ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 320

เมื่อรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของไซม่อนกำลังจะกดลงบนริมฝีปากของตัวเอง ชารอนจึงยกมือขึ้นเพื่อปิดปากของเธอโดยไม่รู้ตัว ด้วยเหตุนั้น จูบของไซม่อนจึงแตะลงบนฝ่ามือของเธอแทน

ไซม่อนเบิกตากว้างเล็กน้อย เขาจูบฝ่ามือของชารอนก่อนจะนั่งลงที่ด้านข้าง หลังจากนั้น ไซม่อนก็ขมวดคิ้วและกล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คุณยังปฏิเสธผมอยู่เหรอ?”

ดวงตาของชารอนกระตุก เธอยังคงใช้มือปิดปากอยู่ “แต่คุณยังไม่ตอบฉันเลยนะ”

ไซม่อนจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ ท่าทีของไซม่อนพลันเย็นยะเยือกลงอย่างอธิบายไม่ถูก นั่นทำให้ชารอนเสียวกระดูกสันหลังไม่น้อย

ถึงอย่างไร ในวินาทีถัดมา ไซม่อนขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม “คุณต้องการให้ผมพูดซ้ำสิ่งที่ผมเพิ่งพูดต่อหน้าพี่เพเนโลเป้ไปก่อนหน้านี้งั้นเหรอ? หรือคุณอยากให้ผมบอกคุณเป็นการส่วนตัวว่าผมจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น?”

สิ่งที่ชารอนต้องการคือให้ไซม่อนเปิดเผยเจตนาที่แท้จริงของตัวเองออกมา

“แต่คุณกับคุณกาเบรียลหมั้นกันแล้วนะ ทำไมคุณถึงไม่อยากแต่งงานกับเธอล่ะ?"

“คุณอยากรู้จริง ๆ เหรอ? หรือบางที คุณจะรังเกียจรึเปล่าถ้าผมไปแต่งงานกับคนอื่น?” ไซม่อนมองลึกเข้าไปในดวงตาของชารอน

ชารอนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ถึงกระนั้น เรื่องนี้ก็ยังคลุมเครืออยู่สำหรับเธอ ด้วยเหตุนั้น เธอจึงสบตากับเขาและกล่าวคำพูดออกมาอย่างแน่วแน่ “ใช่ ฉันอยากรู้ เพราะถ้าคุณต้องแต่งงานกับคนอื่นในอนาคต ก็หยุดแกล้งฉันเล่นสักทีเถอะ"

ชารอนไม่อยากจะเผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้และความล้มเหลวทางอารมณ์ของตัวเองอีกต่อไปแล้ว หากเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้น ชารอนก็ไม่อยากติดต่อกับไซม่อนอีกตลอดไป

ในทางตรงกันข้าม ความดื้อรั้นและความเด็ดเดี่ยวบนใบหน้าของหญิงสาวกลับมีเสน่ห์บางอย่าง ไซม่อนไม่อาจละสายตาจากชารอนได้เลย

ไซม่อนดึงมือที่ปิดริมฝีปากของชารอนออกแล้วกล่าวคำพูดด้วยเสียงต่ำพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปใกล้ชารอน “ปากตรงกับใจสักทีนะ... ผมจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น ผมจะอยู่แกล้งคุณเล่นคนเดียวเท่านั้นแหละ" ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็กดริมฝีปากของตัวเองทับริมฝีปากของชารอน

ชารอนยังคงต้องไตร่ตรองคำพูดของไซม่อนอยู่ ทว่า เมื่อถึงเวลาที่ต้องหวนคืนสู่ความเป็นจริง ไซม่อนก็ตรึงชารอนเอาไว้อยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับแล้ว เขาจูบชารอนอย่างไร้การควบคุม

...

มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าชารอนต้องหนีออกจากรถของไซม่อนโดยเร็ว แก้มของเธอแดงระเรื่อ เธอรีบวิ่งไปที่ประตูบ้านทันใด

โฮเวิร์ดไม่ตอบคำถามของเธอ เขากลับเยาะเย้ย “ทำไมคุณถึงเลวทรามต่ำช้าได้ขนาดนี้? ลุงของผมหย่ากับคุณแล้วนะ เขาไม่ต้องการคุณแล้ว ทำไมคุณยังคงมองหาเขาอยู่อีกล่ะ? คุณอยากเป็นเมียน้อยมากนักรึไง?”

ชารอนโกรธจัดกับคำพูดของโฮเวิร์ด เธอกำลังจะยกมือขึ้นตบเขาแล้ว แต่ทว่า โฮเวิร์ดรีบคว้าข้อมือของชารอนเอาไว้

โฮเวิร์ดจ้องมองไปที่ชารอน เขาไม่สามารถปกปิดความหึงหวงในดวงตาได้เลย “เพราะแบบนี้สินะ คุณถึงไม่อยากกลับมาคืนดีกับผม สรุปแล้ว คุณอยากกลับไปคบกับลุงของผม ยังไงก็เถอะ ถ้าคุณอยู่กับเขา คุณก็คงไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงไร้ยางอายหรอก อยู่กับผมดีกว่าตั้งเยอะ"

"อยู่กับคุณ? ฉันจะไม่ยอมโดนทิ้งในวันแต่งงานอีกแน่นอน!” แค่ได้สัมผัสประสบการณ์แบบนั้นครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว เธอไม่อยากพบเจออะไรแบบนั้นอีกเป็นครั้งที่สอง

สีหน้าของโฮเวิร์ดเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ผมรู้ว่าคุณยังโกรธผมเรื่องนั้นอยู่ ผมรู้ว่าผมกล่าวหาและเข้าใจคุณผิดมาตลอดหลายปี แต่ถ้าคุณให้โอกาสผมอีกครั้ง ฉันจะยอมคุณทุกอย่าง...”

“ลืมมันไปเสียเถอะ ฉันไม่มีวันให้โอกาสกับคนอย่างคุณอีกแล้วแน่”

การปฏิเสธของชารอนทำให้สีหน้าของโฮเวิร์ดเย็นชาอีกครั้ง “คุณอยากเป็นเมียน้อยของลุงไซม่อนมากกว่ายอมรับงานวิวาห์ที่ผมเสนอให้งั้นเหรอ?”