น “คุณโอเครึเปล่า? ขึ้นไปข้างบนเองได้ใช่ไหม?”

"ไม่มีปัญหา ฉันไหว คุณกลับไปได้แล้วแหละค่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง” ชารอนกล่าวคำพูดพร้อมกับผลักเขาออกไป ชารอนไม่อยากให้ยูจีนดูแลเธออีกต่อไปแล้ว

เพื่อนร่วมงานทุกคนคิดว่าชารอนเป็นแฟนของยูจีนไปแล้วในงานเลี้ยงฉลอง ไม่ว่าชารอนจะพยายามอธิบายอย่างไร มันก็ไม่มีใครเชื่อเธอเลย พวกเขาเกือบจะเรียกชารอนว่าคุณนายนิวตันแล้วด้วย

ในทางกลับกัน ยูจีนเองก็ไม่อยากอธิบายอะไรให้มากความเช่นกัน เขาอนุญาตให้ทุกคนพูดและถามได้อย่างเต็มที่

“งั้นก็ระวังตัวด้วย เข้าใจไหม?”

“ได้เลยค่ะ คุณกลับไปได้แล้วแหละ" ชารอนบอกลายูจีน หลังจากนั้น ชารอนก็ก้มกราบยูจีนประหนึ่งสาวใช้ในวังกำลังคำนับเจ้านายของตน