ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 319

สีหน้าของไซม่อนเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า มีบางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาของเขาชั่วครู่ ท่าทีของไซม่อนเย็นชาขึ้นไปอีก เขาแสดงออกถึงความแน่วแน่ที่ไม่สั่นคลอน “พ่อจากไปแล้ว พี่อย่าหยิบยกประเด็นเรื่องนี้มาพูดเลยดีกว่า เดี๋ยวผมจะรับผิดชอบผลที่ตามมาคนเดียวเอง"

"ว่ายังไงนะ?!" เพเนโลเป้โกรธมากจนชี้นิ้วไปทางชารอน “ผู้หญิงคนนี้ทำของอะไรใส่นายรึเปล่า?!” หากเป็นแบบนี้ เพเนโลเป้จะไม่มีวันปล่อยให้ชารอนหนีรอดไปแน่!

อันที่จริง ชารอนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ตอนที่เซบาสเตียนบอกว่าไซม่อนไม่มีแผนที่จะแต่งงานกับคุณซัมเมอร์ เธอปฏิเสธที่จะเชื่อเซบาสเตียนด้วยซ้ำ

แม้ว่าเขาและซัมเมอร์จะไม่มีความรู้สึกต่อกัน แต่ทว่า การแต่งงานเพื่อธุรกิจนั้นไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเอามาล้อเล่นเลย ไซม่อนไม่ควรกลับคำพูดของตัวเอง นอกจากนี้ มันยังเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ในอนาคตของทั้งสองตระกูลอีกด้วย

ไซม่อนได้ประกาศการตัดสินใจของตัวเองต่อหน้าพี่สาวแล้ว ด้วยเหตุนั้น เพเนโลเป้คงสงบสติอารมณ์ได้ยาก

“ไปให้พ้นสายตาของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ! ถ้าเธอกล้ามายุ่งกับไซม่อนอีก เราได้เห็นดีกันแน่!” เนื่องจากเพเนโลเป้ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมไซม่อนได้ ทางเลือกเดียวของเธอคือเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ชารอน

ชารอนรู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้เดียงสาไม่น้อย เธอไม่เคยคิดรังควานไซม่อนเลยสักครั้ง แต่เธอกลับต้องถูกกล่าวหาในทุกเรื่อง หากชารอนต้องจากไปตอนนี้เพียงเพราะเธอถูกไล่ นั่นจะไม่ทำให้เธอดูมีความผิดมากขึ้นไปกว่าเดิมอีกหรือ?

ดังนั้น ชารอนจึงจ้องตรงเข้าไปในดวงตาของเพเนโลเป้ “งั้นเดี๋ยวฉันจะไปจากที่นี่เองค่ะ แต่ต้องเป็นหลังจากที่ฉันทานข้าวเช้ากับเซบาสเตียนเสร็จแล้ว”

ชารอนจับมือลูกชายและพาเขาไปนั่งลงที่โต๊ะอาหาร “มาเถอะ เซบาสเตียน ลูกต้องกินข้าวเช้าก่อนนะ เพราะลูกกำลังโต"

“ได้ครับแม่!” เด็กน้อยตอบกลับเสียงดัง หลังจากนั้น เซบาสเตียนก็มองที่พ่อและกล่าวคำพูดออกมา “พ่อครับ แม่ทำอาหารเช้าให้พ่อด้วยนะ ไปนั่งกินด้วยกันสิครับ"

“ได้ เดี๋ยวพ่อตามไป"

เมื่อเห็นทั้งสามกำลังมีช่วงเวลาที่มีความสุข เพเนโลเป้พลันรู้สึกราวกับว่าเธอกลายเป็นอากาศ เธอเกือบจะควบคุมความโกรธของตัวเองไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ

“ไซม่อน...”

ชารอนหายใจอย่างแรงและหยุดหายใจในทันใด "มีอะ..."

“คุณผู้หญิงครับ ผมอุตส่าห์ขับรถพาคุณกลับมาที่นี่ ไม่มีแม้แต่จะจูบลาหน่อยเลยเหรอ?” ไซม่อนมองมาที่ชารอนด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ในระหว่างที่แสงไฟในดวงตาของเขากำลังร้อนแรงแผดเผา

ร่างกายของชารอนแข็งทื่อไปชั่วครู่ ลมหายใจของไซม่อนใกล้มาก ถ้าเธอก้มศีรษะลงเล็กน้อย ริมฝีปากของทั้งสองจะสัมผัสกันทันที

เมื่อชารอนนึกถึงสิ่งที่ไซม่อนพูดต่อหน้าเพเนโลเป้ เธอรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังยุ่งเหยิงเล็กน้อย ฝ่ามือของเธอมีเหงื่อออก ทำไมเธอถึงต้องประหม่าด้วยล่ะ?

“คุณ... คุณพูดจริงรึเปล่า?” ไซม่อนตั้งใจที่จะไม่แต่งงานกับคุณซัมเมอร์จริง ๆ หรือ?

นิ้วอันเรียวยาวของไซม่อนเชยคางอันบอบบางของชารอนขึ้นมา เขาจ้องมองไปที่ริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเธอ น้ำเสียงของไซม่อนฟังดูแหบเล็กน้อยในระหว่างกล่าวคำพูดออกมา “แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะ?” ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก้มศีรษะลงและโน้มตัวเข้าไปจุมพิตชารอน